Vikan - 30.12.1964, Blaðsíða 21

brýfur niður borgir og malar
kaffi
Eg er stormurinn sem æðir
yfir úthöfin lemur utan hús þitt
og sviptir upp pilsum
með sinnepi
Ég er hinn eilífi' arðræningi
sem svík út fé skólabarna og gamalmenna
hrifsa til mín réttmætan arð
hins eignalausa olíufélags og tek
í nefið
Ég er vindurinn sem kemur úr
austri og vestri norðri og suðri
og fer
í bíó
Ég er Skarphéðinn
sem í brennunni stóð tepptur
við gaflað
og
stangaði úr tönnunum á sér
Ég er konan í fornsögunni
sem eitt sinn hét Hallgerður langbrók
en heitir nú
Gerða á' stretsbuxunum
í næsta þætti á undan umrædda, var sendur
út vísufyrripartur, sem landsmenn skyldu botna
til verðlauna. Hér voru kynnt úrslit í keppninni,
og ég efast um, að allir hafi verið sammála
um verðlaunaafhendinguna. Mér fannst til dæm-
is þessi botn lang beztur af þeim, sem lesnir
voru upp:
Fyrripartur:
Andar köldu í okkar garð
enn í dönskum ræðum.
Seinnipartur:
Botninn þessi betri varð
byriuninni að gæðum.
En þeir, sem mæla vel voru á öðru máli, og
verðlaunuðu þennan botn, sem í sjálfu sér er
miög góður, — ef þannig er á málin litið:
Fyrripartur:
Andar köldu í okkar garð
enn í dönskum ræðum.
Seinnipartur:
Brýnum egg í Sköfnungs skarð
með Skeggjablóð [ æðum.
Höfundur botnsins var Magnús Jónsson frá
Barði.
Síðan kom þarna löggæzlugarpurinn Lárus
Salómonsson. Hann er maður glíminn og rtminn,
og hefur gaman af því að glíma við rímur.
Hann hefur manna bezt kynnt sér bragfræði (s-
lenzkra rímna, og hefði fallizt á, að Sveinn
reyndi á honum þekkingarrifin. Er ekki að orð-
lengja það, að Lárus sigraði allar þrautir Sveins,
og voru þó sumar vondar. Ég skal láta hér eitt
dæmi:
Sveinn:
Sólin ála bóla bála
bflu gælu
gól í skála gjólu mála
grýlu kælu
Hvers konar bragsmíð er nú þetta?
Það skal tekið fram, að ég er álíka nauðu-
lega staddur með ritfrágang á þessari vísu og
kvæði Thorolfs. Ég hef að vísu reynt að spá f
iínuskiptingar, en ég er engu fróðari um grein-
armerkjasetninguna, í „bílu (býlu)", og þori ekki
að setja stórt gé í „grýlu". Ég er alls ekki viss
um, að þetta sé sú Grýla, sem ég þekki frá
fornu fari.
Framhald á bls. 36.
Ú Þarna stcndur Lárus með ejna tásneydda, aldýra og
vatnsfellda frammi fyrir kvalara sinum: Svcini Ás-
geirssyni (og hljóðnemanum).
Svona hlasir þetta við frá Knúti Skeggjasyni, magn-
araverði, þar sem hann situr og fylgist með upptöku-
tækjunum. O
—r"..mi
?!:íí „ - «« , "<" ■■
■ ■ ■■":-■■ :■■■■:"■ ";■
{M/XvCír :

■■■■■ •■•:■ "•:',■ •
I M

:
ú Magnús Jónsson frá Barði fékk í botnalaun
hók Hannesar Péturssonar um Steingrím Thor-
steinsson. Eins og sjá má, tók hann léttbrýnn
við gjöfinni.
Svo þarf að klippa segulbandið og fína þáttinn
til, og það er mikið verk og erfitt. En Knútur
Skeggjason magnaravörður kann sitt starf vel,
og svo er hann líka farinn að þekkja á þá
fjórmenningana, svo þetta gengur allt fljótt og
snurðulaust. O
VEL MÆLT
VIKAN FYLGIST MEÐ UPPTÚKU ÞÁTTARINS
„VEL MÆLT“ f ÚTVARPSSAL.
TEXTI: SIGURÐUR HREIÐAR.
LJÓSM.: KÁRI JÓNASSON.
Ú Snillingar og séní við háborðið. Frá vinstri: Karl Guðmundsson leikari (sem
þarna talaði tungum ýmissa þjpökunnra manna), Ólafur Hansson, Sveinn Ás-
geirsson, Bjjyni Guðmundsson, Thorolf Smith, Guðmundur Sigurðsson.
VIBÚSlN 53. tbl. - 21