Vikan - 30.11.1967, Page 16

Við byrjun skólaársins, kom nýr líffræðikennari til
skóla eins í Salt Lake City, Utah, borg mormónanna.
Hann tók strax eftir því að þrír af nemendum hans,
tvær stúlkur og einn piltur, höfðu sama ættarnafn,
sem var nokkuð sérkennilegt. Hann reiknaði með að
þau væru skyld, og hann spurði piltinn:
— Er Marv frænka þín?
— Nei, sagði pilturinn, — hún er systir mín.
Kennarinn varð dálítið undrandi, og benti svo á
hina stúlkuna. — En Agnes, er hún ....
— Hún er líka systir mín, sagði pilturinn.
Kennarinn gáði aftur í bekkjarkladdann, þar sem
fæðingardagar voru líka skráðir. Því meir sem hann
horfði varð hann furðu lostnari. Það sem hann sá,
stríddi á móti öllum náttúrulögmálum.
— Þetta getur ekki verið rétt, sagði hann við
piltinn. — Þið eruð öll fjórtán ára, en fædd með
tveggja mánaða millibili!
En pilturinn var ákveðinn, og smám saman fékk
kennarinn skýringu.
Börnin voru í raun og veru systkin, og faðir þeirra,
sem var vel stæður byggingameistari, lifði lífi sínu
að hætti mormóna, eftir gömlum lögum, sem voru
úrelt, en all.s ekki bönnuð. Iíann var fjölkvænismað-
ur. Mæður barnanna voru þrjár konur hans. Og af
þeim fjórtán börnum sem þau áttu saman, voru
aðeins þessi piltur og stúlkurnar tvær, fædd með
tveggja mánaða millibili, hvort af sinni móður, og
eiginkonu föðurins. Það sem var reglulega einkenni-
legt, var að börnin töluðu frjálslega um þetta, sem
annars er vel varðveitt leyndarmál.
Hjá flestu fólki í Ameríku er fjölkvæni aðeins sögu-
legar minningar, sem hurfu með uxakerrunum og
póstvögnunum. En þótt það þyki furðulegt, þá hefur
fjölkvænið aldrei horfið að fullu og öllu. Og það er
örugglega staðreynd að þeim fer fjölgandi, sem lifa
í fjölkvæni.
Leynilegar eiginkonur.
Það er mjög erfitt að komast í samband við þá
sem lifa eftir mormónalögum. Flestir nota gervinöfn,
og hafa ekki allar konur sínar á sama stað. Einn, sem
þó gerir það er Frank Tyler, eiginmaður þriggja
kvenna: Susan, sem er tuttugu og tveggja ára, móðir
t’jögra ára telpu og tveggja ára drengs, Barbara,
tvítug, sem á tvær telpur, átján og tveggja mánaða,
og Janet, sem er átján ára og á von á sínu fyrsta
barni.
Þessar konur eru aldar upp meðal fjölskyldna,
sem hallast að fjölkvæni, og þegar þær sitja með
bónda sínum við arinin á kvöldin, þá sitja þær ó-
sjálfrátt í hefðbundinni röð, hægra megin við Frank;
sú elzta næst honum og sú yngsta fjærst.
Frank var nítján ára og var að Ijúka skólanámi,
þegar hann hitti Susan:
Þetta er nokkuð sérstæS frétt
frá Salt Lake City í Utah í Bandaríkjunum,
sem þekkt er sem höfuðborg mor-
móna. Fjölkvæni virðist vera ennþá viS lýði
þar, og er jafnvel ag aukast. En það
verður að fara með leynd.
— Þeir sem ekki eru mormónar hefðu eflaust sagt að þetta
væri ást við fyrstu sýn, en það er bara rómantízkt rugl. Trú-
arbrögð okkar kenna okkur að þetta sé persónulegur skyld-
leiki. Eg vissi strax að við áttum saman.
Hann vissi það svo vel, að honum datt ekki einu sinni í hug
að biðja hennar, hélt það væri ekki nauðsynlegt. En það
fannst, Susan. Hún beið i heilt ár, svo hóf hún sjálf bónorðið.
— Það liggur í augum uppi, sagði Frank, — við giftum
okkur. Svo fór hann til föður hennar, til að biðja um hönd
hennar.
— Þú hefur blessun mína, sagði faðirinn, — ef þú lofar
því að fara eftir okkar lögum.
Frank lofaði því, og viku síðar kvæntist hann Susan. Ári
síðar fæddist þeim fyrsta barnið. Frank hafði þá lokið námi
og hafði fengið atvinnu sem efnafræðingur. Þau Susan höfðu
aldrei talað um fjölkvæni, þessvegna varð liann undrandi
eitt kvöld, þegar þau hjónin voru á félagsfundi. Þá benti
Susan honum á rauðhærða stúlku og sagði:
— Eg held að þetta sé stúlkan, sem við höfum beðið eftir
Stúlkan var Barbara.
Frank kynnti sig fyrir henni, var hrifinn af henni, en frek-
V
16 VIKAN 48- tbl-