Vikan - 16.05.1968, Qupperneq 44

NESCAFÉ er stórkostlegt
- kvölds og morgna,
- og hvenær dags sem er.
Það er hressandi að byrja daginn með því að fá sér bolla af ilmandi Nes-
café, og þegar hlé verður í önnum dagsins er Nescafé auðvelt, þægilegt og
fljótlegt í notkun, og bragðið er dásamlegt.
Nescafé er einungis framleitt úr völdum kaffibaunum - ioo°/o hreint kaffi.
Hvenær sem er, og hvar sem er, þá er Nescafé hið fullkomna kaffi.
IMescafe
dSSS
upp mold og grjót, en sumar smugu
gegnum iórnþinnur bílsins. Jean féll
fram yfir sig ó stýrið, og vagninr<
slengdist stórnlaus út af veginum,
og lenti úti í skurði.
Skothríðinni lauk. Brezku og eg-
ypzku hermennirnir gengu að bil-
flakinu. Það var engum blöðum um
það að fletta, að Jean Roy og Da-
víð Seymour voru bóðir látnir.
Niðurlag.
Oll réttindi áskilin.
Fyrsta misklíS
Framhald af bls. 15.
hún verður að skilja þetta og
taka tillit til þess, frá upphafi
hjónabandsins.
En fyrst og fremst er það kon-
an sem byggir upp sjálfsvirðingu
mannsins, vegna þess að það
er hún sem bezt þekkir eigin-
leika hans, það er á hennar
valdi að veita honum það ör-
yggi sem honum er svo nauð-
synlegt í lífsbaráttunni.
Mér dettur ekki í hug að halda
því fram að konan eigi að sam-
þykkja allt sem maður hennar
gerir eða segir, síður en svo.
Hún á einmitt að láta skoðanir
sínar í Ijós, — láta hann vita
álit sitt, þegar um einhver
vandamál er að ræða.
Ef maður og kona bera virð-
ingu hvort fyrir öðru, geta þau
rætt vandamál sín á rólegan
hátt, og ná þá betri árangri með
því, en með því að hleypa sér
í æsing, sem getur orðið til þess
að rífa niður í stað þess að
byggja upp
Ef hjónin temja sér þetta frá
upphafi, þá eru miklu meiri
líkur til þess að hjónaband
þeirar verði farsælt. ☆
Nautið
Framhald af bls. 21.
siður ef þeir fara spönn frá rassi,
en hafði kussu í togi. En þegar á
hólminn kom tókst verr til en
skyldi; kýrin var myndargripur
og með háfættara móti, en tuddi
hinsvegar mefe lægsta móti í
loftinu og fullur af komplexum
af þeim sökum. Þessi óhent-
ugi stærðarmunur leiddi til
þess að boli náði ekki að em-
bætta kúna, svo sem til var af
honum ætlazt, en bakþúfur engar
til þar í landi nema kannski
Himmelbjærg, en sagan gerðist
á Sjálandi. En við þessi embætt-
isglöp umhverfðist bolinn og
sneri vanmáttarvonzku sinni upp
á fylgdarmann kýrinnar og rann
á hann blótandi. En sveinninn
var íþróttamaður með svipuðu
móti og Gunnar á Hlíðarenda,
hljóp hæð sína í loft upp og út-
yfir girðinguna, og missti tuddi
hans þar. En heldur en ekki neitt
sneri hann bræði sinni að reið-
hjóli sveinsins og hnuðlaði því
niðrí völlinn unz enginn varð
séður munur þess og moldarinn-
ar.
HOLDLEGAR NAUTNIR.
44 VIKAN w-tbl-
Viðhorf nautmenna miðast
jafnan við lífsþægindi og efna-
hagslegt öryggi. Þau leggja mikla
áherzlu á að tryggja sig gagn-
vart hverskonar hættum. Þau eru
umfram allt líkamlega heilbrigð-
ar manneskjur, gædd næmum
eðlisávísunum og í nánum tengsl-
um við móður náttúru. Munaðar-
gjörn eru þau í meira lagi. Þau
vilja komast yfir sem mest, safna
í hlöður, draga að sér. Oft er svo
að sjá að þau geti beinlínis ekki
án þess verið að ,,gleypa“ sem
mest af umhverfi sínu, fólki og
hlutum. Þessháttar manngerð
kalla sálgreinar óralska.
Marz og Júpíter eru mjög
hlaðnir eðlisávísunum, sivo að
þessir síðasttöldu eiginleikar
koma sterkast fram þegar þeir
standa hátt í nautsmerkinu. Það
þarf því engan að undra þótt
nautið hafi staðið í nánum tengsl-
um við Díonýsosardýrkunina,
sem var í nánu sambandi við ást
á jörð og náttúru.
Jung hefur kennt fólk af þessu
tagi við nefndan guð; kallað það
díonýsískt. Það lítur gjarnan á
lífið sem eina herlega veizlu, þar
sem svala má öllum mögulegum
holdlegum nautnum. En það
spillir gleðinni ekki lítið að þetta
fólk verður lengstum öðrum háð
og undirgefið. Þegar það í lífs-
lyst sinni vill leggja undir sig
fólk og fé, verður endirinn oft
sá að bráðin hremmir veiðigarp-
inn. Þar eð díonýsískt fólk gerir
sér oft þennan háska Ijósan,
verður það af þeim sökum gripið
þunglyndisgrufli og tortryggni,
hræðslu við eigin tilhneigingar.
Marz hefur heldur ofsafengin
áhrif á nautið sem fyrr er sagt;
við þær aðstæður koma gjarnan
fram hinir óðu tarfar hring-
leikasviðsins. Þesskonar naut-
menni eru gædd sönnu áhlaups-
eðli, þó ekki á svipaðan hátt og
hrúturinn, sem alltaf er reiðu-
búinn að renna sér á hvað sem
fyrir er án verulegs tilefnis.
Nautið stímar hinsvegar ógjarn-
an á neitt fyrir en búið er að
espa það ærlega upp, stinga örv-
um í hnakka þess eins og spænsk-
ir gera. Burtséð frá þessháttar