Vikan - 26.07.1973, Blaðsíða 12

Þetta var á einu viökunnanlegu
árdegi um klukkan tvö, og þaö
var óvenju hljótt i veitingasaln-
um hjá Munda viö Breiöveg, og
sannast aö segja voru þarna ekki
nema tveir gestir auk mln, þegar
inn kemur alskapaöur strlös-
maöur, sem öskrar upp yfir sig
eftirfarandi:
— Halló, halló, halló, halló!
Nú jæja, þegar ég kiki betur á
furtinn, sé ég, aö þetta er enginn
annar en persóna , aö nafni
Vesturbæjar-Villi, fyrrverandi
aögöngumiöaspekúlant á Breiö-
vegi, og þegar hann kemur til min
meö önnur fimm halló út úr
trantinum, segi ég viö hann i
greinilegum aöfinnslutón:
— Villi, segi ég. — Þú ert
kominn aö minnsta kosti þrjú
halló fram yfir þaö, sem nokkrum
kjafti leyfist hérna hjá Munda,.
jafnvel þó einhver væri hérna.
— Æ, segir Villi. — Þaö vill
bara svo til, aö ég á nokkur halló
afgangs, og auk þess er ég svo
feginn aö vera kominn aftur i
gömlu góöu götuna, aö ég er
óspar á þau. Viö erum komnir
hingaö til aö hafast eitthvaö aö.
— Þiö ætliö þó ekki aö fara aö
striöa hérna? segi ég.
— Nei, ég á viö leikritiö,
soldátaleikritiö, sem ég er i, segir
Villi. — Viö geröum grenjandi
lukku vestur á Strönd. Og hér
komum viö til aö slá okkur heldur
betur upp.
Svo sezt Villi niöur og útskýrir
fyrir mér söguna. Aö einn góöan
veöurdag I versta veöri, þegar
hann er I herbúöunum sinum
þarna i Kalifornlu-eyöimörkinni
og er aö drepast, þumlung eftir
þumlung, úr hita og heræfingum
og mataræöi og öörum þrautum
og þrengingum hermannalifsins
— einkum þó-af mataræöinu — þá
sendir yfirmaöur hans eftir hon-
um og segir:
— Klumpur, segir hann — þvi
aö þaö er gælunafniö hans Villa
þarna. — Þaö er veriö aö undir-
búa söngleik meö eintómum
strlösmönnum i, þarna yfir I
Santa Ana, og nú er gert boö eftir
öllum strlösmönnum, sem hafa
eitthvaö veriö viö leikstarfsemi
riönir.
— Mér skilst, segir yfir-
maöurinn, — aö þú sért þessum
málum nokkuö kunnugur, og
þessvegna skaltu strax gefa þig
fram, þarna I Santa Ana — enda
þótt ég telji nú persónulega þetta
fyrirtæki vera hreinustu bölvaöa
vitfirringu, þvl aö hvernig I
dauöanum og djöflinum ættum
viö aö geta unniö strlöiö bak viö
gólfljósin á sviðinu?
Nú, auövitaö lætur Villi þess
ekki getiö viö yfirmanninn, aö
hann sé ekki nema mjög lauslega
tengdur leikstarfsemi, en hann
stekkur þegar upp I lestina til
Santa Ana og kemst þá aö þvl. aö
aumkun hjartans og segir, aö
sá,sem er aö setja upp leikritíö,
er enginn annar en leikritari aö
nafni Hathaway, sem einu sinni
hefur þegiö vinargreiöa af Villa
eöa nánar til tekiö hefur Villi
gefiö honum að éta I eirihverjum
bjórkrók I New York, og fyrir þaö
er hann enn þakklátur.
Hann er dálitið hissa, þegar
hann sér, að Vílli hefur hlýtt
kallinu eftir leikurum, en þégar
hann hefur heyrt lýsingu Villa á
hermannallfinu I eyðimörkinni,
kemst hann við.
Sennilega hafi hann brúk fyrir
einn fótfráan dela til aö bera út
aðgöngumiða, en þegar Villi
minnist eitthvaö á að selja þá,
sendir Hathway honum neikvætt
augnatillit á ská.
En hann er nú heldur betur
niðurdreginn, þegar hann hugsar
um alla möguleikana i sambandi
við þetta pappasnifsi, af þvi aö
hann telur, aö allir veröi æstir aö
ná i þau, og þegar Villi er kominn
i fullan gang á Breiövegi, er hann
alþekktur fyrir snilli sína aö
möndla aögöngumiðum og ýmis-
legu fleiru, sem allir vilja ná i^en
geta ekki fengiö nema tala viö
Villa og borga álagið hans.
Ég heyri oft kvartaö yfir þvi, aö
stundum heimti Villi meiri aur en
nafnverö aögöngumiöanna, en
auövitaö á hann fullan rétt á ein-
hverri þóknun fyrir aö spara
kaupendunum langa biö i biöröö
viö miðasöluna. Auk þess kostar
þaö harin oft mikla vinnu aö ná i
miðana sjálfur, svo aö þetta er nú
ekki allt saman hreinn ágóöi.
— Jæja, segir Villi, — ég geri
mér nú þaö sem ég get úr þessu
embætti, sem ég er skipaöur i,
enda þó ég veröi aö segja, aö þaö
er fjandans hrelling aö horfa á
fjölda manns kaupa miðana á
nafnveröi, þegar þeir mundu meö
ánægju borga þrjá, fjóra, fimm
daii I álag, ef þeir fá þá ekki öðru-
vlsi.
— En ég er nú ægilegur miöa-
hamstrari, og sannast aö segja er
fariö aö kalla mig Eisenhower
miðasölunnar. En þetta kom nú
samt eins og það væri kallaö, þvi
aö nú fer herdeildin min til
Evrópu, þar sem mér er sagt, aö
maturinn sé ennþá djöfullegri en i
eyöimörkinni i Kallforniu.
— Villi, segi ég, — þaö er nú
gaman aö sjá framan I þig aftur
og ég óska þér til hamingju meö
Damon Runyon:
STORI
BLÁUS
Þeir reyndu eftir mætti að afstýra þvi, að
Stóri-Bláus kæmist inn i leikhúsið. Það var aldrei að
vita upp á hverju hann gæti tekið, þegar hann sæi
son sinn uppfunsaðan i pilsi.
hernaöarframann þinn og eg
vona, aö þú hljótir ekki nein sár,
svo sem meö þvi aö rifa af þér
brotna nögl I staö þess aö rlfa af
miöanum. Og ég er viss um, aö
þessi starfsemi þln á Breiövegi
verður vel heppnuö.
— Þakka þér fyrir.segir Villi,
— en viö erum nú
samt allir taugabilaöir og meö
hjartaö I buxunum út af nokkru,
sem er nýkomið á daginn. Þú
manst eftir honum Stóra-Bláusi,
er ekki svo?
— Jú, annað hvort væri, sagöi
ég. Ég man hann eins og hann
væri bróðir minn, en svo er guöi
fyrir aö þakka, aö þaö er'hann
ekki.
— Veiztu, að Stóri-Bláus á son?
segir Villi.
— Já, það veit ég, segi ég. —
Hann er kallaður Litli-Bláus.
— Jæja þá, segir Villi, — hann
Litli-Bláus er nú aðalstjarnan I
sýningunni okkar. Og langbeztur
allra. Hann leggur áhorfendur
alveg flata. Hann er dásamlegur.
— Þetta gleður mig aö heyra,
Villi,segi ég. Þaö er ekki nóg meö
þaö, að ég þekki hann Stóra-
Bláus, heldur þekki ég lika, nánar
12 VIKAN 30. TBL: