Vikan - 27.09.1973, Side 16

HVER
ER
LAUREL?
Það var eins og hún væri að fæðast á
þeirri stund, sem hún vaknaði i eyði-
mörkinni. Hún vissi ekki hver hún var
eða hvemig henni skaut upp á þessum
stað. Eln samt náði óttinn á henni tökum,
læsti i hana klónum, svo það varð að nist-
andi sársauka.
Hvelltog skrækt hljó kom henni
til aö velta sér á bakiö. Fálki hnit-
aöi hringi fyrir ofan hana undir
grámuskulegum himni, sveigöi
niöur á viö, eins og til aö athuga
sem bezt hvaöa fyrirbæri þetta
væri og settist aö lokum i einskon-
ar hreiöur, hátt uppi i undarlegu
tré.
Nei. baö var ekki tré. Þaö var
griöarstór kaktui, meö þremur
göddóttum örmum, sem teygöu
sig upp á viö. Þaö virtust vera
margir slikir I kringum hana og
enn aörir, sem alls ekki höföu
neina arma, en voru digrir og
kubbslegir. Hún lokaöi augunum
og reyndi aö fá einhvern botn i
þetta allt saman.
Eitthvaö, sem hún gat ekki gert
sér grein fyrir, nagaöi undirvit-
und hennar. Hún fann fyrir sárum
verkjum neöst I hnakkanum og

hreyfa sig, færöust kvalirnar um
allt höfuöiö og augnalokin kippt-
ust til, svo hún neyddist til aö
opna augun.
Nú var himinninn oröinn örlitiö
ljósari.
Henni var kalt. Fyrst lyfti hún
upp öörum arminum og siöan hin-
um og henni fannst þeir þungir
sem blý og hana verkjaöi mikiö.
Hún reyndi aö beygja dofna fing-
urna á annarri hendinni virti
fyrir sér báöar hendur og þving-
aöi þreytta vööva sina, til aö
koma sér upp i sitjandi stööu.
Hún sat i þröngum, uppþornuö-
um lækjarfarvegi, sem hlykkjaö-
ist i ótal beygjum milli kaktusa,
smávaxinna trjáa og runnagróö-
Framhald á bls. 18
l