Vikan - 16.05.1974, Qupperneq 11

fram, en ökulagið var nokkuð
skrykkjótt. Fóturinn á Sid var
sem limdur við bensingjöfina og
hann ók, allt hvað af tók, út á
aðalgötuna.
En þegar hann kom auga á
strætisvagn, sem kom akandi
beint á móti honum, var sem
köldu vatni væri skvett yfir hann,
hann hemlaði og ók áfram með
venjulegum hraða. Hann skalf
svo að tennurnar i, munni hans
glömruðu. Það væri nú þokkalegt,
eða hitt þó heldur, að láta gripa
sig núna...
Meðan hann beið eftir að kom-
ast út á aðalgötuna, þurrkaði
hann svitann af enni sér og leit
um öxl.
Drengurinn hafði farið úr úlp-
unni sinni og vafið henni um
hundinn. Sid sýndist hann vera að
gráta. 1
Klukkan hálf ellefu fór Deíla að
hafa áhyggjur af Tommy. Hún fór
fram i ganginn og klæddi sig i
kápu, en svo sá hún sig um hönd
•og fór aftur inn i stofuna og sett-
ist.
Hún mátti ekki gæla of mikið
við son sinn. Hún ætlaði ekki að
gera hann að mömmudreng, sem
ekki gæti staðið á eigin fótum.
, En þegar klukkan var að verða
ellefu.'var hún bæði orðin hrædd og
reið. Hann átti að fara snemma i
skólann næsta dag. Hún fieygði
kápunni yfir axlir sér og gekk út.
Hún vissi vel hvert Tommy var
vanur að fara, þegar hann fór út
með Depil, svo hún gekk hratt
niður eftir götunni, fram hjá húsi
Kings fjölskyldunnar. Brátt var
hún komin þangað, sem einu sinni
hafði verið Wistaria Street. En
þar voru nú húsin næstum öll
horfin. Þáð var ekki annað eftir af
skólanum og dýraspitalanum en
rústir einar.
Hún kallaði „Tommy!" en
heyrði ekki annað en bergmálið
af sinni eigin rödd. Hún var nú á
mjög þöglum stað, þótt Laburn-
um Street, með öllum sinum há-
vaða, væri svona skammt undan.
Þessar rústir voru allar mjög
skuggalegar og þetta virtist óend-
anlegt i myrkrinu. Ruslahaug-
arnir voru eins og fjöll, kranabil-
ar, jarðýtur og sementshrærivél-
ar eins og fornaldardýr. Hingað
og þangað voru rauð ljós til að
vara menn við hættunni og linur
voru strengdar kringum stærstu
gigina. Litill timburskúr var
þarna einskonar skrifstofa fyrir
verktakana. Della hafði það á tij-
finningunni að hún væri stödd á
öðrum hnetti, einhverjum stað
sem var likastur þvi sem lýst er i
furðursögum Tommys.
Hún kallaði aftur og blistraði á.
Depil. Það var auðvitað ástæðu-
laust að vera hrædd, þótt hún sæi
þá ekki. Þarna voru svo margir
felustaðir, sem þeir gætu verið að
leika sér i.
Hún kallaði og gekk nokkur
skref áfram. Hún rak fótinn i eitt-
hVað, sem liklega hafði verið
þröskuldur og féll fram yfir sig.
Nú var hún hrædd. Ekki angistar-
full.heldur dauðhrædd. Hún hafði
það á tilfinningunni, að eitthvað
hræðilegt hefði komið fyrir
Tommy.
Hún staulaðist á fætur, kallaði
aftur og aftur á Tommy, setti
hendur fyrir munninn, svo hljóðið
bærist lengra. Þegar hún fékk
ekkert svar, sneri hún við og
haltraði heim aflur.
Klukkan var rúmlega tólf, þeg-
ar grái fólksvagninn sveigði inn i
Laburnum Street og var stöðvað-
ur fyrir útan númer 8.
Gráhærða konan, sem sat undir
stýri sagði: — Móðir þin er lik-
lega frá sér af hræðslu og ef þú
vilt, þá skal ég koma með þér inn
og tala við hana... En áður en
Tommy gat svarað, oþnaðist
hurðin og Della kom hlaupandi út
og faðmaði hann að sér. Hann
þrýsti henni að sér og sagði: —
Mér þykir svp leiðinlegt, ef þú
hefur verið hrædd, mamma. Ég
veit að ég hefði átt að láta þig
vita, en ég varð að fara strax með
Depil til dýralæknisins. Hann
beygði sig inn i aftursætið og tók
þaðan böggul, vafinn i ullarteppi
og það sló fyrir lykt af joði og et-
er.
Nýja hjúkrunarkonan kom
hlaupandi út úr húsinu og kallaði:
— Ég skal fara til herra Kol-
inskis og hringja til lögreglunnar.
Og svo var hún horfin. En hún var
kómin aftur, áður en Tommy var
búinn að koma Depli fyrir i körf-
unni hans. Kolinski var á hælum
hennar og Della hafði fengið
dýralækninn til að setjast i bezta
stólinn. Vatnið i te var að sjóða.
Tommy sá að bundið var um
vinstri hönd móður hans og að
sokkarnir hennar voru rifnir og
svo var hún með plástur fyrir
neöan hnéð.
Hann opnaði munninn til að
spyrja, en hún sagði: — Nei, þú
fyrst, Tommy.
Meðan móðir hans hellti tei i
bolla og kom með kex á fati, sagði
hann sina sögu.
I nokkrar.hræðilegar sekúndur
eftir að vörubillinn var horfinn
hélthann að Depill væri dáinn. En
Framhald á bls. 45
VIKÁN n