Vikan - 20.06.1974, Síða 6

Vikan heimsækir Þuriði og Pálma.
Þeir eru íair, sem ekki vita
hver Þuriður og Pálmi eru, enda
hafa þau hjón um árabil verið i
hópi vinsælustu skemmtikrafta af
yngri kynslóðinni hérlendis.
Þuriður var ekki nema sextán
ára, þegar hún söng fyrst inn á
hljómplötu og þaö barst fljótt út,
aö þar var á ferðinni dóttir
Sigurðar Ólafssonar söngvara og
hestamanns. Færri vita, að Pálmi
er Vopnfirðingur, sonur Gunnars
Runólfssonar refaskyttu austur
þar. Pálmi þótti snemma söngv-
inn og þegar hann var smá-
strákur vann hann sér stundum
inn sælgæti með þvi að standa
uppi á stól og syngja „Litlu
fluguna”. Allar götur siðan hefur
hann fengizt meira og minna við
söng og hljóðfæraslátt og fyrir
fimm árum fór hann að stunda
‘.ónlistina sem aðalatvinnu.
Pálmi: Ég átti þá heima austur á
Hornafirði, en ég var með algera
flugdellu og hafði tekið nokkra
flugtima hérna fyrir sunnan. Það
var dálitið önugt að þurfa alltaf
að fara hingað til þess að sækja
ttmana, svo að ég ákvað að reyna
að verða mér úti um vinnu i
höfuöstaönum. Ég frétti, að Vil-
hjálmur Vilhjálmsson væri að
hætta I hljómsveit Magnúsar
ingimarssonar og setti þá i mig
kjark og skrifaði Magnúsi og fór
'ram á aö hann prófaöi mig með
>aö fyrir augum, að ég tæki við af
/ilhjálmi. Með bréfinu sendi ég
neömæli, sem ég hafði fengið hjá
ingimar Eydal. Þetta voru hálf
sveitamannslegir tilburðir hjá
mér og ég bjóst eiginlega aldrei
við þvi að heyra neitt frá
Magnúsi. En um það bil hálfum
mánuði seinna hringdi Magnús til
min austur á Hornafjörð og sagði
mér að drifa mif> =oðnr undireins.
Þetta bar svo brátt að, að ég hafði
ekki einu sinni tima til að kveðja
á Hornafirði, heldur þaut ég beint
i flugvallarbilinn og upp i vélina.
Og eftir tvo eða þrjá daga var ég
kominn með samninginn i hend-
urnar og farinn að syngja og spila
á Röðli.
— Og þá hefur þú verið þar
fyrir, Þuriður?
Þuriður: Já, ég byrjaði að syngja
þar með hljómsveit Magnúsar
Ingimarssonar, þegar ég var
átján ára gömul og var þar i tæp
fimm ár alls. Það er allt of langur
timi á sama stað og hefði ekki
verið eins góður andi I hljómsveit-
inni og raun bar vitni, hefði þetta
alls ekki verið gerandi. Helga á
Röðli er lika sérstaklega góður
vinnuveitandi og hún vildi allt
fyrir fólkið sitt gera.
— Ekki komstu fyrst fram á
Röðli?
Þuriður: Nei, ég kom einu sinn'
fram með Lúdó- sextett i Lidó og
söng eitt lag með þeirri hljóm-
sveit inn á plötu. En það var engin
alvara i þvi og ég ætlaði mér
aldrei að verða söngkona.
— Hvað ætlaðirðu að leggja
fyrir þig?
Þuriður: Allt til handanna var
mér miklu hugstæðara fram að
þeim tima. Ég hafði mikla unun
af að teikna, mála og sauma. Ég
grip ennþá i það, þegar ég hef
tima til, en hef ekki lagt neina
rækt við það. Ég var byrjuð að
læra snyrtingu og var náttúrlega
skitblönk eins og allir, sem eru i
skólum, þegar Magnús Ingi-
marsson fór þess á leit við mig, að
ég syngi með hljómsveitinni. Mér
þóttu launin, sem hann bauð mér,
girnileg miðað við það, sem ég
átti að venjast áður, svo að ég
ákvaö að vera bara köld, taka
6 VIKAN 25. TBL.