Vikan - 26.09.1974, Blaðsíða 4

SKJOTUM
SKYTTUNNl
í SKIL
gjafir, þar á meöal tjöld eða segl.
Ekki hefðú tjöld eða segl verið til-
tekin sem gjafir til konungs, ef
ekki hefði verið listhandbragð á.
Þótt vefnaðarlistin njóti e.t.v.
ekki sömu hylli og fyrr á öldum,
lifir hún þó enn góðu lifi. t desem-
bermánuði 1972 var stofnað fé-
lag islenzkra vefnaðarkennara,
og eru 36 vefnaðarkennarar viðs
vegar um landið orðnir félagar
þess.. Markmið félagsins er að
vinna að útbreiðslu vefnaðar i
skólum og heimilum, að stuðla að
aukinni menntun vefnaðarkenn-
ara, og vinna að þvi, að hand-
mennt verið metin til jafns við
bóklega mennt i landinu og gæta
hagsmuna vefnaðarkennara.
Að sögn Jakobinu Guðmunds-
dóttur, formanns félagsins, er
vefnaður mjög frjálst tjáningar-
form og hentar mörgum. Hann er
einnig mjög góð hvild og afslöpp-
un fyrir taugastrekkt fólk, sem
lifir Ihraða nútimans og er m.a.
notaður sem lækningatæki á geð-
s júkrahúsum.
Hugmyndir hafa komið fram
um, að stofnaðir yrðu vefklúbbar,
sem gætu orðið skemmtilegur fé-
lagsskapur, engu siður en sauma-
klúbbar, t.d. fyrir konur, sem
komnar eru af léttasta skeiði og
búnar að koma börnum sinum
upp, en vantar bæði tómstunda-
iðju og félagsskap. Vefnaður er
samt alls ekki kvenmannsverk
eingöngu, karlmenn hafa mikið
ofið i gegnum aldirnar, og gætu
vefklúbbar orðið litrikari félags-
skapur, ef karlmenn vildu lika'
vera með.
Hugmyndin er þegar fædd, og
vonandi verður hún að veruleika,
áður en langt um liður.
Heimilisiðnaðarfélagið og
Myndlistar- og handiðaskólinn
halda vefnaöarnámskeið á hverj-
um vetri; sem bæði hafa verið
skemmtileg og fjölsótt. Ýmsir
húsmæðraskólar vitt um landið
Lengst til vinstri er grátt kjóla-
efni úr einskeftu, skreytt með
svörtu togi, þá er borðrenningur
meö salúnvefnaöi og teppi með
brekánsvefnaði. Þar fyrir ofan
eru púðar og borörenningar með
rósabandavefnaöi og teppi með
myndvefnaði. Þá eru 2 teppi með
finnskum vefnaöi, og yzt til hægri
eru 2 myndir, ofnar úr tuskum.
4 VIKAN 39. TBL.
hafa einnig haldið vefnaðar-
námskeið, og enn er vefnaður
skyldunámsgrein i þeim hús-
mæðraskólum, sem starfa eftir
gömlu reglugerðinni. Þá má
benda unga fólkinu á, að nú er
vefnaður orðinn valfag I grunn-
skólanum.
Dagana 17. ágúst — 1. septem-
ber s.l. var haldin sýning félags
islenzkra vefnaðarkennara i
Hafnarstræti 3.
A sýningunni gætti mjög mikill-
ar fjölbreytni, þvi reynt var að
sýna sem flestar gerðir islenzks
vefnaðar.
Vefjarefnin, sem kennararnir
notuðu, voru ull, bómull, hör,
hrosshár, tuskur og litilsháttar
gerviefni. Til skrauts notuðu þeir
gler- og tréperlur i ýmsum stærð-
um, vafðar sökkur og tog.
Munirnir voru f jölmargir og mjög
fjölbreytilegir. Mestu andstæð-
urnar var að finna, þar sem
héngu hlið við hlið fremur litið en
litrikt teppi með háklassiskum
góbelinvefnaði — mynstur og
vefnaður var eftir slæmskri fyrir-
mynd af stólsetu frá 18. öld, unnin
I Kaupmannahöfn af Margréti
ólafsdóttur undir handleiðslu
Júliönu Sveinsdóttur — og mjög
Margrét Finnbogadóttir sýnir
kjól úr efni, sem ofið er meö rósa-
bandavefnaöi.