Vikan - 20.02.1975, Blaðsíða 18

Þeir héldu rakleitt vestur I HiiOarhúsatorfu, þar sem Hölmfriöur bjó.
mmm.

i v \
WÉ'- ■
þegar hann sá öll þessi hús, sem
stóöu I forinni, einsog þau væru á
floti. Strákatorfa geröi þeim sókn
og smávaxnir menn æptu á þá:
— Sko sveitamennina. Er þaö
nú útgangur, og svo grettu þeir
sig á þá uppi á klárunum.
— Þetta eru götustrákar og
rófudorrar, sagöi Ágúst til
skýringar. Þeir eru ekkert nema
kjafturinn og nú fór aftur aö
rymja i Agústi einsog ormi, eöa
dreka.
Jón sagöi ekkert eftir þaö.
Hólmfríöur var úti á reit, þvi
fiskurinn var ekki allur oröinn
þurr. Þaö seinasta færi meö
haustskipinu, sem átti aö koma
fullt af salti sunnan frá
Krit.Hún tók þeim vel þegar hún
kom heim og sagöi margt viö Jón
fyrir siöasakir, en hún haföi ekki
séö hann fyrr og hún horföi ástúö-
lega á alla smérbögglana, og á
alla kæfuna, sem var einsog sápa
á bragöiö.
— Þetta er nú alveg óþarfi,
sagöi hún látlætislega. Þú mátt
ekki bera þaö á fólk, Agúst Jóns-
son, sem þaö fær ekki risiö undir,
en svo setti hún könnuna yfir, því
þeir hlutu aö vera kaffiþyrstir, og
þeir fóru aö koma fyrir hestunum
vestur i Miö-Seli. Þar uröu þeir aö
vera, meöan þeir Agúst og sonur
hans væru i bænum.
Inni i bænum var steinoliulykt
af uppkvéikjunni. Jóni fannst
steinoliulyktin góö fýla og hann
stakk oft nefinu I sponsiö á olíu-
brúsanum heima I Slagfálka.
Þaö logaöi glatt I eldavélinni,
þegar þeir komu aftur frá
hestunum og hún haföi sett þeim
upp saltfisk og nýuppteknar
kartöflur.
Agúst geröi sér erindi upp i
bæinn til aö spyrja um mann,
meöan suðan var að koma upp og
hann kom fljótt aftur með sléttu-
bönd á vörum og hann talaði eftir
þaö mestan part i hringhendum
og aldýrum kveðskap. Jón fékk
ekki dropa af brennivini og
Hólmfriöur lést ekki sjá hvaö
bróöir hennar hafði komist yfir i
kunningjaheimsókninni. Svona
haföi þetta endurtekiö sig ár eftir
ár, svo lengi sem hún mundi.
Þetta var einsog skrifaö stykki,
sem fara varö eftir ár eftir ár, án
breytinga, og varð ekki hróflaö
viö, án eftirmála, fremur en
draga mætti úr flughraöa
fuglanna.
Hólmfrföur bjó ein. Maöurinn
hennar hafði brugöiö sér niöur á
botn I Faxaflóa út af skútu og var
ekki kominn til hennar aftur. Tvö
börn voru flogin og breiddu nú
fisk suöur i Garöi og komu ekki
inneftir nema á stórhátiðum.
Hólmfriöur drakk ekki, en þekkti
verkstjóra i Milljónafélaginu.
Jón var hlédrægur og haföi
óvföa komiö. Honum ofbauö
finirliö i Hliöarhúsum. Heklaður
dúkur á boröinu og sjaldhafnar-
munir og myndir voru útum allt.
Lika danskar bækur. I þeim var
mikiö drukkiö kaffi, sagöi Hólm-
friöur frænka hans, eftir konu
sem las dönsku.
Ágúst Jónsson lék nú viö hvern
sinn fingur.Hann kunni vel viö sig
I kaupstað. Honum fannst gott
aö vera hýr af vini, eftir and-
skotans sláttinn, sem fór á sinniö.
Hann slangraöi um göturnar,
öslaöi forina og æpti á stráka.
Jón sagði hinsvegar fátt og
augu hans voru ennþá stór.
Honum fannst ef til vill aö
Reykjavik væri þrátt fyrir allt
betri á kortum, en i raunveru-
leikanum. Kannske væri himna-
riki þá heldur ekki eins gott og á
biblfumyndunum heima. Svo
haföi hann lika áhyggjur af götu-
strákunum og af honum pabba
sinum og honum fannst fatasniöiö
i sveitinni nú allt i einu vont,
þegar hann geröi sér grein fyrir
þvi, aö menn geröu aðsúg, aö fólki
i heimalituöum fötum.
Þeir sváfu saman undir stórri
sæng.sem lyktaöi af fjaöraollu og
kalki.
-Ef þt5 bætir þúsund
krónum við matar-
peningana, þá höfum
við ráð á að skilja
næsta ár.'
UR EIK , TEAK OC PALESANDER
STOFUNNI SKIFF
Hiisgagnaverslun
sf
Reykjavíkur hi.
BRAUTARHOLTI 2 SÍMI 11940
18 VIKAN 8. TBL.