Vikan - 06.03.1975, Blaðsíða 32

Bannað: Að klipa I barkakýli
andstæðingsins eins og Lasar-
tesse gerir hér við Bock. Fjöl-
bragðaglimumenn mega beita
hnefunum, en aðeins krepptum.
Bannað: Að gripa I hár andstæð-
ingsins og skaka höfuð hans fram
og aftur.
Bannað: Að toga i handlegg and-
stæðingsins og sparka i klofið á
honum.
Bannað: Að rifa i munnvikin á
andstæðingunum. Þó gera glimu-
mennirnir þctta oft á hverri sýn-
ingu, því að fátt fellur áhorfend-
um eins vel i geð.
Sami leikurinn er endurtekinn
kvöld eftir kvöld. Frakkinn René
Lasartesse, 42ja ára gamall og
115 kflð að þyngd, kastar af sér
víðum sloppnum, setur hendur á
mjaðmir og teygir fram álkuna.
Forleikur sýningarinnar er ætið
meö svipuðum hætti. Ahorfend-
urnir 2000 æpa: „Lasartesse, svin
og hundur”. Og sýningatjaldið
titrar af ópunum. I tuttugu ár
hefur hann vakið þessi óp og litið
hatursfullum augum yfir salinn,
en þó stendur honum alveg á
sama um þau. Lasartesse er
smáborgaralegur fjölskyldufaðir
og á sýningaferðunum býr hann I
húsvagni meö konu sinni og dótt-
ur. Hann er meðlimur i sýninga-
flokki fjölbragðaglimumanna,
sem kalla sig Catchen, og fyrir
hverja sýningu fær hann 90.000
krónur greiddar. Honum hefur
gengiö sæmilega að koma tekjum
sinum I lóg, þvi aö hann á ibúð i
Basel og tvö hús i Frakklandi. Af-
ganginn leggur hann svo inn á
bankareikning I Sviss. Hann hef-
ur nóg við timann að gera, þegar
hann er ekki I hringnum, þvi aö
þegar harin er ekki að eltast viö
eignir sinar, leikur hann sér með
fjölskyldunni. bá er hann ekki
lengur „blóðþyrsta sviniö”, sem
hann er i glimuhringnum og æsir
áhorfendur upp úr öllu valdi.
Hatrið og illskan, sem hann
sýnir af sér i hringnum, er upp-
gerð ein. Það er atvinna hans.
„Þetta vill fólkið sjá”, segir
hann, „það vill hafa meiöingar,
helst dauöa. Það þyrstir i blóö.
Þess vegna kemur það. Fyrir það
borgar fólkiö”.
Áhorfendur fá þó sjaldan aö sjá
blóö. En spenningurinn er nægur,
ef það eygir von til þess að sjá
einhvern drepinn I hringnum.
Sýningarnar eru settar upp á
leikrænan hátt. Hver glimumaður
leikur ákveðið hlutverk.
Kólumblumaöurinn Guajaro leik-
ur villimanninn. Fyrir bardagann
hengir hann verndargripinn, af-
skræmda andlitsmynd, um háls-
inn á sér. Svo fnæsir hann og
hvæsir framan I áhorfendur og
stappar niöur fótunum. Til þess
að fyrirbyggja allan misskilning,
er hann kynntur þannig:
„Indjáninn Guajaro. Blóöþyrstur
villimaður frá Amazon”.
Kólumbiumaðurinn hefur ekki
látiö skera hár sitt lengi, þvi aö I
hárinu er afl hans fólgiö. Þar er
lika veikleiki hans fólginn, þvi að
i hverri grlmu, sem hann þreytir,
er rifinn svolltill brúskur úr hári
hans. Þá skemmta áhorfendur
sér.
Peter Kayser frá Hamborg hef-
ur annan hátt á. Á hverjum degi
lætur hann snoðraka á sér höfuð-
ið. Hann og Lasartesse berjast á
hverri sýningu viö E1 Greco,
„sem ræöur yfir gifurlegri
tækni”, og Hermann Iffland,
„siðfágaða glimumanninn”.
Lasartesse er heimsmeistari i
fjölbragðaglímu, og hann leikur
aðalhlutverkið i hverri sýningu.
Aöstoðarmaöur hans er fyrrver-
andi slátrari, og hann fylgir herra
sinum ætið inn i hringinn, hjálpar
honum úr æfingasloppnum og er
ætið reiöubúinn að ieggja honum
lið, ef fer að siga á ógæufhliðina
fyrir honum i slagnum. Þá skerst
hann i leikinn og lætur fætur og
hnefa ganga á andstæðing herra
sins. Dómarinn skiptir sér ekki af
neinu. Ekki fyrr en áhorfendur
hrópa: „Þeir hafa rangt viö”. Þá
litur dómarinn loksins upp og vis-
ar Lasartesse út úr hringnum.
Þetta endurtekur sig nokkrum
sinnum á hverri sýningu. „Það er
hættulegt að vera þjónn hjá
mér”, segir Lasartesse. „Konur
hafa stungiö hattprjónum i bak-
hlutann á nokkrum fyrri þjónum
minum og áhorfendur handleggs-
brutu einn þeirra”.
„Maður verður alltaf aö fara að
vilja áhorfenda”, heldur Lasar-
tesse áfram. „Einu sinni barðist
ég gegn negra i Suður-Afriku. Þá
heimtuðu hvitu valdhafarnir, að
ég berðist eins og kurteis evrópu-
búi. Ég reyndi það, en áhorfendur
hrópuðu mig niður”.
Ekki veröur annaö séö, en næg-
ir áhorfendur séu til aö standa
undir sýningaferöum fjölbragða-
glimumannanna, og eru þær þó
ærið kostnaðarsamar. Hver
vöðvatrúður fær milli 70.000 og
90.000 krónur . greiddar fyrir
hverja sýningu. Sá grunur hefur
læðstaö sumum, að úrslit hverrar
glimu séu álj^eðin fyrirfram, en
svo er ekki. Nýir meölimir i
vöövatrúðahópnum yerða að
leggja sig fram og reyna að vinna
meistarana til þess að þeir veröi
ekki reknir úr hópnum. Og þeir
berjast upp á lif og dauða. Særist
einhver i hringnum, fær hann
ekki greidd laun sér til framfæris,
nema i þrjá daga á eftir. Aö þess-
um þremur dögum liðnum veröa
þeir að sjá fyrir sér sjálfir.
32 VIKAN 10. TBL.