Vikan - 23.12.1976, Blaðsíða 22

mynd um hver hann var. Slung-
inn náungi, þessi Krieger.”
Bohn sagði ekki orð.
Hrádek hélt áfram. „Ég er
þeirrar skoðunar og ég held að rétt-
mæti þess hafi sannast núna áðan.”
Bohn þagði enn.
,,Ég tel að litlu, óvæntu atvikin
séu hættulegustu gildrurnar fyrir
góðan njósnara. Hann ræður ef
til vill við áætlanir og hinar ýmsu
gagnráðstafanir við þeim, en vin-
gjarnleg rödd, sem kallar upp nafn
hans...” Hrádek yppti öxlum og
hló. En svo leit hann á Bohn.
„Fyrir alla muni losaðu þig við
þetta strekkta andlit,” sagði hann
skyndilega.
„Kriegersámig.”
„Þú ert á ferð ásamt þremur
starfsbræðrum þínum úr blaða-
mannastétt og ætlar að sannprófa
þá staðreynd að verið sé að aftra
Jaromir Kusak frá þvi að hverfa
aftur til heimalands síns. Þetta er
þin afsökun Bohn og við munum sjá
til þess að hún standist.”
Já, hugsaði Bohn, en hvernig á
ég að skýra þetta með Tarasp?
Auðvitað gæti ég sagt að ég hefði
frétt það hjá Irinu. Því yrði trúað
svo lengi sem Irina væri hvergi
nærri. „Það eru bara of margir blá-
þræðir á þessu öllu saman,” sagði
hann hikandi. Ég er sokkinn dýpra
og dýpra í þetta fen. Ég átti ekki
von á að þetta færi svona.
„Þannig er það ávallt.”
„En ef Krieger...”
„Gleymdu Krieger. Hann er úr
leik.”
„Dauður?” Augnaráð Bohns
varð tryllingslegt.
„Æ, láttu ekki svona. Dauður
maður í lítilli svissneskri flughöfn?
Þá kæmist lögreglan í spilið og
hafin yrði rannsókn og síðan eilífar
spurningar, grunur og tafir. Nei,
nei. Ég hef í hyggju að nota þennan
flugvöll aftur seinna i kvöld og kæri
mig ekki um þess háttar hindranir.”
„Verð ég samferða þér?” Þetta
atriði hafði ekki verið rætt og það
olli Bohn áhyggjum.
Þú getur farið fjandans til,
hugsaði Jiri Hrádek. „Hvað seg-
irðu um að eyða helginni í St.
Moritz?” sagði hann. „Þú getur
samt skrifað þína venjulega frétta-
pistla. Hafði engar áhyggjur, nafn
þitt verður ekki nefnt í sambandi
við þetta mál fyrr en okkar útgáfa
af atburðarrásinni er orðin vel
auglýst um allan heim. Þá getur þú
komið fram i dagsljósið og skrifað
þína bók og.orðið eins konar sér-
fræðingur í Jaromir Kusak málinu.
Og þú ert það raunar, er ekki svo?”
Þetta segir hann bara til þess að
leiða huga minn frá Krieger, hugs-
aði Bohn. „Hversu lengi verður
Krieger meðvitundarlaus?” Ég vil
ekki þurfa að hitta hann aftur. Það
er óþægilegt að hafa hann á móti sér
og hann mun ekki trúa einu orði af
því sem ég segi.
„Nógu lengi. En vertu ekki með
þessar stöðugu áhyggjur út af
honum. Hann er með öllu óvirkur
eins og stendur.”
„En hinir í Tarasp...Verða þeir
líka óvirkir?” spurði Bohn. „Ég vil
ekki hafa nein afskipti af þeim þætti
málsins. Hann kemur mér ekki
við.”
„Auðvitað ekki. Hið eina sem þú
þarft að gera er að sjá til þess að
við komumst inn í hús Kusaks.
Pavel og Vaclav og bílstjórarnir
tveir munu annast afganginn.”
„En ég verð á staðnum. Ég verð
þá viðriðinn...”
„Ekki ef þú verður snar í snún-
ingum. Ég verð þarna nálægt og bíð
þín.”
Já, alveg rétt, hugsaði Bohn. Þú
munt bíða mín i bílnum. „Heimsku-
legt af mér,” sagði hann. „Ég var
búinn að gleyma því að þú telur
hæfilega stjórnsemi það æskilega.”
, ,Gerir þú það ekki líka?”
Bohn tókst að brosa og ræksti
sig. „En ekkert ofbeldi Jiri. Þú
lofaðir mér því. Ég tókst þessa ferð
einungis á hendur ef... ”
Framhald f næsta blaði.
Mjúkt úr
Sólblómaaskjan sómir sér vel
á matarborðinu. En askjan má
aöeins vera á matarborðinu meöan
veriö er aö nota hana. Sannleikurinn
er sá, aö Sólblóma er viökvæm vara,
sem veröur aö geymast á köldum
staö.
Vinsamlegast hafið í huga, aö
Sólblóma þjónar því hlutverki aö
styrkja heilsufar yöar. Sem heilsu-
gjafi á Sólblóma aöeins skiliö rétta
meðferö. Gevmió því Sólblóma ávallt
á köldum staó.
smjörlíki hf.
22 VIKAN 52.TBL.