Vikan - 13.01.1977, Blaðsíða 35

INN
UMSJÚN:
HEROÍS EGILSDÚTTIR,
KENNARI
EFNI FYRIR BÖRN A ALDRINUM 6-9 ára
Æ ,ja , Svara&i Stina gamla og var
nú fajrin aé hressast. En svo geréi( eg
aS vitlausasta , sem ég gat gert. Eg
æddi út i dyr f shök hnefana og
skamma&ist , Svo nú hef ég vist fengiS
alla krakkana upp a moti mér. /)<£ minnsta kost/
VsrsnaSi joa a^llt um allan helm’ing . Nu beygéi 5tma
garnla aftur útaf .
/Cári litli var nu oráinn eldrauSur I framan og vissi
___. ekki hva§ hann atti af sér aS gera.
Mamma hans reyndi a& hugga Stinu og hélt
langa raeSu um joa§ , hva8 joau óhraesi aettu
skilié , Sem vaeru a& kvelja aárar manneskjur,
og sérstaklega joaer f sem aettu erfitt.
Hún hætti allt i einu aá tala og leit upp .
Frá glugganum heyréist undarlegt ýlfur . Gamia
konan hljöáaSi upp og 0re,p skslfrngu lostin i
mömmu . Mommu vará lika il|t Vié , svo ééur
vissi af bunaéi út ur honum : Ekki vera
ég veit , hvaé joetta er , Joetta eru bara krakkar
aÓ nudda korktöppum á rúéuna , joeir sögéust aetla aá
gera . Ma»mma snéri ser hægt aÓ Kára og leit
rannsakandi a hann ; Hvernig veist Joú joaé , Kar-i m'mn ?
Nú brast Kári 1 sáran grát og viéurkenndi allt fyrir Joeim .
Mamma hans varé eldraué I kinnum , en Stina gamla
reyndi aé gera gott úr ö/|u ylfrié á gíugganum hélt
afram oq Kan' var kvalinn af samviskubiti •
J frrh.)
en Kari
hraeddar
2. TBL. VIKAN 35