Vikan - 27.10.1977, Síða 36

mE/T
um
FÓLK
Þeir stóru
styðja
þá smáu
KENNEDYÆTTIN, eins og hún
leggursig, er alltaf jafnvinsælt
umtalsefni, og má nærri geta, að
það er talsvert álag, einkum fyrir
yngri kynslóðina, að mega ekki
taka sér eitt eða neitt fyrir hendur.
Forsetafjölskyldan árið 1962.
án þess að fylgst sé með því. En
stundum getur líka frægðin látið
gott af sér leiða, og það notfæra
Kennedyarnir sér oft,
Til dæmis er árlega haldin mikil
góðgerðahátíð í nafni Roberts
Kennedy, og allur ágóði af henni
rennurtil munaðarlausra barna. Er
þaö enginn smáskildingur, sem
safnast með þessum hætti, enda
frægar persónur notaöar sem
aðdráttarafl. Mesta aðdráttaraflið
hafa þó Kennedyarnir sjálfir, og af
þeim eru það Caroline og
John-John, að ógleymdri móður
þeirra, sem alltaf vekja mesta
athygli. Frá því þau í bernsku léku
sér í skrifstofu pabba síns í Hvíta
húsinu hefur heimurinn fylgst með
hverju þeirra skrefi, alltaf með jafn
mikilli forvitni. Nú eru þau orðin
fullvaxin og glæsileg, farin að leita
að sinni réttu hillu í lífinu, líta hitt
kynið hýru auga og þar fram eftir
götunum. Allt þetta gerir þau
meira spennandi en nokkru sinni
fyrr, og víst er um það, að þau
voru stöðugt í sviðsljósinu á
síðustu góðgerðahátíðinni.
Caroline
er nú orðin 21 árs
og stefnir markvisst að því að gera
Ijósmyndun að ævistarfi. Fetar
hún þar með að nokkru í fótspor
móður sinnar, sem var starfandi
blaðaljósmyndari, þegar hún
kynntist John Kennedy
öldungadeildarþingmanni. Þessa
dagana er stóri draumurinn að
komast sem fréttaljósmyndari á
næstu Ólympíuleika, sem haldnir
verða í Moskvu. Caroline þykir
engin tildurrófa, og á góðgerða-
hátíðinni gekk hún um í
gallabuxum og skyrtubol, en um
kvöldið bjó hún sig upp á í svartan
gagnsæjan kjól og kom til
kvöldfagnaðar í Rockefeller
Center í fylgd með vini sínum
Mark, sem er málverkasali að
atvinnu.
36VIKAN 43. TBL.