Vikan - 09.03.1978, Qupperneq 41

„Tim.”
„Ég veit. Whiteshire segir, að
um leið og það fréttist, að Hakners
hjónin hafi keypt myndirnar mínar,
þá gætu sérfræðingar hérna farið að
fá áhuga á mér. Hver veit. Allt sem
ég veit, er að Whiteshire verðlagði
hverja mynd á tvö hundruð gíneur,
og Cyrus X. deplaði ekki einu sinni
auga. Elsku Lucy mín. Til að ég
missi nú ekki alveg glóruna, þá
skulum við tala um eitthvað annað.
Hvernig hefur þér liðið?”
„Mjög vel.” Hún ætlaði svo
sannarlega ekki að fara að eyðileggja
þennan merkilegasta dag í lífi Tims
með einhverri bjánalegri sögu um
flækingsræfil, sem hafði stolið einni
vinflöskunni hans Alecs, eða þeirri
óhugnanlegu tilfinningu, sem hún
var gripin við það, að einhver
ókunnugur maður starði á hana.
„Það kom bréf frá Robin. Hann er
búinn að ákveða, að hann langar í
hjólið í afmælisgjöf.”
„Hann skal svo sannarlega fá
það. Og þú, Lucy, hugsaðu þér,
hvað ég kem til með að geta keypt
handa þér, þegar ég hef peninga á
miili handanna. Ég hef að vísu
ekkert á móti því að vera fátækur
alla mína ævi, en það veldur
hverjum manni sársauka, sem ekki
getur séð fyrir konunni sinni.”
„En ástin min, þú gerir það.”
Hann hristi höfuðið. „Lucy,
veistu yfir hverju ég verð hamingju-
samastur, ef samningarnir við
Hakners hjónin takast? Að geta
sannaðþaðfyrirföðurþinum, jafnvel
þó að hann sé dáinn, að ég geti séð
fyrir dóttur hans, og sanna það svo
rækilega fyrir henni, að hún komi
aldrei til með að sjá eftir því að hafa
gifst mér. Það er mér þúsund
sinnum dýrmætara en þó ég fengi
mynd eftir mig hengda upp í Tate
listasafninu.”
Hin mikla eftirvænting, sem þau
voru gripin allan þennan dag, hafði
þau áhrif á þau, að þau fylltust
takmarkalausri ró og þeirri fullvissu,
að þau stæðu á timamótum. Annað
hvort færu þau niður eða upp, ekkert
yrði eins og áður.
Eftir kvöldmat eyddi Tim þremur
klukkustundum úti i vinnustofunni,
og þegar hann kom inn aftur,
brostu þau til hvors annars þvert
yfir herbergið með slíkri tilfinningu,
að engin orð megnuðu að lýsa því.
Það var ekkert frost þessa nótt,
en rétt fyrir dögun kom norð-austan
stormur, sem æddi um og hrakti
trén til og frá í villtum dansi, og svo
hvein i steinveggjum hússins, að
kveðjuorð Tims drukknuðu næst-
um því í ýlfri óveðursins, er hann
barðist á móti gráu regninu í átt að
bilskúrnum. Hann gerði ráð fyrir
því að komast heim um kvöldið,
líklegast um sexleytið, og ætlaði að
geyma bUinn á lestarstöðinni til að
Lucy þyrfti ekki að aka tvisvar
sinnum fram og til baka.
Næstu klukkustundir liðu svo
óendanlega hægt, að er hún leit á
klukkuna, virtust vísar hennar hafa
stansað. Án þess að hafa nokkurt
vald á hugsunum sínum, reyndi
Lucy að gera allt, sem henni datt í
hug. Gerði við litin lög og olnboga
á peysu af rI’im og fylgdist allan
tímann með regninu, þvi einhvern
tíma fyrir myrkur varð hún að fara
út til að skera upp siðustu rósa-
kálhöfuðin.
Storminn lægði, er hún var úti,
og þegar hún hljóp til baka að
húsinu var hún rennandi vot í
lekum stigvélunum. Hún sparkaði
þeim af sér i forstofunni og fór inn í
eldhúsið til þess að hreinsa kálið og
sjóða það, áður en hún fengi sér
tebolla.
Hún var á leiðinni með tebollann
að arineldinum í setustofunni.

þrtta geri ég
fyrirþig
Aðstoða við að orða auglýsingu þína,
ef þú óskar. Svara í síma fyrir þig.
Veiti fyrirspyrjendum upplýsingar
um það sem þú auglýsir og
tek við tilboðum sem berast.
Njóttu góðrar þjónustu ókeypis.
Opið til kl. 10 í kvöld.
BIAÐIÐ
Dagblaðið, smáauglýsingaþjónusta. Afgreiðsla Þverholti 11, sími 27022
10. TBL.VIKAN 41