Vikan - 15.06.1978, Síða 38

Ilnjturmn 21.m;irs 20.:i|iríl N.uiiirt 21. ipril 2l.ni:ii Tiihurarnir 22.mai 2l.júni
Ytri aöstæður þvinga
þig til aö taka mik.il-
væga ákvöröun á vinnu-
stað. Þér þýðir ekki aö
skjóta þér undan þvi, og
allt bendir til, að þér
takist að velja besta
Þú verður fyrir von-
brigðum á vinnustað, en
það dregur sáralitinn
dilk á eftir sér. Á móti
keniur. að fjölskyldulifið
verður óvenjulega
ánægjulegt þessa viku.
Það er einhver uppreisn
i þér þessa dagana, og
öll sólarmerki benda til,
að þér væri nær að hafa
á þér hemil. Reyndu að
beina huganum á
hættulausarbrautir.
kostinn.
kr. Iihiiui 22. juni 2.V júli
Tilfinningalifið verður
fjölskrúðugt næstu
daga. Vinur þinn veldur
byltingu i lifi þinu með
þvi að brcgðast algjör-
lega á annan veg við
vissu máli en þú hafðir
búist við.
Þú tekur mikilvæga
ákvörðun næstu daga,
sem á eftir að reynast
þér happadrjúg. Hins
vegar máttu vera á
verði, þegar heilsan er
annars vegar.
Slciniít ilin 22. dcs. 20. jan.
Nú er rétti tíminn til að
dusta rykið af gömlum
fyrirheitum og efna þau
Þaugeturnáð góðum
árangri, ef vilji er fyrir
hendi. Helgin getur
orðið bráðskemmtileg.
I.joni'S 24. jii11 24. ;ii>ij*l
Togstreita tveggja
manna, sem eru þér
nákomnir, valda þér
miklu hugarangri.
Næstu daga leysist það
mál, svo að sæmilega
má við una. Sunnu-
dagurinn verður einkar
ánægjulegur.
SporAdrckinn 24.okl. 2.4.nót.
Starfsframi þinn er i
brennidepli næstu viku,
og þér veitir ekki af því
að helga þig þeim
málum algjörlega.
Félagsleg upplyfting
verður að biða betri
tima.
Þú hefur um of reynt
að skjóta þér undan þvi
að taka afstöðu I erfiðu
máli. Nú er rétti timinn
til að horfast i augu við
erfiðleikana og afgreiða
þá með rothöggi!.
Hoi<ni:iAurinn 24.nót. 2l.dcs.
Þegar tilfinningalífið er t
uppnámi, getur verið
gott að sækja sér hugar-
ró til náttúrunnar,
dunda í garðinum. fara í
gönguferðir eða eitthvað
slikt. Athugaðu þetta!
\:ilnshcrinn 2l.jan. I‘>.fchr.
Þú átt við viss vanda-
mál að striða i einka-
lífinu, sem ekki verða
leyst í bráð. Láttu það
ekki buga þig, og
mundu, að vinnan er
besti læknirinn, þegar
svona er ástatt.
Fiskarnir 20.fchr. 20.m irs
Ef einhver á skilið
upplyftingu núna, þá ert
það þú. Og það er
næstum sama, hvað þér
dytti i hug i þvi skyni,
þaðhlýturaðtakastog .
verða eftirminnilegt.
niður I hann. Hún starði á glasið sitt og
dreypti á því. „Þeir” — hún bandaði
hendinni I átt til stigans — „þeir eru
bara ruslaralýður. Það er óskemmti-
leg tilhugsun, hvernig þeir hafa gengið
frá svefnherbergjunum."
Hún lyfti hendinni i mótmælaskyni,
þegar Maggie ætlaði að risa á fætur.
„Sestu niður. Við skulum ekki einu sinni
' lita á þau, fyrr en við erum búnar úr
glösunum. Æ, þetta er allt svo flókið!”
„Segðu mér frá þvi,” sagði Maggie.
„Elskan min, ég myndi treysta þér
fyrir lífi mínu, en þetta er ekki eins
hættulegt og það lítur út fyrir að vera.
Það er” — hún hikaði — „hálfgerður
leikur, sem ég hef grætt svolitið á."
„Og heilmikil vandræði."
„Þetta er í fyrsta sinn, sem eitthvað
gengur úrskeiðis.”
„Ég skil þetta ekki." sagði Maggie.
„Þú virðist ekkert hrædd við þessa
náunga. Ekki svona í raun og veru.”
Donna fékk sér drjúgan sopa úr
glasinu sinu. „Eg var hrædd,"
viðurkenndi hún. „En ekki mikið. Ég
átti að vera hrædd — svolitið hrædd. En
ég er mikils virði fyrir þá, skilurðu, og
þeir gera mér ekkert verulega illt. Þeir....
merkja mig ekki. Útlit mitt skiptir miklu
máli.”
„Þetta stendur þá i einhverju sam-
bandi við fyrirsætustarf þitt?”
„Nei, það gerir þaðekki.”
„H vað þá? Og hvað m isheppnaðist?"
„Það get ég ekki sagt þér, elsku
Maggie. Það get ég ómögulega. En það
er ekkert, sem þú þarft að hafa áhyggjur
af. Gættu þín bara, elskan.”
„Á ég að gæta min? Ó, já, ég skil. Nú
þegar ég er búin að sjá þá, þá skal ég
gera það."
„Það er ekki málið. Þú sérð þá
kannski aftur. Það skiptir engu máli.”
„Hér?”
„Nei. ekki endilega hér. Bara...
einhvers staðar.”
„Ég kalla á lögregluna. ef þeir koma
aftur hingað."
„Elsku Maggie, ekki gera það. Ég
hleypti þeim inn. Þeir voru hér ekki í
óleyfi.”
„Jæja, ég hleypi þeim ekki inn.”
„Nei, gerðu það ekki. En þeir koma
sjálfsagt ekki heldur, meðan þú ert ein
hérna. Það er það, sem að er — þú ert
hér, og þú átt hálfa ibúðina. Núna vita
þeir það.”
Donna brosti breitt til systur sinnar,
eins og hún vildi biðja hana að taka
þessu sem gamanmáli.
„Af hverju ætti það að skipta máli?”
spurði Maggie. Henni var ekki
skemmt.
„Þetta nægir, elskan. Afgangurinn
skiptir engu máli. Gleymdu þessu nú.
Loks get ég spurt þig að því: „„Skemmt
irðu þér vel með Steve?”
„Dásamlega. Þakka þér fyrir lánið á
sjalinu. Ekki svo að skilja, að þú hafir
lánað mér það. Ég tók það bara. Er þér
ekki sama?”
Donna hló. „Auðvitað. Þetta er eins
og i gamla daga."
„Ég vonaði, að þú myndir taka því
þannig.”
Maggie tók sjalið af öxlum sér og
stóð upp. Hún hafði sjalið yfir öðrum
handleggnum. Donna staði á hana, hálft
i hvoru vantrúuð, hálft I hvoru ánægð"
„Hvaðer að?” spurði Maggie.
„Hvar náðirðu i hana?”
Maggie leit niður eftir sér, en mundi
svo eftir nælunni og snerti við henni.
„Þessa? Þú átt hana."
„Ég veit, að ég á hana, en hvar
náðirðu í hana?” spurði Donna.
„Hún var föst í sængurfötunum, sem
þú settir á rúmið mitt. Reyndar fór ég
með hana inn til þín, áður en ég fór út I
dag, en þú varst sofandi, og ég vildi ekki
ónáða þig. Svo ég —” Maggie yppti
öxlum.— „Ég setti hana í skúffu í her-
berginu mínu. Svo þegar ég keypti
þennan kjól , þá vantaði mig eitthvað
til að skreyta hana með. Er þér ekki
sama?”
„Sama? Maggie, elskan mín. þú hefur
alveg bjargað mér. Þetta er stórkostlega
'fyndið!! Nælan hefur sjálfsagt festst i
sængurfötunum, þegar ég fór með þau
inn til þín. Ég var með hana, þegar ég
varí buxnadragtinni.”
„Já,” sagði Maggie og furðaði sig á
þvi, hvers vegna hún andmælti ekki
þessari fullyrðingu. Donna skipti um föt
löngu áður, og þegar Maggie fór inn til
hennar, sá hún svipaða nælu i jakka-
kraganum. Henni kom ekkert við,
hvernig þessi næla hafði festst I sængur-
fötum eða hvenær. Maggie tók næluna
úr kjólnum, horfði á hana og snéri henni
í lófa sér.
„Hvers vegna ertu að skoða aftan á
hana?” Það var hvass tónn í rödd
Donnu.
„Ég er að leita að tvíburamerkinu."
„Hvernig vissirðu um það?”
„Jules sagði mér það í morgun.”
„Ég vissi ekki, að þið hefðuð hist.”
„Guð minn góður — hvenær hefði ég
svo átt að segja þér það? Við töluðumst
aðeins við fáeinar mínútur. Ég leit við i
búðinni, þegar ég fór í bæinn. Ég hitti
líka Dick Evans. Veslings maðurinn."
„Hræðilegt, finnst þér ekki?„ Donna
hryllti sig. „En merkið hans er ekki á
þessari nælu.”
„Sagðirðu ekki, að hann hefði búið
hana til?”
„Jú. En hann er nýbyrjaður að
merkja hlutina sína.”
Maggie lagði næluna á kaffiborðið og
ýtti henni i átt til Donnu. sem virtist'
vera búin að missa allan áhuga á henni.
Maggie grunaði, að hún væri að gera
vitleysu, en hún gat samt ekki stillt sig
um að segja: „Segðu mér, hvað er að.”
„Hugsaðu um sjálfa þig, elskan,”
sagði systir hennar bliðlega.
„Velferð þín kemur mér við."
„Nei, það gerir hún ekki. Réttindi þín
snerta hálfa íbúðina, og ef þú vilt kaupa
mig út, þá geturðu fengið hinn
helminginn lika."
38 VIKAN 24. TBL.