Vikan - 28.12.1978, Blaðsíða 45

Það er búið að kaupa jólatré,
jólaskraut og kalkún. Og eins og
milljónir annarra mæðra er
Lesley Brown búin að reyna í
marga mánuði að finna jólagjöf
handa dóttur sinni, sem henni
þykir svo afar vænt um. Louise
litla, sem nú er aðeins 5 mánaða,
er að vísu of ung til að skilja
hvers vegna þessi jól eru svona
sérlega gleðileg fyrir Brown-fjöl-
skylduna. En það skiptir ekki
máli. Foreldrar hennar eru í
sjöunda himni.
Nú er nákvæmlega eitt ár
síðan Lesley gat fyrst gert sér
einhverja von um að eignast
barn. Það var eitthvað, sem allir
læknar voru búnir að segja
henni að væri ómögulegt. En
allt um það, nú heldur hún
fyrstu jólin hátíðleg með dóttur
Fyrstu jól glasabamsins
sinni, sem sífellt dafnar, styrkist
og stækkar.
Jólatréð, sem þau keyptu, er
það stærsta, sem þau nokkru
sinni hafa haft — það þurfti
næstum því að skera ofan af því
til þess að það kæmist fyrir i litlu
stofunni þeirra í Bristol.
Gjafirnar eru byrjaðar að
hlaðast upp undir trénu. En
gjöfin, sem Louise Brown fær
frá foreldrum sínum, kemst ekki
fyrir undir trénu. Það er stór og
fallegur rugguhestur.
Meðal jólakorta, sem Brown-
fjölskyldan sendir um þessi jól,
eru tvö til þeirra Patricks
Steptoe og Roberts Edwards,
mannanna, sem gerðu Lesley
kleift að eignast barn. Einnig
munu þau senda jólakort til
starfsliðsins á Oldham-sjúkra-
húsinu, þar sem Lesley dvaldi
síðustu 6 vikurnar fyrir
fæðinguna.
John, faðir Louise, ljómar af
ánægju, þegar hann segir: „Við
erum sannfærð um, að þessi jól
verða þau bestu og eftirminni-
legustu, sem við nokkurn tíma
höldum.”
Copyright: Associated
Newspapers Group Ltd. 1978
Proprietors IncÆookman.