Vikan - 28.01.1982, Blaðsíða 37

Texti og myndir: Bryndís Kristjánsdóttir
Sigrún, Haraldur og Valdimar vlfl laakinn sem fyrsti íslenski landneminn
scttist að vlð (Minnoota.
Bill Hólm í Minncota bauð okkur í hádcgismat, on hann or alíslcnskur að ætt
og kcnndi hér scm Fulbright kcnnari við háskólann. Hann lcs Ijóð oftir
sjálfan sig í myndinni um Valdimar.
dansa á sviði hér heima. Til
stendur að hann komi snemma í
vor til að dansa hér, en því
miður var ekki búið að ganga
endanlega frá þessu þegar við
yfirgáfum Helga í lok nóvember.
Með honum kæmi þá væntan-
lega eiginkona hans og kannske
synir. Þeim kynnumst við ekki
nema örlítið í myndinni en aftur
í móti féllst Marlene, kona
Helga, á að svara nokkrum
36 Vikan 4. tbl.
spurningum og fer það viðtal
hér á eftir.
Þess má geta að sjaldgæft er
að dansarar eigi fjölskyldu, til
þess krefst dansinn allt of mikils
af þeim. Þau hjónin eru því
sérstök innan sinnar stéttar og
án efa á Marlene stóran þátt í
því að þeim tekst að lifa eðlilegu
fjölskyldulífi undir kringum-
stæðum sem til þess teljast
óhæfar.
Hér er verið að horfa á Erik spila fótbolta. Haraldur, Sigrún, Kristino,
Marlene.
Allir hjálpa til við mataeldina. Erik atendur (mlðjunnl.
Að lokum sagði Marlene að hún
vonaðist til að geta farið með
Helga ef hann færi til íslands í
vor og sagðist hlakka til að
smakka góðu fiskisúpuna á
Kaffivagninum sem við vorum
búin að lýsa fyrir henni. Við
skulum vona að við fáum að sjá
þau bæði í vor, ef ekki í eigin
persónu þá að minnsta kosti í
myndinni.
4. tbl. Vikan 37
Hanqikii? Þykir mér ekki gott
Marlene, eiginkona Helga
Tómassonar, heitir Rizzo að
ættarnafni. Hún er bandarísk en
komin af itölskum inn-
flytjendum. Þau Helgi eiga tvo
syni, Kristin 14 ára og Erik 8
ára. Þeir líkjast foreldrum sínum
í útliti en hafa aftur á móti alls
ekki áhuga á dansi eins og þau
heldur eru þeir miklir íþrótta-
menn.
Marlene, þú varst líka
ballettdansari. Var það í gegnum
dansinn sem þið Helgi kynntust?
— Já. Við vorum bæði í
Joffrey dansflokknum og
ferðuðumst því mikið saman á
sýningarferðalögum og stundum
dönsuðum við saman.
Hyað fannst fjölskyldu þinni um
ákvörðun þína að giftast
lendingi?
— Þau tóku því bara vel. Þau
vissu reyndar mjög lítið um
ísland en þau lærðu fljótt.
Hvernig finnst þér ísland?
— Mér finnst ísland fallegt og
mér líður vel í hvert skipti sem
ég kem þangað. Ég hef verið þar
bæði á sumrin og yfir jól og ég
hef séð allar veðrabreytingar.
Helgi á stóra fjölskyldu og
hafa öll tekið mér mjög hb
og gert mér hverja heims
mjög ánægjulega.
En hvernig litist þér á ef
vildi flytjast til íslands?
— Ég hef í rauninni aldr
hugleitt það. Heimili okkar ef_
hér en auðvitað fylgdi ég oe
ef hann vildi flytja.
Eldri sonur ykkar hefur ver'^
íslandi nokkrum s’nn,Uo
Hvernig líkar honum á íslaI1 ‘
— Kristinn er mjög hrif’nn :
íslandi og hann hefur veflö ^
næstum á hverju sumri s'
hann var sex eða sjö ára. Þ
kann vel að meta það frjálsf ^
sem hann finnur þar. h* >
nýtur þess líka að vera
,a D)
$0
fjölskyldu Helga en hérna
enginn nálægt
fjölskyldu.
ur
Skilja strákarnir íslensku?
— Þeir skilja df!J
sérstaklega Kristinn. n
bætir líka við kunnátto”
íaT
hvert skipti sem hann j
íslands. En það er erfitt _a° ^
málið þegar menn dvelja
lengri tíma í landinu.
ryrst n .
^tlaði \lr að t*au g’ftu s'g
islen, ^arlene sjálf að læra
°g l u- Keypti sér kennslubók
að 1 rjað' en þegar hún komst
”hestu»að Jaflleinfalt orð °8
rtiynd r §at birst í svo mörgum
fyn'r fU!? ^a i°itaði hún bókinni
j^fuUtogaiit.
U'aturinn á íslandi, er
eitthvað sem þér þykir sérstak-
lega gott?
— Já, mér þykir skyr mjög
gott og svo auðvitað lamba-
kjötið. Það er í rauninni mjög
margt sem mér finnst gott, til
dæmis allar þessar tertur sem
maöur fær í kaffiboðum. Alltaf
minnst fjórar eða fimm
tegundir.
Er einhver matur sem þér þykir
vondur?
— Ja... hangikjöt þykir mér
ekki gott Ég er ekkert fyrir
reyktan mat.
Hvers vegna hættirðu að dansa?
— Ég hætti að dansa þegar
Kristinn var 1 og 1/2 árs. Ég
varð að velja. Annaðhvort héldi
ég áfram að dansa og léti þá
einhvern annan sjá um að ala
son minn upp eða ég hætti að
dansa og sæi um hann sjálf. Það
kemur hvort sem er alltaf að
þeim tíma að maður verður að
hætta að dansa. Það er jú ekki
hægt að dansa þar til maður er
sextugur. Mér fannst ég hafa
dansað nógu lengi og þar að
auki tel ég að einn dansari í
fjölskyldu sé alveg nóg.
Saknarðu dansins?
— Já, ég sakna þess að dansa í
sýningu, það er afar sérstök
upplifun, en ég sakna ekki
daglegu æfinganna og agans sem
fylgir dansinum.
Nú ferðast Helgi mikið í Banda-
ríkjunum og erlendis, bæði með
sínum dansflokki og sem gestur
með öðrum. Hafa þessi ferðalög
ekki áhrif á fj ölsky ldulífið?
— Jú, það gera þau að vissu
marki. En ég tel að fáar en vel
nýttar stundir með börnunum
komi alveg í sama stað og
margar. Þó Helgi sé mikið fjar-
verandi þá er hann yfirleitt ekki
í burtu í langan tíma í senn, eina
eða í mesta lagi tvær vikur. Ef
hann þarf að vera lengur í burtu
þá get ég oft farið með og á
sumrin tökum við strákana yfir-
leitt með okkur. Við höfum
reynt að leyfa þeim að ferðast
eins mikið og mögulegt er því
okkur finnst ferðalög verka
ákaflega áhugavekjandi og
hvetjandi.