Vikan - 23.04.1987, Blaðsíða 18

Level 42
Level 42 er ein af fáum hljómsveitum sem hafa
náð miklum vinsældum án þess aó nota tilgangs-
laust skraut, auglýsingabrellur og annaö þess
háttar. í dag er þetta með vinsælustu sveitum
Bretlands. Fjórir eru í sveitinni: Mark King, sem
er talinn meðal bestu poppbassaleikara í dag,
Boon Gould gítarleikari, Phil Gould trommuleik-
ari og Mike Lindup hljómborðsleikari. Þeir eiga
það sameiginlegt að þeir eru allir frá The Isle of
Wight, sem er lítil eyja undan suóurströnd Eng-
lands. Þeir ljúga ekki til um aldur sinn og reyna
á engan hátt að halda í þessa sígildu poppímynd.
Hvað er það þá sem gerir þá svona vinsæla?
Árið 1980 byrjuðu fjórir ungir vinir að spila sam-
an, bara sér til skemmtunar. Áður hafði Mark
King verið í hljómsveit og spilaði þá á trommur.
Boon spilaði á saxófón í hljómsveit sem stældi
Stones og Steely Dan. Það kom því mörgum á
óvart þegar fréttist að Mark, Boon, Phil og Mike
hefðu fengið samning hjá Elite Records og gefið
út sína fyrstu smáskífu, Love Meeting Love.
- Við vissum ekkert þá hvað var að gerast, viö
vorum bara fjórir vinir að spila saman, segir Phil.
Nú komu út lögin (Flying on the) Wings of Love,
Love Games og Turn It on. í ágúst 1981 kom svo
út fyrsta breiðskífa þeirra félaga. Hún kallaðist
Level 42 og á henni voru ekki fyrstu smáskífulög
þeirra. Þeir fóru svo í sína fyrstu tónleikaför.
í mars 1982 kom út breiðskífa sem kallaðist The
Early Tapes - July/August 1980 og hálfu ári seinna,
í september, kom út breiðskífan The Pursuit of
Accidents. Hún innihélt smáskífulögin The Chi-
nese Way og Out of Sight, out of Mind. Eftir
útkomu hennar kynntust fjórmenningarnir Larry
Dunn og Verrdine White úr Earth Wind and Fire.
Þeir tóku að sér upptökustjórn á næstu breiðskífu
þeirra, sem bar nafnið Standing in the Light og
kom út í ágúst 1983. Nú lá leiðin upp á við fyrir
þá félaga og lagið The Sun Goes down (Living
It up) varð sumarsmellur árið 1983. Level 42 var
komin í hóp viðurkenndra hljómsveita og Mark
byrjaður að safna verðlaunum og viðurkenning-
um fyrir bassaleik sinn. Þetta hafði tekið þá níu
smáskífulög og fjórar breiðskífur.
- Ég er feginn að þetta var ekki frægð sem kom
allt í einu heldur þurftum við að hafa fyrir henni.
Hvernig er hægt að fylgja eftir svona skyndi-
frægð? Lítiö bara á þau dæmi sem eru fyrir hendi
í poppsögunni, segir Phil.
Standing in the Light kom þeim í sviðsljósið og
nú fóru þeir að vinna að næstu breiðskífu. Hún
átti að opna þeim leiðir í Bandaríkjunum. Afrakst-
urinn, sem kom út í október 1984, bar nafniö True
Colours og innihélt smáskífulögin Hot Water og
The Chant Has Begun. Platan jók enn á vinsældir
sveitarinnar og opnaöi ýmsar leiðir. í júlí áriö
1984 kom út eina sólóplata Marks King, Influenc-
es. Mark hefur þó ekki reynt fyrir sér frekar með
sólóferil heldur einbeitir sér að hljómsveitinni.
Íjúní 1985 kom útsjöttabreiðskífaLevel 42, A
Physical Presence. Þetta er tvöfalt hljómleikaal-
búm. Level 42 tilheyrir hinum svokölluðu funk-
sveitum. Margar þeirra eru bara stúdíóhljóm-
sveitir, þar sem svo mikið er notað af alls konar
,,tæknibrellum“ við gerð laganna. En Level 42
hafði, alveg frá því að fyrsta breiðskífan kom út,
verið mjög dugleg við hljómleikahald og sýndi
árangurinn sig á þessari breiöskífu, enda seldist
hún roknavel. Nokkrum mánuðum seinna, í okt-
óber, kom svo út sjöunda breiðskífan, World
Machine. Lögin Something about You og Leaving
Me now urðu stórsmellir svo ekki sé talaö um
Lessons in Love, sem fór á topp vinsældalista í
að minnsta kosti sjö löndum, og Rurming in the
Family, sem komst á topp Bylgjulistans. Einnig
er komin út breiðskífan Running in the Family
(sem einhver ágætur íslendingur hefur þýtt sem
ættgengan andskota).
Meólimir Level 42 eru allir mjög góöir tónlistar-
menn, þó hefur Mark kannski nokkra sérstöðu.
Hann hefur fengið ýmsar nafngiftir, svo sem töfra-
maðurinn með bassann og besti bassagítarleikari
heimsins, og hefur plötufyrirtæki sveitarinnar
tryggt hendurnar á honum fyrir milljónir punda.