Vikan - 21.04.1988, Qupperneq 6

W&«j»oo
Haukur slappar af við barinn en lætur áfengið eiga sig.
- Haukur Morthens í Vikuviðtali
Margir söngvarar og listamenn koma fram ó sjónarsviðið
með þjóðinni, en þeir eru í miklum meirihluta sem staldra
við aðeins í skamman tíma ó framabrautinni. Þeir eru aðeins
örfóir sem auðnast að vera í sviðsljósinu jafnvel í óratugi.
Einn af þessum örfóu er Haukur Morthens. Hann hefur um
órabil ótt tryggan hóp óheyrenda og aðddenda.
Eg er aðeins kornungur ung-
lingsstrákur þegar ég fyrst
heyrði í Hauki Morthens syngja
á útiskemmtun r Engidal við
Hafnarfjörð, við vegamót Bessa-
staðavegar og Reykjavíkurvegar. Mig
minnir að þessi skemmtun hafi verið á
vegum Knattspyrnufélagsins Hauka. Þá var
Haukur ungur maður og þetta hefur
kannski verið eitt af fyrstu skiptunum sem
hann kom fram.
— Þetta er alveg rétt og það er gaman að
hitta mann sem man þessa tíma. Við sung-
um þarna saman Alfreð Clausen og ég. Við
Alfreð byrjuðum líklega að syngja saman
árið 1944. Nokkru fyrr hafði ég að vísu
sungið fyrir Góðtemplararegluna, en lík-
lega í allra fyrsta sinni sem ég kom ífam
var á skemmtun hjá starfsfólki Alþýðu-
prentsmiðjunnar þar sem ég var þá nemi í
prentiðn og þá söng ég niðri í Iðnó. f Hafn-
arfirði komum við Alfreð oft fram í Engidal
6 VIKAN
TEXTI: JÚN KR. GUNNARSSON
MYNDIR: MAGNÚS HJÖRLEIFSSON O.FL.
fyrir Knattspyrnufélagið Hauka. Þarna var
stórt tjald og danspallur og þetta var mjög
rómantískt og skemmtilegt. Það muna
vafalaust margir eftir því, hvað þetta voru
skemmtilegir tímar og ekki síst Hafnflrð-
ingar.
— Þú minnist á að þú hafl lært í Alþýðu-
prentsmiðjunni. Hvað vannstu lengi við
prentverkið?
- Ég vann við prentið í 12 ár en náminu
lauk ég 1947.
— En hvernig kom söngurinn til? Var
þetta eitthvað sem bjó með þér eða varð
eitthvað sérstakt til þess að þú fékkst
áhugann og fórst að syngja?
— Þessu er erfltt að svara. Líklega hefúr
þetta eitthvað búið nteð mér... Það er best
að láta allt koma frant. Móðir mín sagði
mér að ég hafl snemma verið ffekar söng-
elskur og ég hafi bara verið þriggja ára
þegar ég fór upp á stól og fór að syngja.
Eitthvað hefi ég viljað stilla mér hátt í því
tilefni. En svo fór ég í Drengjakór Reykja-
víkur og söng með honum. Ég var ellefu
ára þegar ég byrjaði að syngja í drengja-
kórnum. Stjórnandi var Jón ísleifsson org-
anisti en hann stjórnaði líka í ntörg ár
Karlakórnum Þröstum í Hafnarfirði. Ég
man eftir því að einu sinni kom tónskáldið
Friðrik Bjarnason til okkar strákanna með
ljóð og lag sem ég gleymi ekki; fallegt lag
sem hann vildi fá okkur til að syngja en
það var: - Nú er Gyða á gulum kjól. Friðrik
vildi endilega að við kynntum lagið og við
sungum það. En það eru ekki svo rnörg ár
síðan ég söng þetta lag inn á plötu með
barnakór úr Kópavogi.
Ég söng þarna í drengjakórnum en svo
lagðist söngurinn niður. Drengir fara í
mútur og þá var ekkert hugsað um

1>
i
J
►
I
A
t
>
f
*
i
r
M
'.‘iij'SSÍÖjSSl