Vikan - 21.04.1988, Qupperneq 14

TÓNLEIKAR TEXH: adolf ERLINGSSON / LJÓSM.: g. rögnvaldsson
„Ég fyrirlít
laumuhomma"
VIKAN spjallar við Boy George
,Jú, það er satt að ég hef æft hnefaleika,“ svaraði George þegar
undirritaður spurði að því. „Pabbi er hnefaleikaþjálfari og bróðir
minn er atvinnuhnefaleikari. En mér finnst þetta heimskuleg íþrótt
og það hljóta allir hugsandi menn að vera sammála um það. Hvaða
vit er í því að láta lemja höfuðið á sér sundur og saman? Sjáðu bara
Mohammed Ali. Þetta var fluggáfaður maður, en nú getur hann
varla talað, heilinn á honum er kominn í graut.“
Við sitjum í sófa á efstu hæð Holiday Inn
þar sem hljómsveitin heldur til. í
kringum okkur eru hljómsveitar-
meðlimir og aðrir fylgiflskar
goðsins ásamt slangri af íjöl-
miðlamönnum, allir að sötra
kokkteil, og það fer ekki
framhjá neinum hver mið-
punktur athyglinnar er.
Það er að sjálfsögðu
stjarnan sjálf, Boy
George. Ég melti þetta
svar um hnefaleikana
ásamt sopa úr glasinu og
held svo áfram á sömu braut.
„Nei, það er satt. Það vita allir að ég var
langt leiddur í eiturlyíjaneyslu og það er
engu síðri heimska að eyðileggja sig á
þann hátt. Ég vona bara að ég sé kominn
yflr það. Mér flnnst eins og ég sé núna að
byrja lífið upp á nýtt, að ég hafi fengið ann-
að tækifæri til að lifa líflnu og ég ætla mér
að nýta það vel.“
— Finnst þér þú hafa þroskast á þess-
um vandræðum?
„Sjálfsagt hef ég gert það að einhverju
leyti. Maður þroskast auðvitað einhvern
veginn á hverjum degi. Bæði sem lista-
maður og persóna. Ég vona til dæmis að ég
eigi eftir að semja besta lagið mitt. Ef ég
Frh. á bls. 16