Vikan - 22.03.1990, Blaðsíða 7

DULFRÆÐI
er Irf, Ijós og unaður...
Viðtal við íslenska norn er segir frá nornareglu
sem hefur starfað hér á landi í kyrrþey í sjö ár
TEXTI: GUÐMUNDUR SIGURFREYR JÓNASSON
Við eyðibýli í nágrenni höfuðborgarinnar stendur altari, altari
Satans. Það er sveipað fjólubláu klæði, alsettu dularfullum táknum.
Altaristaflan er mikilfengleg, allt að því ógnvægleg. Hún ber mynd
geitarhöfuðs með kórónu á höfði. Á altarinu eru ýmsir munir; haus-
kúpur, kaleikur, svört kerti, rýtingur og kross. Krossinn er á hvolfi.
Mér rennur kalt vatn milli skinns og hörunds að sjá helgasta tákn
okkar kristinna manna á miðju altari djöfulsins. Altarið stendur und-
ir berum himni. Það er vornótt, tunglið veður í skýjum og varpar
kynngimagnaðri birtu á verurnar þrjár umhverfis altarið. Á altarinu
logar eldur mitt á milli kertanna, hann lýsir upp altaristöfluna. Fyrir
framan eldinn er glóðarker, frá því liðast illa þefjandi reykur. Það er
eins og þessi sérkennilegi þefur undirstriki eða öllu heldur magni
upp það óhugnanlega andrúmsloft er þarna ríkir. Athöfnin, sem er
um það bil að hefjast, er nornavígsla. Við altarið krýpur ung stúlka
í ökklasíðum hvítum kyrtli. Hendur hennar eru bundnar fyrir aftan
bak og svartur klútur er bundin fyrir augu hennar. Sitt hvorum meg-
in við hana standa maður og kona. Karlmaðurinn ber grímu, sem lík-
ist einna helst svínshöfði, og er í svörtum kyrtli með gylltri fimm-
arma stjörnu á bakinu. Konan klæðist hins vegar fjólubláum kyrtli.
Þau virðast öll nakin undir kyrtlunum. Þau eru innan hrings sem er
markaður í svörðinn með purpurarauðu dufti. Skyndilega snýr kon-
an sér að mér, þar sem ég stend fyrir utan hringinn, og segir skip-
andi röddu: „Hverf þú nú á brott. Sálarheill þín er í veði.“ Ég trúi
henni mátulega en ákveð að hætta ekki á neitt.
Nokkrum dögum síðar mæltum
við okkur mót á heimili hennar í
vesturbænum í Reykjavík.
Heimili hennar er ósköp venju-
legt íslenskt heimili. Stofan er hlýleg,
búin gömlum, smekklegum húsgögnum.
Þar er ekkert inni sem minnir á nóttina
forðum. Inn af stofunni er lítið skrifstofu-
herbergi. Það er þakið bókahillum frá
gólfi til lofts. Ég rek strax augun í mikið
safn dulspekilegra rita. Þar er að finna
bækur um tarot, stjörnuspeki, jóga, gald-
ur og öll helstu ritverk Aleister Crowleys,
H.P. Lovecraft og ýmsar aðrar bækur um
trúmál og heimspeki.
Viðmælandi minn er einstæð móðir á
fertugsaldri. Hún hefur lokið námi í bók-
menntum og heimspeki frá enskum há-
skóla. Dóttir hennar, sem er á tánings-
aldri, er ekki heima. Við höfum því gott
næði til þess að spjalla saman þar sem
við sitjum yfir rauðvínsglasi í notalegri
stofunni. Við tölum vítt og breitt um dag-
inn og veginn. Einhvern veginn finnst
mér ótrúlegt að þetta sé sama konan og
ég kvaddi við eyðibýlið þremur dögum
áður. Loks förum við yfir skilmálana varð-
andi viðtalið. Hún vill að ég spyrji sig ná-
kvæmlega ellefu spurninga. „Hvorki fleiri
né færri,“ segir hún. Ég samþykki það og
kveiki á segulbandinu. „Þegar ég hef
hlustað á uþptökuna ber ég hana undir
félaga mína í reglunni. Við ákveðum síð-
an hvort viðtalið verður birt eða ekki. Ef
það verður birt viljum við að spurningarn-
ar og svörin verði höfð eftir orðrétt af
segulbandinu. Einnig þurfum við að lesa
yfir og samþykkja fyrirsögn, formála og
allar millifyrirsagnir viðtalsins og þær
myndir sem þið kunnið að birta með við-
talinu, einnig textann undir myndunum."
Þegar ég hef samþykkt þetta á ég í vand-
ræðum með hugsa upp fyrstu spurning-
una, en segi loksins:
Þú sagðir að sálarheill mín væri í veði
ef ég yrði viðstaddur athöfnina . ..
„Já, það skýtur kannski skökku við að
ég skyldi hafa vísað þér á brott þar sem
ég féllst á þetta viðtal. Það gerði ég til
þess að leiðrétta þann misskilning að
nornagaldur sé eingöngu notaður til ills.
Sannleikurinn er sá að félagsskapur okk-
ar hefur að meginmarkmiði að efla sjálfs-
vitund einstaklingsins og gera hann hæf-
ari til að takast á við lífið. Varðandi spurn-
inguna þá fór þarna fram ákveðin athöfn
sem aðeins innvígðir mega taka þátt í.“
Hvers konar athöfn fór þarna eiginlega
fram?
„Þetta er leynileg regla í þremur
stigum. Hér á landi erum við aðeins tvö
sem höfum lokið öllum þremur vígslu-
stigunum. Við vorum að vígja stúlkuna til
fyrsta stigs.“
Geturðu sagt mér nánar frá þessari
vígslu?
„Nei. Hins vegar get ég boðið þér að
taka þátt í leshring þar sem við bendum
þér á ákveðið lesefni og kynnum fyrir þér
undirstöðuatriði í okkar fræðum. Þegar
þú hefur kynnt þér það stendur þér til
boða að skrifa undir skjal þar sem þú
gengst undir þagnarheiti. I framhaldi af
því fengir þú nánari leiðbeiningar og
fræðslu sem gerði þér kleift að sækja um
fyrsta stigs vígslu."
Hvar kynntist þú þessum fræðum?
„Árið 1978 var ég við nám í Englandi.
Ég skildi við manninn minn þetta ár og
stóð uþp ein með fimm ára dóttur mína
og í erfiðu námi. Maðurinn minn fyrrver-
6. TBL. 1990 VIKAN 7