Vikan - 22.03.1990, Blaðsíða 16

„Ég byrjaði að vinna 16 ára í skólafríum hjá útflutningsfyrirtækinu Triton í Reykjavík.
Ég vann þar að fiskútflutningi í nokkur ár,“ segir Rannveig. „Ég þekkti því flsk á
pappírunum áður en ég fór til Frakklands."
Eins og ég sagði áðan er erfitt að bera
þessa markaði saman því að þeir eru svo
ólíkir. Ég þekki ekkert inn á markaðinn
með frystan fisk og ég vil ekkert ræða það
sem ég þekki ekki nógu vel. En það hefur
alltaf verið deilt um þennan gámafisk. Sagt
er að það eigi að vinna þennan fisk á ts-
landi og auðvitað eru rök fyrir því. En við
íslendingar veiðum mikinn fisk og ég efa
að við getum unnið hann allan sjálf. Ég
held að það verði líka að líta þannig á mál-
in að við þurfum að fá eins hátt verð og
mögulegt er fyrir allan þennan fisk. Við
16 VIKAN 6. TBL. 1990
verðum að nýta alla þá markaði sem við
fáum og selja þar sem verðið er hæst. Það
verður hreinlega að meta hvort borgar sig
betur að flaka fiskinn og frysta eða flytja
hann út ferskan. Ekki borgar sig að búa til
eitt fjallið í viðbót. Við megum auðvitað
ekki heldur flytja það mikið út að við fell-
um markaðinn erlendis. Við reynum í sam-
vinnu við útflytjendur að gæta þess að fá
ekki of mikið af einni tegund í hverri viku
til að reyna að halda verðinu sem hæstu.
— Er kannski lítill verðmunur á ferskum
fiski og frystum?
Það er mjög misjafnt. Það koma góðar
söluvikur og það koma slæmar. Þegar sölu-
vikurnar eru góðar held ég að seljendur fái
mun betra verð fyrir ferskan fisk en
ffystan.
— Nú ert þú í tengslum við neytendur
og þekkir inn á markaðinn. Kaupir fólk
frystan fisk ef það fær ekki ferskan eða eru
þetta tveir neytendahópar?
Ég held að það sé erfitt að gera sér grein
fyrir þessu. Það er svo margt sem hefur
áhrif. Undanfarið hefur til dæmis verið
leiðindaveður í Frakklandi og það hefur
verið erfitt að fá nægan ferskan fisk undan-
farnar vikur en ég get ekkert sagt um
hvort fólk fer og kaupir frystan fisk í
staðinn.
— Hverju spáir þú um framtíðina í fisk-
viðskiptum? Nú eru samgöngurnar að
verða betri og betri í lofti og á sjó. Eiga
kannski viðskipti með ferskan fisk eftir að
aukast?
Já, það held ég. Það fer þó vafalaust
mjög mikið eftir kvótanum. Það fer eftir
framboðinu á fiski því að ég hef fundið fyr-
ir því að þeir sem flytja út hugsa fyrst um
framleiðsluna í frystihúsunum hér heima.
Þeir hugsa um að þeir hafi nægan fisk í
vinnslu og að þeirra fólk hafi næga vinnu.
Síðan er sent út það sem umfram er. Þann-
ig er það í flestum tilfellum.
— En hvað um neytendurna? Er vaxandi
eftirspurn eftir ferskum fiski?
Já, ég held ég geti fullyrt að markaður sé
að aukast.
— Er fiskveiðiflotinn í Boulogne stór?
Já, það eru mörg skip en hins vegar er
mikið um smábáta sem sækja stutt.
— Ferðastu mikið í sambandi við
starfið?
Já, nokkuð mikið. Á þessu rúma ári, sem
ég hef starfað þarna, er ég búin að koma
þrisvar hingað til íslands og hef þá ferðast
nokkuð innanlands. Tvisvar hef ég farið til
Norður-Englands og einnig til suðurhlut-
ans.
— Við hvað vannstu áður en þú fórst til
Frakklands?
Ég byrjaði að vinna 16 ára í skólafríum
hjá útflutningsfyrirtækinu Triton í Reykja-
vík. Ég vann þar við fiskútflutning í nokkur
ár. Ég þekkti því fisk á pappírnum áður en
ég fór til Frakklands, þó ég þekki hann
ekki svo mikið að öðru leyti.
— Hver var aðdragandinn að því að þú
fluttir þig um set og fórst til Frakklands til
að vinna?
Það var útþrá. Ég var í þrjá vetur í námi
í franska hlutanum í Sviss. Þar Iærði ég
ffönsku og auk þess tala ég ensku og
bjarga mér á þýsku. Ég sá þetta starf aug-
lýst í Morgunblaðinu, sótti um og fékk
það.
— Það hefur kannski vegið þungt að þú
ert frá fiskveiðiþjóð og með reynslu í fisk-
viðskiptum og svo hefur tungumálakunn-
áttan þótt æskileg.
Já, ég hugsa það.
— Segðu mér nánar frá náminu í Sviss.
Ég fór í háskóla til að læra ffönsku og
var í eitt ár líka í ensku og málvísindum.
En það var alltof mikið. Ég komst ekki yfir
það allt svo að ég hélt mig við frönskuna
og endaði með kennararéttindi í henni.