Vikan - 22.03.1990, Blaðsíða 48

Ringó og Barbara mæta á útihátíðina í Atlavík
ásamtjónasi R. Jónssyni. Til hægri
sést Egill Eðvarðsson myndlistarmaður.
Ringó Starr
hræddur í ffjölmenni og
þótti memmumatur bestur
JÓNAS R. JÓNSSON SEGIR FRÁ KYNNUM SÍNUM AF BfTUNUM
TEXTI:
ÞORGEIR ÁSTVALDSSON
Stuðmenn hafa löngum
þótt uppflnningasamir
og glúrnir við að koma
sér á framfæri með broslegum
uppátækjum. Ef það er ekki
músíkin og sviðsframkoman
þá er það eitthvað annað sem
tengist útgerð þeirra. Árið
1984 voru þeir höíúðpaurar
skemmtikrafta í Atlavík um
verslunarmannahelgina og
fengu ekki ófrægari mann til
liðs við sig en Ringó bítla-
trymbil Starr. Jakob Magnús-
son notaði sambönd sín í
Bretlandi til að fá Ringó hing-
að til lands ásamt konu sinni
og héldu menn í fyrstu að hér
væru brögð í tafli, eitthvert
Stuðmannatrix, sem væri fynd-
ið og til þess ætlað að auglýsa
umrædda hátíð í Atlavík. En
bítillinn kom, sá og sigraði —
mætti á sviðið á dæmigerðri ís-
lenskri útihátíð um verslun-
armannahelgi. Jónas R. Jóns-
son var fenginn til að liðsinna
Ringó hér á landi og vera farar-
stjóri. Hann minnist þeirra
kynna með bros á vör.
Ringó allt að því
hræddur I Atlavík
„Þótt Ringó hafl alltaf verið
grallarinn í Bítlunum, sá sem
ekki leit tilveruna alvarlegum
augum og væri trúðurinn í
augum alheimsins birtist hann
mér sem rólyndismaður og
ljúflingur. í honum voru í raun
tveir menn, má segja: Ringó í
fjölmenni og Ringó í fárra
manna hópi. Hann var skelkað-
ur, allt að því hræddur, þegar
hann nálgaðist skarann í Atla-
vík. Morðið á Lennon félaga
hans hafði haft mikil áhrif á
hann eins og svo margar aðrar
stórstjörnur í poppinu og
hann var mjög á varðbergi.
Hann var feginn þeim friði
sem hann fékk fyrir pressunni
og fólki almennt og hafði oft
orð á því að geta til dæmis
gengið óáreittur um í náttúr-
unni þarna fyrir austan. Þegar
við fylgdarmenn hans hér á
landi vorum einir með þeim
hjónum var allt annað uppi á
teningnum. Þá var rætt um allt
milli himins og jarðar og hann
talaði um Bítladagana þótt við
hefðum einsett okkur að
þreyta hann ekki á spurning-
um um þá tíma. *
Lítill heimsmaður
í mat og drykk
Það er margt umhugsunar-
vert sem situr eftir í huganum,
eins og það hvernig frægðin
fór með hann sálarlega. Hann
átti tímabil þunglyndis og sá
ekkert nema svartnætti á með-
an glansmyndin út á við var
alltaf bros og blíða. Hann tal-
aði um þau augnablik þegar
hann fann fyrir algjöru til-
gangsleysi með þessu öllu
saman - augnablik þegar hann
leit í augu félaga síns, George
Harrison, á hljómleikum í Sea
Stadium fyrir framan tugi þús-
unda áhorfenda og gítarinn
hans hafði ekki verið í sam-
bandi í langan tíma en hann
heyrði ekki neitt fyrir ærandi
hávaða — ef svo má segja. Þá
sótti tilgangsleysið á hann og
skal engan undra.
Þótt Ringó sé víðförull mað-
ur og frægari en margur frægur
reyndist hann okkur hinn
mesti mömmudrengur þegar
matur var annars vegar. Soð-
inn fiskur og kartöflur var það
sem hann helst vildi láta ofan í
sig. Við útveguðum glænýjan
humar en hann kærði sig ekk-
ert um hann - hann vildi ekk-
ert „sem skríður". Kjötið varð
að vera vel steikt í gegn og
hann hafði enga ánægju af góð-
um og fínum vínum með
matnum. Hann var lítill heims-
maður í mat og drykk eins og
sagt er og vildi fá fæðuna rétt
eins og heima hjá mömmu í
Liverpool forðum daga. Hann
er einn þeirra sem drekka kon-
íak blandað með appelsíni ef
því er að skipta. Þegar austur-
lensk áhrif sóttu á í poppinu í
lok sjöunda áratugarins og
Bítlarnir héldu á vit indverskr-
ar heimspeki með tilheyrandi
hugleiðslu og frægt varð hafði
Ringó gjarnan með sér box
með enskum kexkökum til að
þurfa ekki að éta þennan stór-
skrítna austurlenska mat sem
enginn vissi hvað var í.
Ringó var síðastur
heim úr partíinu
Annars var hann ákaflega
ljúfúr í umgengni, gæti þess
vegna hafa verið íslenskur rétt
eins og vinir mínir og félagar.
Við héldum honum svona
dæmigert íslenskt partí áður
en hann og Barbara kona hans
fóru héðan. Það var etið og
drukkið, spilað og sungið eins
og lög gera ráð fýrir langt fram
eftir nóttu og lét hann ekki sitt
eftir liggja. Bítlalögin voru að
sjálfsögðu á efnisskránni í alls
konar dúrum og mollum.
Hann fór meira að segja síðast-
ur úr veislunni og þurfti konan
hans að telja hann á að drífa sig
í svefninn og draga hann frá
píanóinu. Kannast ekki ein-
hver við senu af því taginu?"
segir Jónas og hlær við. „Við
sömdum lag, man ég, allir í
sameiningu, Ringó, Gunni
Þórðar, Egill Eðvarðsson og
fleiri, lag sem nú er gleymt og
graflð. Ég held meira að segja
að það hafl verið gleymt dag-
inn eftir.
Óraunverulegar og
rangar hugmyndir
Það er annars alltaf sama
sagan þegar svonefndar stór-
stjörnur eru annars vegar, ég
tala nú ekki um frægðarfugla
eins og Ringó. Maður gerir sér
óraunverulegar og rangar hug-
myndir um persónuna, metur
hana úr fjarlægð beint og
óbeint svo árum skiptir gegn-
um fjölmiðla. Svo þegar maður
hittir þetta fólk er það bara
eins og ég og þú, á sin per-
sónulegu vandamál, góðar
stundir og daprar, líður vel og
líður illa — allt þetta hversdags-
lega. Ég var fljótur að gleyma
því að ég hefði átt samleið
með einum af Bítlunum og
það segir kannski meira um
persónu hans en nokkuð
annað. Auðvitað var gaman að
hitta hann, kynnast hinni hlið-
inni á manni sem maður hafði
þó þekkt svo árum skipti - af
rækilegri afspurn."
46 VIKAN 6. TBL. 1990