Vikan - 06.09.1990, Blaðsíða 16

TEXTI: ÞORGEIR ASTVALDSSON
'ÞURFUM BÆÐIÁ TRAUSTUM
HEIMILDUM AD HALDA í FAGINU
HÚN í FORNLEIFAFMÐI - HANN í FJÖLMIÐLAFRÆÐI
Margt smátt og stórt
býr aö baki þeirri
ákvörðun aö halda
utan til náms. Röð tilviljana,
leitin að sjálfum sér, áhuga-
mál, efnahagur, samfylgd meö
lífsförunaut og aðstæöur
hverju sinni leiða menn inn á
brautina sem síðar verður að
lífsstarfi. Þeir eru gæfusamir
sem finna sig á réttri hillu í líf-
inu og það er betra að bíða og
leita að farvegi sínum jafnvel í
nokkur ár heldur en ana út í
eitthvað af hálfum hug í
kapphlaupi við tímann.
Þór Jónsson, einn af nýlið-
unum á fréttastofu Stöövar 2,
hugði á nám í leiklist fyrir
nokkrum árum en fann sig svo
í fjölmiðlun eftir aö hafa unnið
á Tímanum í þrjú ár með við-
komu á Mannlífi og Moggan-
um. Hann er nú á beinu braut-
inni í fjölmiðlanámi við Blaða-
mannaháskólann ( Stokk-
hólmi, á þar eftir fjórðu og síð-
ustu önn. Kona hans, Ragn-
heiður Traustadóttir, stundar
nám í fornleifafræði við Há-
skólann I Stokkhólmi og hefur
samhliða því unnið við forn-
leifarannsóknir hér á landi.
Vinnan og námið fer saman
þótt löndin séu tvö og fjar-
lægðin því töluverð milli vinnu-
staða.
MUNUR Á NÁMI
í FJÖLMIÐLUN OG
FJÖLMIÐLAFRÆÐI
„Já, þau eru óskyld á pappírn-
um þessi tvö fög, fjölmiðlun og
fornleifafræði, en hið síðar-
nefnda er forvitnilegt fag sem
oft leggur margt til sem frétt-
næmt er og í frásögur færandi.
Við þurfum bæði að grúska og
grafast fyrir um sitthvað sem
viðkemur viðfangsefninu og
við þurfum bæði á traustum
heimildum að halda ætlum við
okkureinhvern árangur," segir
Þór og glottir enda viðbúinn
sþurningunni og hefur senni-
lega svarað henni áður.
„Það var ekki fyrr en eftir
þriggja ára reynslu hér heima
að ég ákvað að fara í nám (
fjölmiðlun. Ég hafði ekki áhuga
á námi í Bandaríkjunum, það
er námi í fjölmiðlafræðum úr
þeirri áttinni eins og ég þekki
þau best - ekki af þvi aö það
sé eitthvað slæmt heldur vildi
ég komast í hagnýtt nám í fjöl-
miðlun. Fræðimennskan eða
hjáfræðin á þessu sviði eru
vissulega góðra gjalda verð og
áhugaverð en það er munur á
námi í fjölmiðlafræði annars
vegar og hins vegar námi í
fjölmiölun. Allt er þetta að sjálf-
sögðu til í Bandaríkjunum en
hugur minn stet.Ji í aðra átt
eða til Svíþjóðar, í Blaða-
mannaháskólann í Stokk-
hólmi. Það var svo sem ekki
auðhlaupið að þvi að komast
þar að en ég hafði heppnina
með mér og komst aö i ann-
arri tilraun. Þetta er tveggja
ára nám miðað við núverandi
fyrirkomulag en til stendur að
breyta því um næstu áramót.
Þá verður skólinn samhæfður
meira sænska háskólakerfinu
og námið miðað við kandidats-
próf, þriggja ára nám. Viðbótin
felst í meiri teoríu eða fræði-
mennsku og það þykir mér
svona og svona en ég get nýtt
mér það ef ég vil.
Það sem réð miklu um að ég
komst að var tvímælalaust
reynsla í blaðamennsku hér
heima og svo spillti ekki að
móðir mín er sænsk þannig að
tungumálið var mér ekki til
trafala allt frá byrjun. Ég er
annar íslendingurinn sem
sæki þennan skóla og kann
vistinni vel. Skólinn leggur
mikla áherslu á tölvunotkun og
fylgist vel með örri þróun á því
sviði enda er aðgangur að al-
þjóðlegum upplýsingabönkum
„Það hendir enginn
upp sýningu..."
Frh. af bls. 14
Vetrinum i skólanum er
skipt niður í annir og tekur
hver önn einn mánuð. Við fór-
um í fög eins og málun, teikn-
ingu, vatnslitun, grafík, bóka-
gerð og fleira - einn mánuð
hvert fag. Við lærum eitt bók-
legt fag öll árin og það er lista-
saga. Þar er meðal annars
fjallaö um sögu íslenskrar
byggingagerðarlistar og helstu
íslenska myndlistarmenn
snemma á þessari öld.
Mér fannst námið í nýlista-
deild mjög skemmtilegt og þar
lærir maður að standa á eigin
fótum. Það er enginn sem seg-
ir nemendum hvað þeir eigi að
gera eða hvernig - þeir eiga
að gera hlutlna sjálfir. Það er
mitt mat að nemendur úr ný-
listadeild útskrifist sjálfstæðari
en nemendur úr öðrum deild-
um því okkur er kennt að
bjarga okkur.
Það er líka kennt í nýlista-
deild að myndllst getur verið
svo margt. Þar er okkur bent á
að nota hugmyndaflugið og að
vera ekki þröngsýn. Við erum
að námi loknu vel undir það
búin að halda eigin sýningu
því á hverju ári setjum viö,
hvert um sig, upp sýningu í
skólanum og þurfum sjálf að
sjá alveg um að koma henni
upp og á þvi lærir maður
mikið.
Það var alltaf nóg að gerast
í skólanum. Haldnir voru fyrir-
lestrar, við fengum gesta-
kennara, venjulega starfandi
myndlistarmenn, og margt
fleira. Mér fannst ég líka læra
mikið af öðrum. Við sátum oft
saman og töluðum um mynd-
list, glugguðum saman í þæk-
ur og á því lærði ég rnikið."
....sárafáir myndlistarmenn sem lifa af list
sinni,“ segir Þórunn, sem hefur aflað aukatekna
sem sjónvarpsþula og hjúkrunarritari.
//
Það er mitf mat að nemendur
úr nýlistadeild útskrifist
sjálfstœðar en nemendur úr
öðrum deildum því okkur er..
kennt að bjarga okkur. //
„FÁIR SEM GETA
LIFAÐ AF LIST SINNI“
„Eftir að ég útskrifaðist hef ég
tekið þátt í sýningum og haldið
2 eina einkasýningu. Ég finn að
S það kemur sér vel að hafa sett
upp sýningu árlega I skólan-
° um. Það hendir enginn upp
“ sýningu eins og ekkert sé. Þaö
g er margt sem þarf að huga að,
< til dæmis hvernig myndirnar
í eru hengdar upp. Það skiptir
m miklu máli.
3 Annars eru sárafáir mynd-
listarmenn sem geta lifað af
list sinni. Þeir þurfa yfirleitt að
vinna við eitthvað annað meö
og sinna svo hugðarefnum
sínum utan þess. Ég vinn
núna sem þula hjá Sjónvarp-
inu, auk þess sem ég er ný-
byrjuð að vinna sem hjúkrun-
arritari á Landsþítalanum. Þar
vinn ég fyrir hádegi en eftir
hádegi get ég sinnt myndlist-
inni. Ég er ánægð með þá
gagnrýni sem ég fékk á síð-
ustu sýningu mína því hún var
jákvæð og ég fer bráðlega að
vinna að næstu sýningu." □
16 VIKAN 18. TBL.1990