Vikan - 01.11.1990, Page 45

Lífsgæðakapphlaupið hjá
okkur sem eldri erum er mikið
og örugglega rétt hjá þér að
við erum ekki öllum stundum
að vinna eins og þrælar fyrir
réttu hlutunum, því miður.
Streita sú sem við fullorðna
fólkið erum stundum plöguð af
kemur auðvitað í einu og öðru
fram í hæfni okkar sem for-
eldra. Þið börnin okkar eigið
náttúrlega heimtingu á að við
séum eins góðar fyrirmyndir
ykkar og framast er unnt en
því miður erum við það alls
ekki alltaf.
HEF EKKERT AÐ SEGJA
Þú bendir á að þau haldi að
þau séu óaðfinnanleg og á
móti segi ég: Þau vita bara
ekki annað en að þau séu það
og fyrir það er ekki hægt að
áfellast þau, elskan. Hitt er svo
annað mál að greinilega van-
meta þau stórlega þroska þinn
og þess vegna taka þau ekki
ábendingar þínar til greina, þó
gott væri að minnsta kosti
stundum.
Þú verður svekkt og óörugg
með þína persónu á móti og
segir í bréfinu: „Það er ekki
nema von að ég sé ein, ég hef
hvort sem er ekkert að segja.“
Þessu mótmæli ég harðlega
vegna þess aö manneskja,
sem getur skrifað hugsanir
sínar svona skýrt og skipulega
eins og þú, er bara býsna
sniðug og hefur bæði mikið
sjálfstæði, hugrekki og nokkuð
fastmótaðan persónuleika
sem fjöldi fólks hefði örugg-
lega gaman af að kynnast.
Eins og þú bendir líka á ertu
eins og hver annar engill út á
við þó bæði frek og leiðinleg
getir verið heima. Þetta gefur
til kynna að ekkert af því sem
þú ert að fara í gegnum sé
verulega varhugavert fyrir þig.
Þetta er þar af leiðandi einung-
is tímabundið leiðindaástand
sem þú kemur fljótlega til með
að gera skemmtilegra. Þetta
fullyrði ég vegna þess aö þú
hefðir aldrei skrifað Vikunni ef
þú nenntir að hjakka í sama
farinu. Þú vilt breytingu og ert
það greind að þú reynir að
leita þér stuðnings. Það finnst
mér frábært enda ágætt fyrir
heilbrigða unglinga að fá
smáleiðsögn og ekki síst frá
þeim sem er hlutlaus í mati
sínu á aðstæðum og fólki.
LÍFSHLUTVERK
VELUR ÞÚ SJÁLF
Að herbergið þitt sé sniðið að
þeirra smekk og hallærislegt
vekur vissulega til umhugsun-
ar. Einmitt í því sambandi er
„Ég er að gefast upp á þessu ömulega lífi. Mér leiðist svo að það er ekki hemja. Ég er svo einmana
og þekki engan og er bara unglingur," segir bréfritari í upphafi bréfsins til Vikunnar. Það er Jóna rúna
kvaran sem bréfinu svarar.
ágætt að við íhugum hversu
mörg börn þessa heims
myndu vilja vera í þinni stöðu,
börn sem eiga reyndar hvorki
herbergi, föt, mat né nokkuð
það sem íslensk börn kannski
eiga alltof mikið af. Með þess-
ari ábendingu er ekki verið að
læða inn hjá þér sektarkennd
heldur miklu frekar að fá þig til
að íhuga að aðstaða þín er
mörgum sinnum betri en svo
margra annarra sem þó þeir
vildu skipta við þig eiga ekki
kost á því. Við skiljum ekki allt-
af tilgang hlutanna en vitum þó
að í veröldinni ríkir mikill
ójöfnuður, því miður.
Herbergið þitt er sá íveru-
staður heimilisins sem þér
einni er ætlaður og á þar af
leiðandi að vera’ nokkurn veg-
inn efíir þínu höfði. Foreldrar
okkar geta ekki ætlast til að við
höfum nákvæmlega þann
smekk sem þau hafa. Þess
vegna er rangt af þeim að
skikka okkur til að notast við
þeirra smekk þegar kemur að
fötum, herbergjum og því sem
við viljum læra. Þú átt heimt-
ingu á að velja sjálf það nám
sem þú kýst að gera að veru-
leika í framtíð þinni en ekki
þau fyrir þig. Þú ert með námi
að ákvarða aö verða sjálf-
stæðari og óháðari þeim sem í
kringum þig eru og verður að
finna sjálf hvað þér hentar að
læra.
Þú þekkir óneitanlega best
þarfir þínar og ef þú ert tilbúin
að taka öllum hugsanlegum
afleiðingum af því sem freistar
þín aö gera í lífinu ertu á mjög
góðri leið fyrir sjálfa þig. Ef þú
hins vegar ætlar að vera óábyrg
og einhvers konar byrði á for-
eldrum þínum ertu náttúrlega
að gera þau ómissandi og
yrðir sem afleiðing af því að
sitja og standa eins og þeim
sýndist.
SYSTKINI ERU
STUNDUM ÓLÍK
Þú talar um bróður þinn eins
og hann sé fáviti en ég trúi
ekki að hann sé það. Mér
finnst aftur á móti bóla á af-
brýðisemi hjá þér i hans garð.
Hann er ögn yngri en þú og
hefur sennilega fengið aukaat-
hygli á þinn kostnað á árum
áður.
Hvað varðar hin systkinin
virðast þau ekki ögra öryggi
þínu eins og hann. Ef þú ert
sanngjörn er þessi ágæti bróð-
ir öðruvfsi skapi farinn en þú
og kannski á einhvern hátt lítill
í sér í ofanálag. Gaman væri
að þú tækir til við aö láta þér
þykja ögn vænna um hann og
segðir honum eitthvað gáfu-
legt og skemmtilegt sem þú ert
að pæla f. Þér myndi ekki leið-
ast á meðan, elskan, og það
er óneitanlega gott.
Hvað varðar verkaskiptingu
inni á heimilinu, sem þér finnst
óréttlát þó ég hafi ekki undir-
strikað það í bréfinu frá þér, er
ágætt aö hafa í hug að hún sé
sem jöfnust. Ef þér finnst hann
og afgangurinn sleppa of auð-
veldlega í þeim efnum skaltu
mótmæla, ef ekki í orði þá ein-
faldlega í verki.
Það er mjög eðlilegt á einu
heimili að allir hafi einhverja
samábyrgð og það verðum við
að skilja. Þegar aftur á móti
einhverjir heimilisfastir komast
upp með að ýta öllu yfir á þann
sem þorir ekki að mótmæla er
um að gera að leiðrétta slíkt
frekar en að vorkenna sjálfum
sér og vinna verkin með
óánægju og öðrum tilheyrandi
lunta.
LÍFIÐ ER EKKI
LEIÐINLEGT
Við erum öll á þessari jörð í
einhverjum ákveðnum til-
gangi, trúi ég. Þess vegna er
mjög gott að reyna að finna út
sinn tilgang. Það er heldur
ósennilegt, ef Guð lofar, að þú
Frh. á bls. 49
Vinsamlega handskrifið bréf til Jónu Rúnu og látið fylgja fullt nafn
og kennitölu, ásamt dulnefni. Svörin byggjast á innsæi Jónu
Rúnu og rithandarlestri og því miður er alls ekki hægt að fá þau
f einkabréfi.
Utanáskriftin er:
Jóna Rúna Kvaran, Kambsvegi 25, 104 Reykjavík.
22. TBL 1990 VIKAN 45