Vikan - 15.12.1938, Blaðsíða 19

Nr. 5, 1938
VIKAN
19
Afturgangan.
Framh. af bls. 8.
skuggaleg alvara. Á daginn gekk allt sinn
vana gang, en á kvöldin hnipraði vinnu-
fólkið sig saman í stofunni. Það heyrði
nokkrum sinnum gengið um uppi, en ekk-
ert þeirra minntist nokkru sinni á að fara
upp og gá að, hvað um væri að vera. Frú
Hanscom hafði talað við málafærslumann-
inn og sagt upp stöðu sinni frá fyrsta
næsta mánaðar. Thomson ætlaði líka að
leita sér atvinnu annars staðar.---
Nú voru liðin þrjú kvöld án þess að
nokkuð hefði borið við. Það var kominn
háttatími. Frú Hanscom var að lesa í blaði
og bílstjórinn og þjónninn að tefla. Það
var dauðakyrrð í húsinu, en dálítill and-
vari úti í garðinum.
— Já, því ekki það? sagði Thomson,
þegar þeir höfðu lokið við taflið. — Mað-
ur verður aumingi af þessu iðjuleysi. Mig
er farið að langa til að aka bíl.
— Uss! Er ekki einhver þarna? spurði
frú Hanscom og lagði við hlustirnar.
— Það er mús að naga, sagði Thom-
son, en frú Hanscom fór allt í einu að
stynja. Hún starði á dyrnar, sem opnuð-
ust hægt og hljóðalaust. Þau störðu öll á
þær utan við sig af hræðslu.
— Það er hann, hvíslaði Thomson. Guð
hjálpi okkur! Hvað er hann að gera
hingað?
Föt, Hanzkar, fyrir dömur og he
Frakkar, Flughúfur, margir litir,
Kambgamsdúkar, Kvenlúffur úr skinni,
Káputau, mikið úrval, Barnalúffur
Skór, með loðkanti og án,
Leðurkápur, Teppi, margar gerðir,
— jakkar, Loðsútaðar gærur,
— belti, hvítar og mislitar.
— bindi, Buxur, allskonar,
— slaufur, Sokkar,
— kragar, Peysur,
Skjalatöskur, Garn o. fl.
Loksins opnuðust dyrnar upp á gátt, og
úti í rökkrinu stóð vera. Hún gekk hægt
inn í stofuna, staðnæmdist fyrir innan
þröskuldinn og horfði á þau til skiptis.
Þetta var sá dauði. Hann var í gamla
morgunsloppnum sínum, náfölur að vanda.
Frú Hanscom tautaði faðirvorið í hálf-
um hljóðum. Veran færðist smátt og smátt
nær. Allt í einu fleygði Hicks sér á hné og
' fórnaði upp höndunum. Hann var af-
skræmdur af hræðslu, og það var eins og
augun í honum ætluðu að springa.
— Náðið mig, æpti hann upp yfir sig.
—Það var ég, sem gerði það. Ég drap
yður og stal peningunum. Verið miskunn-
samur og náðið mig, og ég meðgeng þetta
fyrir öllum heiminum.
Veran, sem þau héldu að væri herra
Hugh Sheffield, snéri sér að ráðskonunni
og bílstjóranum og sagði alvarlega:
— Þið eruð vitni að játningu hans. Það
var þessi þorpari, sem myrti bróður minn.
Sömu nótt skýrði James Sheffield lög-
reglunni frá atburðinum.
— Undir eins og ég kom hingað, kynnti
ég mér gang málsins, sagði hann. — Ég
var jafn undrandi og þið, að morðið skyldi
ekki vera framið í vissum tilgangi. En ég
vissi dálítið meira um bróður minn en þið.
Hann var fjárhættuspilari, þó að hann
spilaði aldrei hærra en f járhagsástæðurn-
ar leyfðu.
— Það vissum við ekki, sagði rannsókn-
arlögreglustjórinn.
— Nei, ég viðurkenni, að hann gaf upp
rangt nafn í spilafé-
laginu. Hann var
kirkjurækinn og trú-
aður og hefir senni-
lega ekkert kært sig
um, að trúarbræður
sínir eða aðrir vissu
um þetta saklausa
afbrot sitt. Þess
vegna datt mér í
hug, að þenna dag,
sem morðið var
framið, hefði hann
f arið með mikla pen-
inga heim og falið
þá í svefnherberg-
inu sínu þangað til
að hann gæti lagt
verður bezt og ódýrast að kaupa hjá okkur.
VERKSMIÐJUÚTSALAN
GEFJUN-IÐUNN
Aðalstræti.
þá í banka daginn eftir. Einhver hefði
svo komizt að þessu, og líklegast ein-
hver af vinnufólkinu. Því fór ég til
málafærslumannsins og fékk lyklana að
húsinu. Ég vonaði, að þegar sá seki sæi
mig í fötum bróður míns, myndi hann
verða hræddur og meðganga. Ég ráfaði í
nokkrar nætur um húsið og hræddi ráðs-
konuna og bílstjórann, sem bæði eru sak-
laus. Að lokum ákvað ég að standa frammi
fyrir þeim öllum í einu og sjá hvaða áhrif
það hefði.
— Og árangurinn, sagði lögreglustjór-
inn, — er þá sá, að Hicks hefir játað, að
hann hafi séð húsbónda sinn vera að telja
mikla peninga — sautján þúsund krónur
— rétt áður en hann fór að hátta. Hann
var sjálfur í f járhagsvandræðum og ákvað
að ræna bróður yðar. Hann ætlaði aðeins
að deyfa hann með exinni, segir hann, en
höggið drap hann. — — Þér hljótið að
vera mjög líkur bróður yðar?
— Þegar við vorum litlir, varð móðir
mín að binda band um úlnliðinn á öðrum
okkar til þess að þekkja okkur í sundur,
sagði James Sheffield brosandi. — Við
vorum tvíburar og vorum líkir eins og
tveir vatnsdropar. Ég þurfti ekkert annað
en að fara í föt bróður míns, þá var ég
ekki einungis líkur honum, heldur blátt
áfram alveg eins.
Englendingurinn: Hvað heitir hundur-
inn þinn?
Skotinn: Ég hefi ekki gefið honum nafn
enn þá.
Englendingurinn: Ég skal segja þér,
hvað hann á að heita, láttu hann heita
Gladstone.
Skotinn: Nei, það væri skömm fyrir
Gladstone.
Englendingurinn: Láttu hann þá heita
Disraeli.
Skotinn: Nei, það væri skömm fyrir
hundinn.
*
Móðirin: Ljómandi er hér fallegt.
|i: Sonurinn: Já, ljómandi fallegt.
j j Faðirinn: Þú átt ekki að hafa eftir það
/ sem hún mamma þín segir, það er svo
j^i heimskulegt.
Ný mcalvörubúð.
Undirritaður hefir opnað nýja mat-
vörubúð (útbú) á Víðimel 35.
Sími 5270.
Áhersla lögð á hreinlæti og vöruvöndun.
Virðingarfyllst
r Kristjánsson
Ásvallagötu 19.
Sími 2078.
Víðimel 35.
Sími 5270.