Vikan - 01.02.1940, Qupperneq 11

VIKAN, nr. 5, 1940
11
Andinn í
Vamban: Hana -— nú farið þið hvergi, og kökumar ekki heldur.
Það var sniðugt hjá mér að fá þessi búr.
Binni: Hvers vegna gerir þú þetta? Við höfum ekkert gert.
Vamban: Nei, en þið gerðuð eitthvað, ef þið gætuð- Og ég vil vera í
friði. -
Binni: Gott, nú er allt í lagi. Þetta var ekki svo vitlaus flugferð.
Pinni: Þama sérðu, að þegar menn eru eins ljóngáfaðir og ég, sjá
þe'ir, að belti má nota til annars en að halda uppi um sig buxunum.
Binni: Ekkert jafnast á við kökurnar hennar mömmu.
Pinni: Geymdu kökuformin, því að þau þurfum við að nota. Flýttu
þér að borða kökuna. Bara, að við giidnum ekki svo, að við komumst
ekki fyrir í búrinu.
Frú Vamban: Þú hefir þá borðað kökumar mínar.
Vamban: Ég? — Ég hefi ekki snert þær. Ég steinsvaf.
Frú Vamban: Ætlarðu ekki að kannast við það.
Pmm: Pabbi vill vera í friði. Ekki skulum við trufla hann.
Binni: En hvað þessar kökur eru girnilegar. Þvílíkur ilmur.
Pinni: Við skulum ná í þær. Bíddu bara, þangað til ég hefi komið
beltinu mínu fyrir. Það er aldrei, að hann hrýtur.
Binni: Gjörðu svo vel, vinur og bróðir. Varaðu þig að brenna þig
ekki. Hvað heldurðu, að kerlingin segi, þegar hún kemur að glugg-
anum tómum.
Pinni: Hún heldur, að þær hafi gufað upp, eða kannske eitthvað
allt annað.
Frú Vamban (inni): Hver hefir stolið kökunum mínum?
Binni: Hana, heyrirðu í henni. Flýttu þér, Pinni.
Pinni: Já. Pabbi skal fá að sitja með tóm formin, svo að það líti út
fyrir, að hann hafi borðað kökurnar.
Frú Vamban: Eru þetta ekki formin mín, fituklessan þín?
Kalli: Strákamir hafa áreiðanlega borðað kökurnar, en hvemig?
Binni: Þú skalt ráða gátuna, Karl. Það getur enginn, bl-e!