Vikan - 11.02.1943, Blaðsíða 8

/
8 VIKAN, nr. 6, 194S
Qissur hatar allt japanskt.
Dóttirin: Þú hefir á réttu að standa, pabbi, þú ættir að
fara beint til mömmu og segja henni það.
Gissur: Vilji hún ekki hlusta á mig, þá tek ég málið í mínar
eigin hendur.
Gissur: Ég verð ekki kyrr í þessu húsi Gissur: Ég er búinn að segja þér, Rasmina, að svo «r.
á meðan það er héma. Ég ætla að henda því út. Það er skylda mín.
Rasmína: Skylda þín! Hvenær hefir þú komizt á þá
skoðun, að þú værir mestu ráðandi í þessarri fjölskyldu T
Rasmína: Ég ætla að sjá þetta sjálf. Ég trú ekki
einu orði af því, sem þú segir.
Gissur: Ja, ég veit, um hvað ég er að tala.
Rasmína: Hvers vegna sagðirðu mér þetta ekki?
Gissur: Þú lætur engan segja þér neitt.
Þjónninn: Rifrildi aftur! Þetta er í fjórða skiptið
í dag.
Þjónninn: Ég ætla að forða mér héðan.
Stofustúlkan: Ég líka. Þetta minnir mig allt of
mikið á heimilislífið heima forðum.
Láki: Ég ætla að hringja á lögregluna.
Lalli: Skyldi nú aumingja maðurinn hafa stolizt út aftur?
Stína: Heyrið þið öskrið í ómenninu?
Pési: Þú mundir líka öskra, ef þú værir í hans sporum.
Rúna: Aumingja Rasmína, hún er svo viðkvæm.
Kobbi: Ja, það eru fleiri slaemir en ég og konan mín.
Lögregluþjónninn: Já — heima hjá Gissjiri, já, 'qál
vitum, hvað það er, við förum þangað ekki svo sjaldaa
1. lögregluþjónn: Eru þau nú byrjuð aftur?
Lögregluþjónn: Hvað er nú að?
Gissur: Við komumst að því, að allt leirtauið okkar er frá Japan.
Rasmina: Réttu mér annan disk.
1. lögregluþjónn: Erum við bráðum búnir?
2. lögregluþjónn: Við erum um það bil hálfnaðir.
3. lögregluþjónn: Þetta er ekki vinna, það er skemmtun