Vikan - 11.02.1943, Blaðsíða 10

10
VIKAN, nr. 6, 1943
„upimu ib
nCIHIILIU
Matseðillinn.
Brauðsúpa.
300 gr. rúgbrauð, 2 1. vatn, syk-
ur, ávaxtamauk, sítrónusafi,
þeyttur rjómi.
Brauðið er skorið í smábita og látið
liggja í bleyti yfir nótt. Síðan er það
soðið og svo síað, sítrónusafinn og
sykurinn settur út í, og súpan soðin
aftur. Borin fram með ávaxtamauki
og þeyttum rjóma.
Fiskstappa.
1 fullur diskur af fiski, sem búið
er að taka beinin úr, 25 gr. smjör,
25 gr. hveiti, 3% dl. fisksoð, 1
eggr.
Smjörið er brætt, hveitinu hrært út
i það og þynnt með sjóðandi soðinu.
Er jafningurinn er búinn að sjóða I
5 til 10 mínútur, er fiskinum hrært
hægt saman við. Eggið er þeytt og
látið síðast út í stöppuna.
„Bóndastúlka með blæju".
250 gr. rifið rúgbrauð, 25 gr.
smjör, 25 gr. sykur, % kg. epli,
Hösráð.
Gætið þess, er þér þvoið þvott, að
ljósið sé nægilega gott. 1 slæmu Ijósi
getur manni sézt yfir marga bletti
og óhreinindi, og auk þess ex það
mjög þreytandi að þvo í rökkri.
Ömakið ekki búðarfólk með því að
láta það senda yður heim smámuni,
sem þér getið vel borið sjálfar.
Munið það, ef þér berið fram te
fyrir gesti yðar, að hafa ávallt við
höndina könnu með sjóðandi vatni,
svo að hver maður geti fengið að
hafa teið eins sterkt eða þunnt og
hann vill.
10 gr. sykur, ávaxtamauk, 2%
dl. þeyttur rjómi.
Smjörið er brætt á pönnu, og
brauðið og sykurinn, sem búið er að
blanda saman, er látið á hana. Eplin,
sem búið er að afhýða og taka kjam-
ann úr, eru soðin í graut ásamt ör-
litlu vatni. Sykurinn settur út í.
Grautur, brauð og ávaxtamauk er
látið til skiptis í glerskál og skreytt
með þeyttum rjóma.
Tveir fallegir hattar.
Efri hatturinn er úr svörtu flaueli.
Er áfastur við hann klútur í skærum
lit, og er faldaður með litlum perl-
um í sama lit.
Neðri hatturinn er úr svörtu filti,
með rönd um kollinn úr svörtu satíni.
Nú skil ég manninn minn.
Eftir AUDREY ROBESON. =====
Ég er búin að fá atvinnu. Það er
fyr3ta staðan, sem ég hefi haft í um
tuttugu ár og sú eina, sem ég hefi
haft, síðan ég giftist. Starf þetta
hefir orðið mér að ákaflega miklu
gagni. Nú skil ég margt í fari eigin-
manns míns, sem ég hefi ekki skilif
áður.
Ég varð venjulega gröm, er hann
kom heim úr vinnunni, lagðist upp
á legubekk og sofnaði, er ég var að
segja honum frá mínum smá vanda-
málum Og ævintýrum. Þá var ég vön
að hrista hann, til þess að vekja
hann, svo að hann gæti hlustað á
mig, og leit hann þá afsakandi á
mig og sagði: „Heyrðu! Hvað geng-
ur á?“ Og ég var vön að segja held-
ur biturlega: „Ég býst við, að ég
hafi svona svæfandi áhrif á þig.“
En nú er ég búin að fá atvinnu og
kem heim á kvöldin uppgefin eftir
að skrifa um stórkostleg brúðkaup í
blaðið og eiga við alls konar
fólk, þá heyri ég ekki til hans, er
hann spyr: „Jæja, vina min, hvemig
gekk í dag?" Og ég get ekki áiasað
honum það, er hann læðist út á tán-
um og segir: „Fyrirgefðu, góða, ég
ætlaði ekki að ónáða þig.“
Ég hefi alltaf haft gaman af að
lesa og draumur minn um hamingju-
samt heimilislíf var, að maður minn
sæti þægilega í homi sinu niðursokk-
inn í góða bók, en ég sæti í stól rétt
hjá með mína eigin bók og gæti sagt
við hann: „Hlustaðu á þetta, vinur
minn —". Mér leiddist það, að hann
virtist ekki kæra sig um að lesa.
Hann sagði oft: „Langar þig ekki í
bíó?“ Mig langaði það ekki, en sem
skyldurækin eiginkona fór ég með
honum og fannst ég vera mjög góð.
Síðan ég byrjaði í þessu starfi mínu,
er ég of þreytt til þess að lesa1 á
kvöldin. (Gat það verið, að hann væri
líka þreyttur?) Og er hann núna
segir: „Langar þig ekki í bíó?“ Þá
er ég fegin því að fara með honum
og hvila mig þannig.
Ég skildi það aldrei áður, hvers
vegna hann var svo tregur til að
gefa samþykki sitt, er ég stakk upp
á því, að bjóða einhverjum kunningj-
um heim til þess að spila „bridge".
Nú er ég kem heim dauðþreytt á
kvöldin, get ég ekki hugsað til þess
að 'bjóða kunningjum heim. Ég er
búin að brosa allan daginn og vera
elskuleg við tilvonandi brúðir, sem
heimta að fá stóra mynd af sér í
sunnudagsblaðinu og hóta að segja
annars upp blaðinu, og get því ekki
hugsað mér að brosa allt kvöldið líka.
Mér hefir oft sámað það áður, att
maðurinn minn skyldi ekki hafa lyst
á mat þeim, er ég var búin að vanda
mikið til fyrir hann. Eins og ég hafði
nú lagt mikið á mig til þess að gera
hann reglulega góðan. Nú hefi ég oft
sjálf enga lyst á mat, er ég kem
dauðþreytt heim úr vtnnunni.
Ég skrifa þetta tii þess að benda
yður á það, að þér ættuð að fá yður
atvinnu, ef þér eigið bágt með att
skilja framkomu eiginmanns yðar.
Verum góð —
Ég sat hjá vinkonu minni, sem var
veik. Við voram í fjörugum samræð-
um, er hringt var á dyrabjölluna, og
v hún bað mig að fara til dyra.
i Hti fyrir stóð maður, sem leit út
jjfyrir að hafa tekið nýlega stórkost-
riega ákvörðun, er ég kom til dyra.
Hann bauð mér vörur þær, er hann
hafði meðferðis — safn stækkaðra
ljósmynda. Þetta var eitt af því, er ég
hafði sízt áhuga á þéssa stundina —
mig langaði til þess að komast aftur
til vinkonu minnar og heyra áfrant-
hald þess, er hún var að ségja mér.
Svo að ég neitaði seljandanum vin-
gjamlega, en ákveðið.
En eitthvað við fölt andlit hans og
hægan gang hans, er hann gekk nið-
ur tröppumar, hafði áhrif á mig.
Mig langaði til þess að kalla á hann,
því að ég hafði það á tilfinningunni,
að hann væri búinn að missa alla von.
Það reyndist vera svo. Nokkram
klukkutímum seinna las ég það i
kvöldblaði einu, að hann hefði framið
sjálfsmorð.
Framhald á bls. 16,
Notið POND’S heims-
þekktu snyrtivörur
— og þér hafið
fegurðina á yðar valdi.
WM f POND’^j íi þqnd'si

|
Minnsíu ávallt !
mildu sápunnar j
........«#■
Heildsölubirgðir:
Agnar Norðf jörð & Co. h.f. Sími 3183.

Gólfbón
Heildsölubirgðir:
Lárus óskarsson & Co., KirkjuhvoU.
lll(lll■lllllll■ll•llll■■l■■ll■■lll■llllll■lllll•lll.MllMl■■llllllHMmm.