Vikan - 04.03.1943, Blaðsíða 12

12
VIKAN, nr. 9, 1943
en hún ætlaði sér að koma honum í gott skap.
Madeline datt alltaf eitthvað nýtt í hug, og nú
datt henni oftar en einu sinni í hug að ljósta upp
leyndarmálinu.
„Á ég að segja þeim það, á ég að segja þeim
það?“ sagði hún við sjálfa sig. „Það væri gaman
að sjá framan í þá, er þeir heyrðu, að ég er
ekki ungfrú West, heldur frú Wynne.“
En frú Wynne var, eins og við vitum, vön að
hugsa sig tvisvar um, áður en hún talaði, og það
kostaði hana heldur ekki mikið erfiði að þegja
einnig núna.
*
Allt gekk vel og veizlan mátti teljast mjög
vel heppnuð.
Nú var farið að ræða um leikhúsið.
„Wynne fer aldrei á svo léttúðugar skemmt-
anir,“ sagði Teheme.
„Hann heldur þvi fram, að hann sé ekki nógu
efnaður," sagði Fitzherbert, „og þó er hann efn-
aðri en við, þar sem hann er aleinn."
„Það er satt. En munið þið, hve langan tíma
það tók mig að ná í þessar tekjur?" sagði Law-
rence og tók nú þátt í gamni þeirra.
„Littu bara á Milton. Hann hefir ekki nálægt
því eins mikið að gera, og samt á hann reið-
hesta."
„Já, en hann á auðævi, en þau á ég ekki, —
ég er fátækur ræfill."
„Þú ert gamall maurapúki. Ég held, að þú vitir
alls ekki, hvað fátækt er. Skýrðu það orð fyrir
okkur."
„1 venjulegum skilningi er fátækt ekki bein-
línis skömm, heldur skolli leiðinlegt ástand."
„Ég held nú, að þú hafir aldrei kynnzt þessu
leiðinlega ástandi. Hvað haldið þér, ungfrú
West?"
Madeline bjargaði sér úr þessari klípu með
hlægilegu handapati, eins og hún léti í Ijós, að
um það vissi hún ekkert, og loks minntust gest-
lmir tveir þess, að stúlkan hefði komið til þess
að leita ráða Wynne, og klukkan var þegar orðin
níu.
Þeir báðust afsökunar, stóðu á fætur og kvöddu.
Nú voru hjónin ein eftir.
„Jæja, Lawrence," sagði Madeline, brosti glað-
lega og áhyggjulaust, eins og hennar var vandi,
og gekk yfir að aminum og hélt höndunum yfir
glóðinni.
„Jæja, Madeline," sagði Lawrence, gekk á eftir
henni yfir að arninum, studdi höndunum á arin-
hilluna og leit alvarlega á hana, eins og hún væri
vitni, sem hann ætti að yfirheyra. „Hvað á þetta
að þýða? Ertu búin að missa vitið, eða ertu al-
komin hingað?"
„Hvoragt," sagði hún rólega. „Pabbi er á ferða-
lagi og kemur seint heim, svo að ég ákvað að
koma þér skemmtilega á óvart og borða kvöld-
verð með þér. En nú býst ég við, að ég geti sleppt
orðinu skemmtilegt."
„Það getur þú,“ sagði hann hörkulega. „Ég
furða mig aðeins á því, að þú skulir ekki vera
Bkynsamari. Þú gazt hringt og sagt, að þú kæmir.
Að minnsta kosti gazt þú látið kynna þig með
hinu rétta nafni þínu, frú Wynne. Það er ófyrir-
gefanlegt að koma hingað sem ungfrú West, og
ég banna þér í eitt skipti fyrir öll slíkan asna-
akap. Hvað heldurðu, að starfsbræður mínir hugsi
Um þig? Fitzherbert segir öllum þetta. Tekurðu
ekkert tillit til nafns þíns og mannorðs?"
„Láttu þetta nú nægja, Lawrence minn," sagði
hún elskulega, „þú ert nú búinn að skamma mig
nóg að sinni."
„Nei, það er langt frá því," sagði hann gremju-
lega. „Ég held sannarlega, að þú sért farin að
álíta mig einhvem heimskingja, sem þú getur
boðið hvað, sem þér þóknast. Ég hefi þolað meira
en nokkur annar maður hefði gert, en nú er líka
komið meira en nóg. Heimsókn þín hingað í dag
er dropinn, sem lætur út úr flóa. Ef þér finnst
þú ekki þurfa að taka tillit til mannorðs þíns,
þá bið ég þig að taka tillit til míns mannorðs.
A morgun munu allir tala um það hér í Temple,
að ég fái heimsóknir af ungri og laglegri vin-
konu, og ég hefi þó alltaf verið talinn áreiðan-
legur og heiðarlegur maður.
„Hvaða vitleysa, Lawrence. Það er nú í tízku
að vera ófeiminn. Líttu bara á ungu stúlkurnar
í Ameríku."
„Við eram ekki í Ameríku, heldur í London,
þar sem fólk vill fá skýringu á þvílíku athæfi."
„Jæja, gefðu þeim þá einhverja skýringu. Ekk-
ert er auðveldara. Þú hlýtur að vera slæmur lög-
fræðingur, ef þú getur ekki ráðið við mál sem
þetta. Ó, Lawrence, þú hefðir átt að sjá framan
í sjálfan þig, þegar ég kom inn," hélt hún áfram
og hló, er hún minntist þess. „Vertu nú góður.
Segðu vinum þínum, að ég sé skjólstæðingur þinn,
þeir munu öfunda þig af því, en þú getur mín
vegna líkt sagt þeim, að ég sé fóstursystir þín,
mágkona þin eða hvað, sem þér kann að detta
I hug. Og þar sem þér veitist nú svo sjaldan sú
ánægja að sjá mig, þá skulum við vera skemmti-
leg," sagði hún og settist. „En kallaðu nú fyrst
á gamla húsálfinn þinn og biddu hana að færa
mér kaffibolla."
„Alveg strax," sagði Lawrence og settist nú
einnig. „En fyrst ætla ég þó að segja þér það,
Madeline, að þú verður nú að velja um það, hvort
þú ætlar að vera ungfrú West eða frú Wynne
framvegis."
Nú varð dálítil þögn, og Madeline sagði við
sjálfa sig, að hún hefði aldrei haldið, að Lawrence
væri svona harður, en loks tók hún í sig kjark
og svaraði:
„Sem stendur vil og verð ég að vera hvort-
tveggja, en það mun ekki líða á löngu, þar til
ég verð einungis frú Wynne. Pabbi er ekki vel
hress og er auk þess í ákaflega slæmu skapi. 1
fyrradag gerði ég tilraun til þess að segja honum
allt, en augnatillit hans var nóg til þess að fá
mig til að þegja. Annars finnst mér ég leika þetta
tvöfalda hlutverk anzi vel."
„Þú verður að leyfa mér að vera á annarri
skoðun," svaraði Lawrence kuldalega. „Það hlut-
verk, er þú leikur sem eiginkona, fellur mér alls
ekki í geð, og um hlutverk þitt sem móðir er
bezt að fara sem fæstum orðum um.“
„Lawrence," sagði Madeline náföl. „Hvernig
geturðu talað svona hræðilega? Það er alls ekki
líkt þér."
„Hvað veizt þú um það, hvort það er líkt mér
eða ekki? Ég get vel hafa breytzt eins og þú.“
„En Lawrence, það er einnig annað, sem ég er
þér reið yfir," sagði Madeline. „Ég fór á þriðju-
daginn upp að sveitabænum og sá Harry litla.
Hann er alveg dásamlegur."
„Og ertu mér reið þess vegna?"
„Auðvitað ekki. Hvers vegna hefirðu bannað
frú Holt að taka við peningum frá mér? Hvers
vegna má ég ekki borga fyrir hann?"
„Vegna þess, að það sé ég um. Faðir þinn borg-
ar uppihald dóttur sinnar og ég borga fyrir son
minn."
„En ég er þó móðir hans."
„Ég hélt, að þú værir búin að gleyma því,
Madeline. En nú krefst ég þess, að þú snúir tll
mín fyrir fullt og allt. Segðu föður þínum sann-
leikann eða leyfðu mér að gera það; en veldu á
milli min og hans. Hugsaðu um bam þitt, sem
elst upp meðal ókunnugra og þekkir ekki einu
sinni móður sína. Bannsettir peningarnir hafa
eitrað sál þína, sú tilbeiðsla og aðdáun, sem þér
er sýnd frá öllum hliðum, gerir þig stæriláta.
Þú ert ekki framar eins og þú áður varst, Made-
line, þú —“
„Segðu þetta ekki, Lawrence," sagði hún, stökk
á fætur og lagði höndina fyrir munn hans.
„Segðu þetta ekki. Ég hefi sannarlega gert allt,
sem í minu valdi stendur til þess að vera svo
huguð að játa allt fyrir pabba, og þráð að geta
uppfyllt skyldur mínar við ykkur alla. Ég sé, að
ég hefi breytt ranglega, og ætla nú að segja
pabba allt á morgun, já, strax á morgun. Ég rétti
þér hönd mína til staðfestingar á því. Relti hann
mig í burtu, eins og hann sennilega gerir, þá sit
ég hér hjá þér á morgun og bý til te þitt. Viltu
trúa mér, Lawrence?" sagði hún og hallaði sér
að honum, sem enn hvíldi olnbogann á arinhill-
unni.
„Þú hefir lofað þessu svo oft, og það fer fyrir
þér eins og i dæmissögunni um drenginn, sem
hafði kallað svo oft á hjálp gegn úlfinum, að
enginn trúði honum, þegar úlfurinn loksins kom.
„En ég ætla nú samt að trúa þér, Madeline, einu
sinni enn. Nú skaltu fá kaffið og svo fylgi ég
þér heim."
„Heim? Það er allt of snemmt, klukkan er tíu
minútur yfir níu. Nei, komdu heldur með mér i
eitthvert leikhús dálitla stund. Það gæti verið svo
gaman."
„Gaman!" sagði hann óþolinmóður. „Ef við
hittum þar nú einhvern, sem þekkir þig. Fólkið
mundi halda, að ég væri aðdáandi þinn, sem færl
leynilega með þér í leikhús, er faðir þinn er ekkl
við. Já, það væri svei mér skemmtilegt."
RAGGI
OG
M AGGI
1. Raggi: Réttu
mér meðalið og
skeiðina, þegar
ég er kominn í
baðkerið.
Maggi: Sjálfsagt!
En ég skil ekki,
hvað þetta á að
þýða.
2. Raggi: Allt í
lagi! Nú ætla ég
að taka það.
Maggi: Hvaða
fíflalæti eru í
þér? Því tókstu
það ekki áður en
þú fórst í vatn-
ið?
3. Raggi: Ég
gat það ekki!
Sérðu ekki það,
sem stendur á
f löskunni ?
Maggi: Ha, hvað
ertu að segja?
4. Raggi Kantu
ekki að lesa ?
Héma stendur:
Takist í vatni
þrisvar sinnum &
dag!