Vikan - 31.08.1944, Page 8

8
Gissur er hjálpfús
VTKAN, nr. 35, 1944
Gissur: Það er alltaf jafn dásamlegt að geta
verið heima einn dag, teygt reglulega vel úr sér og
notið kyrrðarinnar — meðan hún varir!!!
Gissur: Hún hefir á réttu að standa! Ég skamm-
ast mín. Nú fyrst geri ég mér ljóst, hversu eigin-
gjarn ég hefi verið. — Veslings Rasmína, sem hefir
staðið við hlið mér i lifsbaráttunni öll þessi ár!!!
Dóttirin: Pabbi! að þú skulir ekki skammast
þín? Þú situr hér auðum höndum og dregur ýsur,
en veslings mamma verður að þræla í eldhúsinu!
Gissur: Þama er hún nú; vinnur baki brotnu
án þess að mæla æðruorð af vörum — og að hugsa
sér, að það skyldi þurfa að vera dóttir mín, sem
benti mér á það, hvað ég hefi verið vondur
maður .... ,
Teikning eftir Geo. McManus.
Þú veizt vel, að við höfum enga stúlku og það
er strið núna; þú ættir að leggja fram þinn skerf
og fara til og hjálpa mömmu!
Gissur: Fjandinn hafi það! Það er stríð núna,.
og ég ætti að leggja fram minn skerf. Ég fer
fram til þess að hjálpa henni!
Rasmína: Þú?! Og hvað vilt þú hingað?! Gissur Æ—æ!!! *
Gissur: Ég er kominn til þess að hjálpa þér, Rasmina: Ætlarðu að fara varlega?!!
elskan mín — það er skylda mín að standa við hlið
þér, þegaf mest mæðir á í lifsbaráttunni.
Rasmína: Svona nú, misstu ekki þessa diska!!!
Gissur: Engin hætta, ég er svo stöðugur og
varkár!
!!!!! .................... Gissur: Já, því segi ég það, vanþakklæti eru öli
heimsins laun!