Vikan - 29.10.1992, Blaðsíða 22

báöar. Ég virðist hvorki vilja né geta sleppt mér
lausum frá hvorugri. Sambýliskona min telur mig
ekki heilbrigöan og hamrar stööugt á því. Veistu
þaö, Jóna, aö ég skil ekki hvernig þetta getur hent
mann eins og mig. Ég er mjög lokaöur og lítiö fyrir
aö sýna tilfinningar, satt best aö segja. Núna og í
svolítinn tima hef ég veriö eitt tilfinningabúnt. Ég er
mjög viökvæmur fyrir börnunum minum og tel alveg
ömurlegt aö svona skuli vera komiö i lífi okkar og til-
veru. Ég hlýt aö virka eins og bilaöur á þig.
Ég hef ekki hugmynd um hvernig ég á aö leysa
þessi ömurlegu mál min. Mér líöur illa og er meö
stööuga sektarkennd út af
nánast öllu. Sérstakiega
viröist hún tengjast báö-
um konunum og svo
auövitaö börnunum. Ég
bý heima en er eins oft
JONA RUNA
KVARAN
MIÐILL SVARAR
BRÉFI FRÁ
LESANDA
Kæra Jóna Rúna!
Ég er búinn að vera lengi aö hafa mig i aö skrifa
þér og læt loksins veröa af þvi núna. Min mál eru
nokkuö furðuleg og kannski fáránleg þegar á allt er
litið en mjög leiðinleg. Ég hef veriö í sambúö í fjög-
ur ár meö sömu konunni. Ég var eiginlega ungling-
ur þegar ég fór á fast meö sambýliskonu minni í
byrjun. Við eigum tvö ung börn og er frekar stutt á
milli þeirra. Ég taldi mig vera frekar hamingjusaman
þar til í fyrra aö þaö geröist óvænt aö ég varö ást-
fanginn af annarri konu.
Sambýliskonan veit af þessari nýju og komst aö
tilvist hennar á mjög óþægilegan máta, er óhætt aö
fullyrða, þannig aö þaö myndaöist gjá á milli okkar
sem stendur enn. Viö erum í fjölskylduráðgjöf sem
er mjög gott á vissan hátt en það breytir ekki þeirri
staðreynd að ég finn ekki að það hafi breytt neinu
fyrir mig þegar kemur aö tilfinningum minum til
þeirra beggja. Ég lít svo á aö ég hreinlega elski þær
Vinsamlegast hand-skri-
fiö bréf til Jónu Rúnu og
látið fylgja fullt nafn og
kennitölu, ásamt dul-
nefni. Svörin byggjast á
innsæi Jónu Rúnu og
rithandarlestri og því
miður er alls ekki hægt
að fá þau i einkabréfi.
Utanáskrift er:
Jóna Rúna Kvaran,
Kambsvegi 25,
104 Reykjavík
SVAR TIL LOGA
og ég get hjá hinni konunni. Þaö er eins og ég sé
heltekinn af henni og þara dragist til hennar hvort
sem ég ætla eöa ekki. Ég geri mér grein fyrir því aö
þetta getur ekki gengiö svona nema enda meö ein-
hverjum óhugnaöi. Ég verö að fá einhvern botn í
sjálfan mig sem tilfinningaveru.
í uppeldinu var mér stjórnaö mjög mikiö af báð-
um foreldrum minum. í þeirra augum virtist ég fátt
geta gert rétt. Ég er nokkuö vel menntaöur og
starfslega gengur mér býsna vel. Peningar eru litiö
mál i mínu tilviki. Mér þætti vænt um, kæra Jóna,
aö þú yröir bara mjög hreinskilin viö mig í svari
þinu. Best þætti mér að fá ábendingar og sem
mesta leiðsögn eins og flestir hafa fengiö hjá þér.
Ég fylgist meö því sem þú ert aö gera. Ég les alltaf
pistlana þína og myndi ekki vilja sleppa því. Er
skilnaöur lausn aö þínu mati? Á ég að flýja land?
Er ég aö þínu áliti aö upplifa eitthvað sem getur
ekki hent aöra? Getur veriö aö ég sé svona slæmur
maöur og ófyrirleitinn? Ég virðist særa þær báðar,
án þess aö vilja það raunverulega. Mér liöur ömur-
lega og veit að ég verö aö leysa min mál og þaö
sem fyrst. Vonandi finnur þú eitthvaö út úr þessu
sem mætti veröa mér til góös. Gangi þér vel í fram-
tiðinni viö þaö sem þú ert að gera. Þaö er ólíkt öðru
sem maöur hefur vanist og mér likar þaö vel.
Kveöja, Logi
Kæri Logi!
Mér þykir þú í ansi vondum málum eins og þér
sjálfum reyndar finnst líka. Hvað sem öllu líður þá

ætla ég af hreinskilni að reyna að svara þér, þó svo
ég leysi kannski lítið. Ég þakka þér fyrir hvatningu
til mín. Ég nota eins og áður innsæi mitt, hyggjuvit
og reynsluþekkingu til leiðsagnarinnar.
ÁST, ELSKA OG HRIFNÆMI
Ef við til að byrja með íhugum elskuna til annarrar
persónu getur eitt og annað býsna athyglisvert
komið í Ijós. Sumum finnst kannski fljótt á litið eng-
inn sérstakur grundvallarmunur á því að elska, að
hrífast eða vera eða verða bara ástfanginn af ein-
hverjum. Það að elska hlýtur að vera tengt því að
vilja láta af hendi í orði og i athöfnum eitthvað heið-
arlegt, gott, hvetjandi og hlýtt - til þess sem þessar
sérstöku tilfinningar beinast að. Með tilliti til þess er
eins og ekki geti staðist rökrænt að við séum ótrú
þeim sem við elskum á sama tíma og við kjósum
að persónunni sé fullkunnugt um að við elskum
hana að okkar mati. Það er ekki rétt og ætti alls
ekki að vera hægt að vera að þessu leyti í tveimur
samböndum á nákvæmlega sama tíma. Ef við
erum það særum við og völdum trúlega báðum
persónunum kvöl. Þegar kemur að tiltrú okkar á
eigin tilfinningar í garð annarrar persónu er ágætt að
átta sig á því að til þess aö slíkt geti talist standast
getum við engan veginn hlúð að öðru sambandi á
meðan á sömu forsendu, þótt sumir virðist halda það.
SIÐFERÐISBRESTUR OG SVIKSEMI
Það verður því að teljast einhver siðferöisbrestur í
persónuleika þess sem vogar sér að rækta og hlúa
að tveim samböndum af þessari gerðinni á sama
tíma og þykir það í lagi. Slíkt bara gengur ekki, auk
þess aö vera í eöli sínu algjörlega rangt, hvað sem
öllu frjálsræði líður. Elskan til lífsförunautar okkar á
að rista það djúpt aö allt það besta í innri sem ytri
gerð okkar fái að njóta sín svo að um munar og
ætti vissulega að beinast að viðkomandi og engum
öðrum á sama hátt á sama tíma. Þegar við tengj-
umst annarri persónu ástarböndum verðum viö að
gera þá siðferðislegu kröfu til sjálfra okkar að við
ætlum ekki og viljum ekki bregðast viðkomandi á
nokkurn hátt.
Mjög margar og mislitar tilfinningar rísa úr dvala
og ræktast upp þegar svona sambönd eru í gangi.
Við getum fundið fyrir elskuríkari hugsunum og
jafnvel mildari og mannúðlegri en við höfum áöur
fundið i garð nokkurs. Við getum líka upplifað and-
hverfu þessa í gegnum annars konar og ögn hall-
ærislegri tilfinningar. Þá er ég aö velta fyrir mér til-
finningum eins og afbrýði, ófyrirleitni og óheppileg-
um samanburði, reyndar mikilli eigingirni og sífelld-
um áhyggjum af hvort viðkomandi elskar okkur eöa
ekki. Ef mikil afbrýðisemi er ríkjandi í sambandi er
óhætt að fullyrða að slíkt leiðir ýmislegt af sér og
þá ekki síst sé tekið tillit til þess að viðkomandi
elskandi þolir hvorki mögulega keppinauta eða ó-
trúmennsku. Dæmi er um að þegar verið er að hafa
í flimtingum tilfinningar þess sem stendur í þeirri trú
að hann sé elskaður og sé elsku aðnjótandi, frá
þeim sem þannig kenndir hefur þróað til hans, hafi
vonbrigði vegna svika orðið það mikil að það eins
og hefur dregið fyrir sól í lífi og tilveru þess sem
hafnað var með þannig ófyrirleitni.
HEILAGAR TILFINNINGAR OG HÖFNUN
Ef við viljum trúa þvi að við elskum aðra persónu
hvarflar alls ekki aö okkur að svíkja viðkomandi,
nema við séum eitthvað aflöguð eða fötluð tilfinn-
ingalega. Smáskot eða hrifnæmi, sem orkað getur á
okkur þannig að við teljum okkur ástfangin, er eitt-
hvaö mun léttvægara en það að elska aðra mann-
eskju á allan hátt. Best er því að átta sig á því hvað
er í raun aö gerast í tilfinningalífi okkar þegar við
finnum að við eins og með ómótstæðilegum krafti
22 VIKAN 22.TBL. 1992