Vikan - 31.05.1999, Blaðsíða 26

Höfundur:
María
Solveig
Héöinsdóttir
Það er alveg ótrúlegt hvað
árstíðaskiptin geta haft mikil
áhrif á okkur mannfólkið.
Sérhver árstíð hefur sinn "sjarma"
og eiginlega finnst mér alltaf að líð-
andi stund sé einmitt eina rétta árs-
tíðin. Núna finnst mér til dæmis
vorið svo heillandi og hressandi að
ég get bara hætt að taka lýsi, LGG,
B-sterkar, Q-10 og rautt eðal
gingseng...(og hvað það er nú sem
þetta allt saman heitir)! Dagsbirtan
gefur manni þvílíkan kraft og lífs-
gleði að bætiefnasalarnir hljóta að
missa spón úr aski sínum.
Vorið er þessi tími þegar maður
opnar fataskápinn á morgnana og
hugsar: "Æ, ég get ekki farið í þess-
um fötum í vinnuna - þau eru alll
of dökk og drungaleg”. Gamla,
ljósa dragtin er dregin fram og
jafnvel gantli sumarkjóllinn verður
eins og fínasta tískuflík. Striga-
skórnir og hjólið eru drifin fram,
hjólað út á Nes (og allir með hjálm
á kollinum). Rúðurnar eru þvegnar
að utan og innan, stéttin sópuð og
rótað í beðunum (svona eins og
bakið leyfir). Grillið leysir eldavél-
Með vorið í
blóðinu og
á heilanum!
ina af hólmi, garðhúsgögnin taka
við af eldhúskollunum og þeir hjá
Rauða krossinum fá fullt af hrein-
um og samanbrotnum fötum sem
lögð hafa verið til hliðar (af því að
maður hefur vaxið upp úr þeim!)
Vorinu fylgir líka svo skemmti-
legur skólaandi: Grímuklædd stúd-
entsefni spóka sig um miðbæinn,
lesstofur landsins fyllast af nem-
endum og á sumum kaffihúsum má
jafnvel sjá kennara vera að fara yfir
próf. Reyndar fylgir þessari
próftörn smávegis stress á flestum
heimilum; foreldrar reyna að
hvetja afkvæmin til að lesa sem
mest og á meðan er óspart dekrað
við ungviðið. Kannski finnst manni
nú að aldrei sé nóg lesið og að
maður hafi sjálfur lesið miklu
meira - en ætli það sé ekki bara
misminni, og svo eru jú tímarnir að
breytast og krakkarnir í dag rniklu
klárari en maður var sjálfur. En
það er ekki bara prófstress sem
fylgir vorinu; gróðurinn er að
vakna til lífsins, græni liturinn
verður svo heillandi (ekki bara hjá
Framsóknarmönnum) heldur líka
hjá okkur hinum, lömbin, folöldin
og fuglsungarnir skríða úr eggjum
og á vorin er einmitt rétti tíminn til
að vera ástfangin. Maður getur
náttúrulega haldið áfram að elska
þann sem maður hefur elskað lengi
(hann verður auðvitað miklu sætari
að vori til heldur en í dimmasta
skammdeginu), svo eru þeir sem
eiga eftir að finna þann eina rétta
(eða þá einu réttu) og þá er nú
enginn tími eins heppilegur og vor-
ið. Góður hringur á golfvellinum,
sundsprettur, hjólatúr eða
göngutúr nú eða þá bara að hola
niður útsæði, allt verður þetta
skemmtilegra ef maður er ástfang-
inn (eða það finnst mér).
Svo er enn eitt í sambandi við
vorið sem er svo heillandi og það
er tilhlökkunin. Það skiptir svo
miklu máli að hlakka til (og að
hlæja). Helsta tilhlökkunarefni
flestra á vorin er auðvitað sumar-
fríið. Sumar fjölskyldur eru búnar
að skipuleggja sumarfríið sitt strax
um jólin, aðrar skipuleggja það
ekki neitt en vita samt að það verð-
ur svo skemmtilegt. Veiðimenn
eru þeir aðilar, sem ég þekki, sem
skipuleggja sumarið mest; veiðin í
þessari ánni og hinni, í þessu vatn-
inu og hinu, með vinnufélögum,
veiðifélögum, fjölskyldumeðlimum,
frímúrarabræðrum, kvenfélags-
systrum og viðskiptaaðilum...allt
er þetta bókfært og skráð með
margra mánaða fyrirvara. Raunar
held ég að undirbúningurinn og
tilhlökkunin vegna væntanlegra
veiðiferða veiti ekki minni gleði en
veiðiferðin sjálf. Hér tala ég af
mikilli reynslu því að undanfarinn
einn og hálfan áratug hef ég ævin-
lega farið eina veiðiferð á surnri.
Ýmist hefur verið rennt fyrir lax
eða silung, nú eða þá farið í róður.
Það verður að segjast eins og er að
undirbúningur þessara veiðiferða
hefur verið dýrð og dásemd, enda
að mörgu að huga. Svo hefur ferðin
sjálf náttúrulega verið stórkostleg -
enda víða komnir svo góðir heitir
pottar við veiðihús landsins!
MSH
26 Vikan