Vikan - 31.05.1999, Blaðsíða 18

uðum slóðum og þurfti að fá
hjálparsveit til að komast
niður af jöklinum. Ferðin
dró úr mér kjarkinn í dálít-
inn tíma en ég fór aftur.
Maður þarf að læra að veðr-
ið er ekki óvinur manns, við
þurfum að læra að bera virð-
ingu fyrir náttúruöflunum.
Fólk sem stundar jeppa-
ferðir af fullum krafti eyðir
öllum sínunr frítíma í sport-
ið. Það neitar sér um aðra
hluti fyrir áhugamálið. Bíða
með að kaupa einbýlishúsið
og breyta frekar jeppanum,
enda er þetta óheyrilega
dýrt áhugamál."
Hver er draumabíllinn?
Rakel svarar að bragði:
„Nýi Nissan Patrolinn.
Hann er meiriháttar."
Siglingar eru nýjasta æði
Rakelar og að undanförnu
hefur hún ásamt vinum
sínum, siglt á milli eyjanna
á Kollafirði. Nú vantar
hana bara bátinn!
kennari því ég hef gaman af
að teikna og mála."
Það kemur fáum á óvart
að Rakel sé að útskrifast úr
Leiðsögumannaskólanum
og því líklegt að í framtíð-
inni þeytist hún með útlend-
inga og íslendinga um land-
ið þvert og endilangt. Er
erfitt að fá fast starf sem
leiðsögumaður?
„Já, ábyrgð leiðsögu-
mannsins er gífurleg. Það
veltur á honum hvort ferðin
heppnast. Ferðaskrifstofurn-
ar eru hikandi við að ráða
inn óreynda leiðsögumenn
en ég er búin að fá staðfesta
eina ferð og vonandi detta
aðrar inn, þetta gengur hægt
fyrir sig."
Rakel er mikið náttúru-
barn og einhvern veginn
passar hún ekki inn í kaldan
heim höfuðborgarinnar.
Langar þig ekki að flytja
upp í sveit?
Greinilega eru blendnar
tilfinningar sem bærast í
brjósti Rakelar. „Eg gæti al-
veg hugsað mér að búa uppi
í sveit til að vera í nánari
tengslum við náttúruna en
hins vegar vil ég líka njóta
þess sem höfuðborgin býður
upp á. Eg vil geta keypt inn
ódýrt og skroppið á kaffihús
ef mér dettur það í hug.
Mig langar ekki að vera
bóndi sem er bundinn yfir
bústofni." Rakeláítölu-
verðum erfiðleikum með að
nefna draumastaðinn. „Ég
vil geta valið þann besta.
Hinn fullkomni staður væri í
30-40 mín. keyrslu frá
Reykjavík. Þá gæti ég notið
kyrrðarinnar en það væri
sarnt stutt að skreppa í bæ-
inn." Hvort sem Rakel flyt-
ur í sveitina eða heldur sig
við borgarljósin þá er aug-
ljóst að hér er á ferðinni
mikil útivistarkona sem á
fáa sína líka.
„Vinir mínir trúðu því
ekki að ég ætlaði að vinna
venjulega vinnu fyrir framan
tölvu þegar ég upplýsti þá
um nýja starfið mitt. Ég held
„Ég vil vera í
tengslum við nátt-
úruna en vil líka
geta notið þess sem
borgin hefur upp á
að bjóða."
að þetta sé eitthvað sem ég
varð að sanna fyrir sjálfri
mér að ég gæti líka. Ég hef
reynt ýmislegt, bæði í námi
og starfi. Ég lærði klassískan
söng á tímabili og heimspeki
í Háskólanum. Einu sinni
stóð til að verða myndlistar-
Kvöldvaka hjá félögum t'erða-
klúbbsins Þvert á leið. A
hverju kvöldi er grillaður góð-
ur inatur og steminingin létt
og skemnitileg.
Náttúrubarn í
borginni
Rakel starfar á launa-
deild Sjúkrahúss Reykja-
víkur sem virðist kannski
einum of hefðbundið starf
fyrir þessa miklu útivistar-
konu. Hvernig stendur á
því að hún starfar á skrif-
stofu og vinnur frá níu til
fimm, ævintýrakonan sjálf?
18 Vikan