Vikan - 22.02.2000, Blaðsíða 29

væri fjarri lagi. Kona kenn-
arans hló að þessum
orðrómi og sýndi mér enn
meiri hlýju og vináttu eftir
að slúðrið fór af stað en
áður. Smátt og smátt sann-
færði þetta kærasta minn um
að ekki væri neinn fótur fyr-
ir slúðrinu og við urðum öll
góðir vinir.
Þetta fólk flutti því miður
aftur suður eftir nokkur ár
og ég var jafn vinalaus og
áður. Ég saknaði þeirra
óskaplega sárt en það hjálp-
aði að við skrifuðumst mikið
á, ég og konan. Vinkonur
mínar fyrir sunnan hringdu
líka mikið og sendu mér
tölvupóst. Hefði það ekki
verið er ég viss um að ég
hefði orðið alvarlega þung-
lynd í þessari einangrun.
Einn vina mannsins míns
hélt alltaf sambandi við okk-
ur og bauð okkur í sam-
kvæmi heima hjá sér. Konan
hans var ekki hrifin af mér
og lét það ætíð berlega í ljós
svo yfirleitt forðaðist ég að
koma þangað. Þegar þeir
vinirnir áttu stórafmæli eitt
árið fannst mér að við gæt-
um ekki vikist undan og við
mættum í afmælisveisluna
hans. Mér varð það á þetta
kvöld að drekka helst til
mikið og ég lét alla veislu-
gesti heyra hvað mér fyndist
um móttökurnar sem ég
hefði fengið og slúðurmyll-
urnar sem stöðugt gengu í
þorpinu. Ég sagði það ekki
undarlegt að Reykvíkingar
sætu sem fastast á sínu út-
nesi fyrst andrúmsloftið væri
eins og raun bæri vitni úti á
landsbyggðinni.
Kallaði yfir sig reiði og
hatur
Auðvitað hefði ég ekki átt
að hella svona úr skálum
reiði minnar en ég var orðin
þreytt á að vera stöðugt
dæmd að ósekju. Þetta varð
auðvitað til þess að allir
voru mér mjög reiðir. Kon-
sumarfrí heima hjá mömmu.
Kærasti minn komst ekki
með vegna vinnunnar en
og hann gæti fylgt mér ef
hann vildi. Ég kærði mig
ekki um að ala upp barn í
þessu slúðurbæli og hingað
vildi ég aldrei aftur koma.
Hann reyndi lengi að telja
mig af þessu með því að
sýna mér fram á hversu
miklu betra við hefðum það
fjárhagslega þarna en fyrir
sunnan, eins þyrftum við að
selja húsið sem við höfðum
unnið hörðum höndum fyrir
og óvíst að okkur tækist að
fá gott verð fyrir það. Ég
sagði að mér væri sama,
enda gekk sú saga fjöllunum
hærra eftir fyrri eiganda
hússins að við hefðum fé-
flett hann og fengið húsið á
hlægilegu verði. Ég sagði
kærastanum að hann gæti þá
bara fengið það aftur á sama
verði og við keyptum á og
þar með væri það mál leyst.
Af einhverjum ástæðum
vildi fyrri eigandi ekki
kaupa aftur á þeim kjörum
en við seldum húsið og vor-
um svo heppin að fá gott
verð fyrir. Við höfurn komið
okkur fyrir í Reykjavík og
kærasti minn er eftir nokkra
erfiðleika búinn að fá góða
vinnu. Eftir reynslu mína af
búsetu úti á landi skil ég vel
alla þá sem flýja til Reykja-
víkur og ég tel að lands-
byggðarfólk ætti stundum
að hyggja að fleiru en at-
vinnu þegar talað er um
fólksflótta úr byggðum
landsins.
Lesandi segir
Steingerði
Steinarsdóttur
sögu sína
Vilt þú deila sögu þinni meö
okkur? Er eitthvað sem hefur
haft mikil áhrif á þig, jafnvel
breytt lífi þínu? Þér er vel-
komið að skrifa eða hringja til
okkar. Við gætum fyllstu
nafnleyndar.
Hciinilisf'aiigiO er: Vikan
- „Lílsreinsliisa^a". Sclj:ivc$>ur 2,
101 Reykjavik,
Nctfang: vikan@lrii(ti.is
hann heimsótti mig tvisvar á
þessum fimm vikum.
Ég hafði verið að reyna að
verða ófrísk en ekki tekist
og kvensjúkdómalæknirinn
minn uppgötvaði samgrón-
inga í eggjaleiðurum. Það
var lagað og stuttu eftir að
ég kom heim aftur uppgötv-
aði ég að ég var ófrísk og nú
komust sögusmetturnar í
feitt. Ég átti að hafa haldið
framhjá kærastanum í
Reykjavík en hann gæti ekki
átt barn. Hann var sagður
skilinn við mig eða í þann
veginn að skilja þegar ekk-
ert fararsnið sást á honum
úr húsinu okkar. Otal fleiri
skemmtilegar sögur fylgdu í
kjölfarið, meðal annars sú
að faðir barnsins míns væri
blökkumaður, ég hefði feng-
ist við nektardans á búllu í
Reykjavík í fríinu og að
mamma mín væri fræg fyrir
lauslæti fyrir sunnan. Nú var
mér hins vegar nóg boðið.
Ég tilkynnti kærasta mínum
að ég ætlaði að flytja suður
urnar sem áður höfðu heils-
að mér sneru nú upp á sig
og létu sem þær sæju mig
ekki ef ég mætti þeim ein-
hvers staðar á förnum vegi.
Orðrómur fór af stað um að
ég drykki meira en góðu
hófi gengdi og allir þóttust
hafa séð mig útúrdrukkna
inn um gluggann á stofunni.
Ýmist átti ég að hafa slagað
um eða liggja afvelta upp í
sófa eða á gólfinu. Astæðan
fyrir sögunni um gólfið var
sú að ég gerði jógaæfingar á
stofugólfinu á kvöldin og
einhver sögusmettan túlkaði
þær svona. Eftir að hafa þol-
að hatur nágranna minna
árum saman var ég orðin
mjög þreytt. Ég notaði tæki-
færið þegar ég þurfti að leita
læknis og ákvað að fara í
Eg kærði mig ekki um að
ala upp barn í bessu
slúðurbæli og hingað
vildi ég aldrei aftur
koma.