Menntamál - 01.02.1931, Side 10

24
MENNTAMÁL
Þá fer hann upp að töflunni og; skrifar Ö aftan viÖ M-iÖ.
Þá stendur upp piltur, sem sat hjá þessum dreng og sagÖi:
Kennari, vitið þér af hverju hann Franz var svona fljótur að
muna hvernig á að skrifa Ö? Það er af því, að þegar hún
amma hans geispar, þá verður munnurinn á henni eins og
O, og nasaholurnar eins og punktar yfir þvi.“ Að þtssari skýr-
ingu varð hjartanlegur hlátur í bekknum. Undir eins og hlát-
urshviðunni létti, kom drengur af fremsta horði upp að töfl-
unni og skrifaði án þess að segja nokkuð: MU. „tlvað er
nú þetta, drengur minn?“ spyr kennarinn. „Það er það, sem
hún Kata á að segja, — eins og hún litla kusa,“ svarar strákur.
„Getur þú nú sagt j?etta sjálfur,“ sagði kennarinn. Strákur
er ekki seinn á sér og segir MU, en svo lágt, að fáir heyrðu
jmð. Ennfremur segir hann: „Sjáið ])ér, kennari, á borðinu
minu er eg húinn að leggja ])etta hljóð með eldspítum." Þá
gellur ein telpan við og segir, um leið og hún fer upp að töfl-
unni og benclir á U: „Þetta er eins og við gerum í leikfim-
inni, þegar við erum að vita hver sé stærstur." Um leið rétti
hún upp hendurnar, til þess að sýna enn betur hvað hún átti við.
„Jæja, börn, er nú ekki bezt að við fáum að heyra, hvort *
húu Kata litla getur l)aulað eins og hún kusa.“ Það var sam-
þykkt. Kata kemur, benclir á MU á töflunni, og segist ætla
að segja svona. Hún fer síðan á fjóra fætur og baular nú
eins vel og hún gat: MU. „Nauðaðu,“ segir ein telpan. Kata
leggur saman varirnar og segir: M. „Farðu nú eins og hann
stóri boli,“ segir Iians. „Það getur þú sjálfur gert,“ segir Kata
um leið og hún fór i sætið sitt. „Eg er bara lítil kusa, en ekk-
ert naut.“ Að ])essu var hlegið og hló Hans eirina mest, ]>ví
að hann sagði, að enginn gæti baulað eins vel og hann.
Nú kemur smátelpa til kennarans og segir: „Kennari, fnunn-
urinn á henni Kötu, þegar hún var að nauða, var alveg eins
og á myndinni þarna." Um leið henti hún á teiknaða mynd —
eina af nkirgum ■— setn sýndi munnstöðuna við M-hljóðið.
Kennarinn benti börunum á þetta, og settist sú litla hróðug
mjög í sæti sitt.