Menntamál - 01.05.1938, Qupperneq 13

MENNTAMAL
11
við einfeldnisleg hugtök hennar. Aðrir verða þröngsýnir
ofstækismenn, við að verja ýmsar barnalegar trúargrill-
ur gegn árásum jafn grunnfærra andslæðinga. Á vor-
um tímum verður trúin að tengjast skynseminni; án
hennar verður hún að myrkravofu eða devr með öllu.
Einmitt þess vegna er trúfræðslan afarmikilvægur þátt-
ur trúaruppeldisins, og vér höfum séð, að foreldrar eru
sjaldnast fær um að veita liana til fullnustu. Hér snert-
um vér aftur þá hlið málsins, sem að skólanum snýr.
Eins og á öðrum sviðum menningar vorrar, verður skól-
inn á trúarsviðinu að taka við fræðslu barnanna, þar
sem menntamegund heimilisins þrýtur. Ef trúfræðsla
skólanna yrði vanrækt eða lögð niður, myndi afleiðing-
in verða sú, að þjóðin skiptist í tvo flokka: trúleysingja,
sem með vaxandi þroska vörpuðu á bug einfeldnislegri
harnatrú, og þröngsýna ofstækismenn, sem prédikuðu
og verðu myrkustu kreddusetningar kirkjunnar. Því full-
yrðum vér, að skólinn bregðist menningarhlutverki sínu,
ef liann guggnar við trúarbragðafræðsluna.
Þetta vildum vér taka skýrt fram, áður en vér al-
hugum nánar erfiðleika og möguleika skólans gagnvart
trúfræðslunni. Enginn skynbær maður getur neitað þvi,
að trúfræðsla skólans á við mikla erfiðleika að elja.
Eins og nú standa sakir, virðist hún næstum ófram-
kvæmanleg. Börn námshópsins eru misjöfn að innræti
og trúarlegum skilningi. Sum hafa höfuðatriði kristin-
dómsins að spotti og hégóma, öðrum eru þau viðkvæmt
sannfærjngaratriði. Ást barnsins til guðs og' traust þess
á föðurkærleik hans er nátengt tilfinningalífi þess. Þær
ráðgátur, sem barnið glímir við á þessu sviði, eru því
oft svo viðkvæmar, að það skirrist við, að bera þær fram
i kennslustundinni. Því getur farið svo, að jafnvel liin
trúlmeigðu börn hafi trúfræðslunnar lítil not, enda þótt
kennarinn leggi sig allan fram. Árangurinn af trúfræðslu
miðlungskennara, þar sem meiri hluti námshópsins er