Menntamál - 01.06.1939, Blaðsíða 71
MENNTAMÁL
69
Ég er sannfærður um, að slíkt samstarf íslenzkra barna-
kennara, sem hér er um rætt, mundi verða starfi okkar
til mikillar blessunar nytsemdar.
Væntanlega verður þess ekki langt að bíða, að svona
safni verði komið á fót og helzt sem víðast á landinu.
Laugarnesskóla 11. febr. 1939.
Jón Sigurðsson.
HANNES J. MAGNUSSON:
Foreldrablað
Við lifum nú á hinni mestu uppfræðslu og skólaöld,
sem yfir þetta land hefir gengið. Svo margar bækur og
blöð koma nú út árlega, að enginn maður kemst yfir að
lesa nema lítinn hluta af þvi; loks sendir útvarpið, þessi
fjölþætti þjóðskóli, boðskap sinn og fræðslu til mikils þorra
þjóðarinnar allan ársins hring. Auk þess renna svo ýmsar
aðrar stoðir undir uppfræðslu og almenna menntun lands-
ins barna. En þrátt fyrir allt þetta, er þó enn mikils á vant
um menntun og uppfræðslu. Enn eru stórar eyður óútfyllt-
ar, jafnvel í þeim greinum almennrar menntunar, sem telja
verður lífsskilyrði almennra þjóðþrifa, og má þar nefna
sem dæmi, hversu geysilega mikið skortir á, að menn kunni
að ala svo upp börn sín, að úr þeim verði svo nýtir menn,
sem efni standa til. íslenzk kennarastétt hefir bæði í orði
og verki sýnt vilja sinn til að afla sér þeirrar menntunar og
tækni, sem starf hennar útheimtir, en þótt þar væri valinn
maður í hverju rúmi, væri starf kennarans harla vonlitið
verk, ef undirstaða uppeldisins, hin fyrstu 7—10 ár, er af