Vorið - 01.03.1949, Blaðsíða 17

VORIÐ
13
BIRGIR (kemur inn): Hver var
, það, — mamma?
MAMMA: Það var ungfrú Ekberg.
Hún var að segja mér, að pabbi
Óla væri dáinn, og að rnamrna
hans lægi í sjúkraliúsinu.
BIRGIR: Veslings Óli. Hann er
bezti vinur minn í skólanum.
MAMMA: Ungfrúin sagði. að Óla
væri svo nauðsynlegt að fá að
komast í sumardvölina í barna-
heimilinu.
BIRGIR: Já, þetta hef ég alltaf
sagt við ungfrúna, en hún hefur
alltaf svarað, að Óli væri einka-
barn, pabbi hans hefði svo góða
atvinnu og ætti sjálfur sumarbú-
stað.
MAMMA: En nú á hann engan
föður lengur og mamma hans er
veik.
BIRGIR (ákaiur): Sagði ungfrúin
þá, að Óli ætti nú að fara með til
Sílaeyjar?
MAMMA: Hún sagði, að það væri
engin leið til þess vegna þrengsla,
nema einhver drengjanna vildi
vera heima helming tímans — og
Óli fengi þá að vera í hans stað
hálft sumarið.
BIRGIR: Þá gæti Sturla verið
heima, hann er búinn að vera á
Sílaeyju tvö sumur.
RUT: Ó — Birgir, — hvernig get-
urðu talað svona. Sturla, sem er
svo fölur og magur. Pabbi hans
dó á hælinu. Og mamma hans
þarf að vinna fyrir sex börnum.
MAMMA: Veiztu ekki um neinn
annan, Birgir minn, sem gæti ver-
ið eftir heima.
BIRGIR: Ég veit nú hvern þú
meinar, mamma. En ég get það
ekki! (Sezt við borðið og hylur
andlitið í höndum sér).
MAMMA: Gerðu nú eins og þér
sýnist, Birgir. Ég skal ekki neyða
þig. En hamingjumestur er nú
vegur sjálfsafneitunarinnar. —
Ungfrú Ekberg þarf að fá svar
eftir eina klukkustund. (Fer út).
RUT: 0, Birgir! En hvað þetta er
leiðinlegt. Og við sem ætluðum
að skemmta okkur svo vel samanl
BIRGIR: Er þá enginn annar, sem
getur orðið eftir heima?
RUT: Nei, allir hinir þarfnast
þessa engu síður en þú, og það er
engu léttara fyrir þá að neita sér
um það.
BIRGIR: Hvað á ég að gera, Rut?
RUT: Manstu eftir kvæðinu um
Martein helga, sem skipti kyrtli
sínum í tvennt milli sín og fátæka
beiningamannsins?
BIRGIR: Já — i kvæðurn skeður
alltaf eitthvað svona fagurt.
RUT: Það er skylda okkar að reyna
að breyta jafnvel í lífinu sjálfu.
BIRGIR (situr hljóður um stund.
Stendur síðan upp og segir hátíð-
lega): Ég skal skipta kyrtlinum í
tvo hluta.
RUT: Ágætt, Birgir!
BIRGIR (gengur til símans og
hringir): Má ég biðja um 36.