Vorið - 01.03.1949, Blaðsíða 12

VORIÐ
8
Veslings litla Sólrún varð vot og svöng, og alltaf villtist
hún lengra og lengra upp í fjöllin.
Þegar hún var búin að ganga lengi, lengi, kom' hún loks
að stórum klettum.
Þar var skjól.
Sólrún litla settist niður til að hvíla sig.
Þegar hún var búin að hvíla sig dálitla stund, heyrði hún
að einhver var að koma.
Hún flýtti sér að standa upp, því að nú hélt hún, að pabbi
væri að koma til að sækja litlu stúikuna sína.
En ákaflega varð hún hrædd, þegar hún sá, að þetta var
voða ljótur og stór karl, sem kom þrammandi, fram með
klettunum.
En hún var dugleg stúlka, sem vildi ekki láta þennan ljóta
karl sjá, að hún væri hrædd við hann.