Vorið - 01.03.1949, Blaðsíða 34

30
V O R I Ð
Viðtengingarhœtti hló að
hann, sem ekki mundi þó að.
Vex í augum vandi.
Þátið lýs. er svarta syndin,
síðust er hún kennimyndin.
Nútíð endar á andi.
Að síðustu er hér ein vísa, sem
getur hjálpað til við prósentureikn-
ing:
Þrjú prósent finna a£ þremur má,
það skaltu geyma í heila:
Margfalda saman 3 og 3,
því næst með 100 deila.
Ö. S.
Vísubotnar
í fyrra hefti f. á. var óskað eftir
botnum við þessa vísuhelminga:
1. Sumarfuglar svífa á braut,
senn er kominn vetur.
2. Fjöllin gráum klæðast kjól,
kúrir fugl í runni.
Nú liafa Vorinu borizt eftirfar-
andi botnar:
1. Vanfleygum í vetrarþraut
vorið yljað getur.
2. Vor á skilið varla hól
að víkja úr náttúrunni.
('Soffía Jónsdóttir, 15 ára).
1. Ýlfrar vindur, úti þaut,
öllu rótað getur.
2. Frosti gamli fer á ról,
með frostnum púar munni.
1. Valt mér þykir vorsins skraut
það visnað alltaf getur.
2. Húmið dökknar, hnígur sól
hvín í náttúrunni.
(Gísli Halldórsson).
2. Hverfur burt með sumri sól
og sá, er kveða kunni.
(Lára Samúelsdóttir, 13 ára).
2. Hefur ekkert öruggt skjól
eða björg í munni.
2. Láttu drottinn lýsa sól
litlum, svöngum munni.
('Klaufi).
Hér eru botnar við fyrri vísuhelm-
ing eftir ýmsa úr Saurbæjarhreppi
í Eyjafirði.
Færir yfir fölnað skraut
frostins rúnaletur.
En útsýn sú er andinn naut
aldrei föltiað getur.
Yfir blómabarði og laut
birtist dauðans letur.
Fölt þó aftur foldar skraut
fegrað vorið getur.
Blikna sé ég blómalaut
beiskju að liuga setur.
En við kuldans klakaþraut
krummi unað getur.