Vorið - 01.03.1949, Blaðsíða 40

36
V O R I Ð
Úr heimi harnanna
HESTALEIT.
Það var einn heitan sumardag í
sumar, að ég var sendur eftir hest-
unum hans pabba sem oftar. Ég fór
af stað strax eitthvað upp í fjall. Það
var hundur með mér, er Kári hét.
Þegar ég er kominn nokkuð langt
upp í fjall, sá ég marga hesta upp á
hjalla, sem er kallaður Bratti-hjalli.
Það er rúmur hálftíma gangur
þangað upp. Það er brött brekka,
sem upp þarf. Sólarhitinn var svo
mikill, að ég varð sveittur og lengi
upp, svo voru það líka berin, sem
töfðu mig, það er svo mikið af blá-
berjum og krækiberjum. Það er
gaman að koma upp á Bratta-hjalla,
þegar bjart veður er. Það er svo
margt að sjá, svo sem Skrúðinn og
Hvalbakinn, sem liggur nokkuð
langt út í hafi, og Andeyna og Æð-
arskerið. Svo sá ég hestana nokkuð
frá mér, og rauða hryssu með ljós-
rautt folald og þrjá aðra hesta ásamt
hestunum, sem ég átti að sækja, þeir
liétu Neisti og Mósi. Ég reyndi að
læðast að folaldinu og ná því, en
það var árangurslaust. Þegar ég var
að koma að því, þá stökk það af
stað. Svo fór ég að ná hestunum.
Ég náði Neista strax, en Mósi var
svolítið hrekkjóttur stundum, en
eftir dálítinn eltingarleik, náði ég
honum. Ég fór nú á bak á Neista, en
hafði Mósa í taumi og Kári röltir á
undan. Ég sé að Kári er farinn að
lilaupa á undan, svo staðnæmist
hann allt í einu hjá lítilli mosaþúfu.
Ég sé, að hann er voða vígalegur að
sjá, sperrir eyrun fram og dinglar
rófunni. Ég fór nú að athuga, hvort
nokkuð væri þarna að sjá. Jú, þarna
var svolítill mýrisnípuungi, sem