Vorið - 01.12.1967, Blaðsíða 43

(Hann dregur Aron með sér af stað,
kveinandi og biðjandi um vægð.)
3. atriði.
(Ambáttin, kona Arons, grætur hljóð-
lega og þjónarnir kenna í brjósti um
hana.)
KONUNGURINN: Hvers vegna berið
þið öll slíkan hryggðarsvip?
1. ÞJÓNUSTUSTÚLKA: Æ, herra
konungur. Þjóni þínum, Aroni, hefur
verið varpað í skuldafangelsi.
KONUNGURINN: Hvað heyri ég?
Hefur mínurn ágæta þjóni, Aroni,
verið varpað í fangelsi? Hvernig
stendur á því?
2. ÞJÓNUSTUSTÚLKA: Þjónn þinn,
Jónatan, hefur látið varpa honum í
fangelsi vegna þess, að hann gat ekki
greitt honum það, sem hann skuldaði
honum.
KONUNGURINN: Færið Jónatan hing-
að til mín.
ÞJÓNNINN: Það skal gjört, herra.
(Þjónninn og Jónatan koma að vörmu
spori. Jónatan fleygir sér á kné fyrir
framan konunginn).
JÓNATAN: Hvers óskar herra minn,
konungurinn?
KONUNGURINN (stendur upp reið-
ur): Þú illi þjónn. Eg gaf þér upp alla
skuld þína vegna þess, að þú baðst
mig þess. Hefðir þú ekki átt að sýna
Aroni sama drengskap, sem ég sýndi
þér. Nú ætla ég að refsa þér með því
að setja þig í fangelsi. Þar skalt þú
vera þangað til þú hefur greitt mér
alla skuldina.
Þjónninn tekur nú Jónatan grátandi og
kveinandi og dregur hann með sér út.
Þýtt úr norskw. — H. J. M.
VORIÐ 185