Vorið - 01.08.1971, Page 4

Vorið - 01.08.1971, Page 4
BlRGIR KJARAN: Davíð Stefánsson frá Fagraskógi „Synir íslands, synir elds og klaka, sofa ekki, heldur vaka. Allir vilja að einu marki vinna. Allir vilja neyta krafta sinna, björgum lyfta, biðjast aldrei vœgðar, brjóta leið til vegs og nýrrar frægðar, fylgjast að og frjálsir stríðið heyja, fyrir ísland lifa og deyja." Það var 22. janúar 1895, sem þeim hjónum Stefáni Baldvin Stefánssyni, bónda að Fagraskógi við Eyjafjörð, og konu hans Ragnheiði Davíðsdóttur fædd- ist sonur, er heitinn var Davíð, í höfuð móðurafa síns. — Fagriskógur er skammt innan við miðjan Eyjafjörð, að vestan. Að baki bæjarins er allhátt fjall, Kötlu- fjall, en til austurs blasir við Eyjafjörð- ur, fagurblár og lygn. Davíð ólst upp í föðurgarði, á myndarlegu og menningar- legu sveitaheimili. Honum var tíðreikað um fjörurnar og fékk að sögn snemma næmt auga fyrir náttúrunni og undrum 'hennar. Hefur móðurbröðir hans, Ólafur Davíðsson fræðimaður, trúlega átt sinn þátt í að vekja þann áhuga. í endurminn- ingum sínum (Mælt mál) segir Davíð smáþætti frá bernsku- og uppvaxtarárum sínum: „Fyrstu skipin mín voru hefilspænir, sem ég lét sigla í þvottaskál eða í bala inni á palli eða í eldhúsi." — Síðar átti Davíð eftir að sigla á stórum skipum til margra og fjarlægra landa. Er hann hafði aldur til, var hann sendur í Akureyrar- skóla. Þá gekk þar yfir skáldskaparalda og Davíð tók að yrkja. Fyrst mun hann hafa flutt ljóð sín opinberlega, þegar Stephan 6. Stephansson var á ferð á Ak- ureyri. Yar Stefáni þá haldið samsæti. Þar hélt séra Matthías aðalræðuna og sömuleiðis tóku þeir til máls Guðmundur á Sandi og Páll Árdal. Þá gerðist ungl- ingurinn frá Fagraskógi svo djarfur að flytja Klettafjallaskáldinu kvæðiskorn. Davíð dáði þegar á þessum árum mjög þjóðskáldið Matthías Jochumsson. Enn sem komið var áttu þeir ekki samleið, því að eins og Davíð kemst að orði: „Ég bjó í þakherbergi í innbænum, hann úti á Sigurhæðum." — Eitt sinn heimsótti hann þó séra Matthías ásamt nokkrum skólafélögum sínum, og var er- indið að biðja skáldið að tala á skólasam- komu. Það þótti viðurhlutamikill erindis- rekstur. „Við vorum auðvitað í okkar skárstu fötum, greiddum okkur vandlega fyrir spegli og létum hárið í öðrum vanganum lafa niður undir augu, það þótti fínt og var skólasiður þá. — Við vorum allir sveitamenn, gersamlega óvanir bukti og beygingum." — En séra .Matthías tók þeim ljúfmannlega og sagði: „Og hvað heitið þið nú, elskurnar mín- ar?“ og bað Guð að blessa þá, er þeir kvöddu. Davíð hóf svo menntaskólanám í höf- uðstaðnum, en það geklt ekki með öllo snurðulaust, því að „haustið 1917 ákváðu stjórnvöldin, að fimmti bekkur Mennta- 112 VORIÐ

x

Vorið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Vorið
https://timarit.is/publication/378

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.