Vorið - 01.12.1971, Qupperneq 9

sem hann sér. Ánnað getur hann svo bætt
upp með umgengni við lærða menn. En
sá sem í hverju samtali verður að byrja
á stafrófinu, hann hlvtur að vera bæði
leiður og leiðinlegur.“
Zoaga gekk daglega til vinnustofu
Thorvaldsens og skoðaði verk hans og
gagnrýndi.
Albert Thorvaldsen tók loks til starfa í
Róm. Þá voru þar frægastir myndhöggv-
arar Canova og Cardelli. Það var erfitt
að fá efni til þess að höggva úr, sökum
þess að marmari frá Carrara var lítt fá-
anlegur, þar sem skip komust ekki með
bann upp Tíber-fljót vegna sjóhernað-
arins, sem geysaði. — Pyrsta mynd hans
1 Róm var af Bakkusi og ástmey lians
Adríöðnu. Hana gerði hann árið 1798.
Thorvaldsen dróst inn í hringiðu hins
glaðværa Rómarlífs, umgekkst ,,bohema“
°g varð allróttækur í skoðimum á þeirra
tima mælikvarða. Hann var þó talinn
sæmilega hófsamur í ástum og við vín, en
kunni að meta hvorutveggja. — Fyrsta
astmey hans var Anna María Magnani,
aður gift prússneskum sendiherra í páfa-
garði. Hún var tveggja barna móðir,
fríð, fljót til ásta og geðbrigða. Þau
kjuggu aldrei saman en vingott var ineð
þeim um langt skeið og verður að því
vikið.
Árið 1801 lauk Albert Thorvaldsen við
það verk, sem átti eftir að valda tíma-
aiotum í ævi hans. Það var höggmyndin
af Jason með gullreifið. Efniviðurinn
sottur í grísku goðsagnirnar eins og var
areð margar myndir hans síðar. Þá var
Albert svo fátækur, að hann hafði ekki
efai á að láta steypa myndina í gips. —
Allar vonir hans voru þó tengdar þess-
ari mynd. — Meira að segja Canova dáð-
lst af Jason, er liann sá liana í fullri
Vorið
Tliorvaldscn: Vonin
stærð, og taldi hana boða nýjan, einfald-
an stíl. En það var enskur aðalsmaður,
Sir Thomas Hope, sem ekki lét sér nægja
að skoða Jason, heldur vildi fá hann
höggvinn í marmara og greiddi töluverða
upphæð fyrirfram fyrir verkið.
Albert hélt góðu sambandi við foreldra
sína og reyndi eftir mætti að hygla þeiiu
einhverju fjárhagslega. En samgöngur
voru dræmar og bréfin oft lengi á leið-
inni. Til eru þó enn m. a. bréf frá Gott-
skálki til Alberts og þykja sum skemmti-
leg, því að hann var orðheppinn og orð-
livass. I einu, sem segir frá atlögu Nel-
153