Vorið - 01.12.1971, Síða 24

Dýrin eru vitur
Veizt ])ú, að sum dýr geta talað sín á
milli, og kunna jafnvel að fara með pen-
inga? Sum eru jafnvel það greind, að
þau hafa unnið samkeppnir, sem þau
háðu við skólanemendur. Nei, sennilega
veiztu það ekki, og trúir ])ví mátulega.
Bn rannsóknir, sem nokkrir sálfræðingar
í Bandaríkjunum hafa gert, sýna þetta
og sanna, og að þau jafnvel í sumum til-
vikum standa manninum framar. Hér
birtist útdráttur úr bók, sem kom út í
Bandaríkjunum fyrir nokkrum árum, og
skýrir frá niðurstöðuin sálfræðinganna.
Og liér koma sögur af öpum.
Iðulega getur það verið furðuleg
reynsla að gera tilraunir með þá. Binn
sálfræðinganna gerði þá tilraun, að hann
festi upp banana í nokkurra metra hæð,
það hátt að apinn náði ekki til þeirra.
Síðan setti hann nokkra trékassa inn til
apans, og fylgdist síðan með honum. Ap-
inn liafði greinilega áhuga á banönunum,
en það var útilokað að ná þeim án þess
að hugsa. Þessi api var simpansi, en þeir
eru meðal greindari apategunda, senni-
lega greindastir. Og það tók hann ótrú-
lega stutta stund að sjá það út, að
banönunum yrði ekki náð, nema með því
að raða kössunum hverjum ofan á annan.
Sálfræðingurinn gerði tilraunina aft-
ur, en liafði nú annan apa. Sá fór öðru-
vísi að. Eftir að liafa mænt löngunar-
fullum augum á bananana, tók hann að
hugsa málið. Bkki virtist honum detta
það í hug að stafla kössunum, heldur
gekk til sálfræðingsins og stillti lionum
beint niður undan banönunum. Síðan
klifraði hann upp á axlir hans, en í sama
bili settist sálfræðingurinn á hækjur sín-
ar, svo apinn náði eklci ávöxtunum. En
hann var fljótur að finna ráð við því.
Hann stökk niður á gólfið, tók báðum
höndum undir sitjanda. sálfræðingsins og
lyfti lionum upp, svo hann stóð teinrétt-
ur. Síðan klifraði apinn aftur upp á axl-
ir lians, og þá var það leikur einn að
ná í lostætið.
Sálfræðingurinn náði nú í þriðja ap-
ann, sem þið sjáið á næstu mynd, en i
168
VORIÐ