Vorið - 01.12.1971, Blaðsíða 56

Vorið - 01.12.1971, Blaðsíða 56
„Viljið þér ekki gera svo vel að akýra þetta nánar?“ spurði majórinn. „Þetta er ákaflega einfalt mál,“ mælti Paga- nel. „Ég kef vaðið í villu í þessu efni, ég hef lifað í falskri trú, eins og þér, þar til nýrri hugsun laust eins og eldingu niður í huga minn, er ég heyrði Ástralíu nefnda.“ „Hvað?. . . “ mælti Glenvan. „Þér haldið því fram, að Henry Grant. . . ?“ „Ég fullyrði/ ‘ mælti Paganel, „að orðið „austral", sem kemur fyrir í skeytinu, er ekki neitt sjálfstætt orð, eins og við héldum, heldur orðið Australien“ (Ástralía). „Þetta er athyglisvert,“ mælti majórinn. „Hvernig/1 hélt Glenvan áf ram með tor- tryggnissvip, „vogið þér yður með þetta blað í hendinni að halda því fram, að „Britannia" hafi strandað við strendur Ástralíu?" „Ég er sannfærður um það,“ mælti prófess- orinn. „í Sannleika sagt,“ hélt Glenvan áfram, „verð ég að segja, að þessi fullyrðing yðar kemur mér mjög á óvart.“ „Hvers vegna?" spurði Paganel. „Vegna þess, að þegar þér fulllyrðið, að orð þetta beri að lesa sem Australíu, verðið þér að hafa það í huga, að þarna er einnig minnzt á Indíána, en ég hef ekki lieyrt, að þeir byggðu þá heimsálfu.“ Paganel lét sér hvergi bregða. Hann bjóst auðsjáanlega við þessari athugasemd og mælti brosandi: „Kæri Glenvan, þér skuluð ekki vera svo sigurvissir. Ég slæ yður algerlega af laginu. Það er hvergi minnzt á neina Indíána í þessu margumtalaða skevti, eins og það er heldur hvergi minnzt á Patagoníu. Orðbrotið „indi' ‘ merkir ekki Indíáni, heldur „indigenes' ‘, sem þýðir innborinn. Og þér ætlið þó ekki að halda því fram, að engir innbornir menn séu í Ástra- líu?“ Glenvan starði á Paganel orðlaus af undrun. „Ágætt, Paganel,“ hrópaði majórinn. „Fallizt þér á þessa skoðun mína, herra greifi ?‘ ‘ „Já,“ svaraði Glenvan, „ef þér sannfærið mig um, að orðið „gonie“ geti merkt eitthvað annað en Patagonía." „Já, það er auðvelt. „Agonie“ þýðir skelfing eða dauðans angist. Annars hefur þetta orð enga úrslitaþýðingu, og ég legg það ekki á 200 mig að vera að brjóta heilann um merkingu þess. Aðalatriðið er, að orðið „austral" merkir Ástralía, og það lítur út fyrir, að við liöfum verið haldnir einhverri blindu, er við sáum þetta ekki þegar í byrjun. Ef þessi rangi skiln- ingur hefði ekki þegar legið fyrir, er skjalið kom í mínar hendur, hefði ég aldrei fallizt á þessa túlkun.“ Þrefalt húrrahróp kvað við, þegar Paganel hafði mælt þessi síðustu orð. Á eftir þeim komu hamingjuóskir og fagnaðarlæti. Austin, háset- arnir báðir og þó umfram allt Eóbert kepptust um að heiðra hinn lærða prófessor. Og jafnvel Glenvan var að gefa upp alla vörn fyrir rökum landfræðingsins. „Mig langar aðeins til að bæta enn við þetta einu orði, elskulegi prófessor, og það verður væntanlega mitt síðasta orð, áður en ég beygi mig fyrir skarpskyggni yðar og lærdómi.“ „Gerið svo vel, greifi.“ „Hvernig raðið þér orðum skeytisins saman eftir þessum nýja skilningi yðar, og hvaða heildarhugsun fáið þér út úr nefndu skeyti?“ „Það er mjög fljótlegt að skýra frá þv'i herra greifi,“ mælti Paganel, um leið og hann rétti greifanum blaðið, sem hafði verið skoðað og lesið með slíkri athygli og áliyggjum. Nú ríkti djúp þögn nokkra stund, mcðan Paganel hugsaði sig um. Hann fylgdi línunum með fingrunum orð fyrir orð, on að því búnu las hann: „ . . . Hinn 7. júní 1862 rak þrísigluna „Britannia' ‘ . . . ja, við gætum sett þarna „tvo eða þrjá daga“, eða „miklar skelfingar'S það skiptir engu máli ... „á land á strönd Ástralíu. Tveir liásetar og skipstjórinn reyndu að komast í land“ . . . eða „komust í land á meginlandinu, þar sem grimmir, innbornir menn tóku þá höndum.' ‘ Því næst hafa t,cir varpað flöskunni í sjóinn o. s. frv. Er þetta nægilega ljóst?“ „Þetta er rétt, svo framarlega sem rétt er að tala um meginland Ástralíu, sem í raun og veru er eyja,“ mælti Glenvan. „Má ég vekja athygli yðar á því, kæri greifi,“ mælti Paganel, „að lærðustu land- fræðingum hefur komið saman um að nefna þessa miklu eyju meginland Ástralíu." „Jæja, vinir rnínir," sagði Glenvan, „þá er það aðeins eitt, sem ég á ósagt: „Við siglum VORIP
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Vorið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vorið
https://timarit.is/publication/378

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.