Vorið - 01.06.1973, Blaðsíða 11

þreytu. Dalli settist upp við tré og hallaði bakinu upp að stofni
þess. Svo þreyttur var Dalli orðinn, að hann sofnaði brátt, þó
að höfuð hans hvíldi á hörðum trjástofninum.
En allt í einu hrökk hann upp. Hvað var það, sem hann
fann? Tréð hreyfðist til!
,,Hjálp . jarðskjálfti!“ hrópaði Dalli.
„Heyrðu, vinur, mundirðu vilja gera mér dálítinn greiða?
ert nú búinn að sofa þarna upp við fótinn á mér alllengi.
vorið
11