Bjarmi - 01.02.1909, Qupperneq 15

U J A R M I
23
Æskuminning1),
Ort við umliugsun látins vinar,
prófasts Zóph. Halldórssonar i Viðvík.
Hl.jóð er niðdimm næturstund.
Niður heyri ég regnið drjúpa,
Detta, falla, drjúpa að grund
Dropar, eins og tárið gljúpa;
Ilnígur dögg á draumalund,
Dularslæður nútíð hjúpa;
Æskumyndir eign fund,
Er mig vefur nóttin djúpa.
Kemur hljótt i luiga mlnn
Hugðnæm sjón frá æskudegi;
Svifur létt í sálu inn
Sólfáð stjarna á næturvegi,
Skin par svo ég svölun finn,
Saman blandast gleði og tregi;
Minning knýtir kransinn sinn,
Kærleiksblómið fölnar eigi.
Velrardag ég var eitt sinn
ínn í herrans helgidómi.
Himins fanst mér dýrðarljómi
Sveipa hrærðan liuga minn.
Hann pá stóð i liópi barna,
Heilög kendi fræðin oss.
Svo mér blika sýndist stjarna
Sigurbjört á Jesu kross.
Eldur brann i augum pá,
Kærleiksbjarmi ástriks anda,
Eins og strendur betri landa
Liti liann bak við lifsins sjá;
Okkur vildi hann veginn sýna,
Vizku kenna ungri sál;
Tók mér pá í hjarta að hlýna
Háleit við hans fræðimál.
Spurði hann mig, pað man ég vel,
Margs i helgum himinfræðum,
Hvernig drottinn sínum gæðum
Jós út yfir Israel,
Lét mig tjaldbúð lýsa skærri,
Leiddi mig um dulargöng.
Hjarta mitt var himm nærri,
Heyrði fagran englasöng.
Ungur pá sá ég í anda
Engla guðs bendandi standa;
Leit ég pá fortjaldið falla,
Fanst mér ég c'lýrð guðs sjá nlla
1) Sökum pess að meinlegar prent-
villur voru í kvæði pessu i jólablaðinu,
er pað prentað hér upp aftur.
Brosa mér, barninu ungu,
Blíðróma vonir par sungu,
Gleðistund slikri' ei ég gleymdi,
Gamall pótt verði, ég i hcimi.
Nú sit ég einn og niður regnið drýpur
Nú skil ég lleira, sál í lotning krýpur,
Þakklætissöngur svellur mér i hjarta,
Sé ég nú inn i tjaldbúð liimins bjarta.
Fortj 'ld er rofið, inn er góður genginn
Guðsvinur sá, sem fræddi unga drenginn;
Hann.semmér bjarg ábáruin kaldranauða,
Beindi mér veg um hjarnið gróðursnauða,
Þangað sem fann ég mæta menta strauma
Og meginfylling allra bernsku drauma.
Núerhann dáinnl Nei! lians minning lifir.
Niður pólt drjúpi tár hans moldurn yfir.
Fræðari minn nú fræðslu sjálfur nýtur
Frelsarans góða og dýrð guðs alla litur
Drjúpi pá regn og drjúpi tár af hvarmi,
Dýrðleg mér skin sú lífsins von I harmi.
Liður tíð, lýsir blíð
Lífsins morgunstjarna
Yfir vegum allra Drottins barna.
Kemur stund, stillist und,
Slriðs pá engir minnast,
Er í sælu aftur vinir iinnast.
Trygðabönd tengjast vönd
Trúrra vina aftur,
Þegar grafir opnar alvalds kraftur.
Huggast pví hörnnnn í
Héðan burt pó færi,
Ekkja veik, pinn vinur hjarlakæri.
Gleði lians, heiðurskrans
hafðu pér í minni,
Hreldri má pað svala sálu pinni.
Jesús pér próttinn lcr
Þar til lýkur stríði
Og aftur birlist ástvinurinn bliði.
(Ort í nóv. 1908).
Fr. Friðriksson.
Útgcfandi: Hlutafélag í Reykjavik.
Ritstjóri: Bjarni Jónsson kennari, Kárastíg 2, Reykjavik.
Algreiðslu- og innheimtumaður: Signrjón Jónsson, Lækjargötu ti.