Bjarmi - 01.04.1930, Blaðsíða 9

B J A R M I
57
Á pálmasunnudag\
Erindi eftir
STEINGRÍM BENEDIKTSSON.
í Vestmannaeyjum.
Jefí tiilii til yðar sem skynsamra
manna. Dœmið þjer um það, sem jeg'
segi. Sá bikar blessunarinnar, sem
við blessum, er hann ekki samfjelag
*um blóð Krists? Og brauðið, sém við
brjótum, er það ekki samfjelag am
blóð Krists?
I. Kor. 10., 15. 10.
Þessi orð, sem fyrir mörgum öld-
um voru skrifuð til safnaðarins í
Korintuborg, hafa ekki og munu
aldrei úr gildi ganga.. Þess vegna
hljóma ]>au í dag með eins mikilli
alvöru og mætti og þau höfðu í huga
Postulans, sem bar ]>au fram.
En til ]>ess að við verðum ]>ess
máttar vör, ]>urfum við fyrst og
fremst að gera oss ]>að ljóst, að ]>au
eiga persónulegt erindi til okkar
allra. — Þau minna okkur á þýðingu
hinnar heilögu kvöldmáltíðar. Páll
segir: „Jeg tala til yðar sem skyn-
samra manna!“ Hann talar þannig
beint til skynsemi ]>innar, og býður
þjer að dæma um það sem hann seg-
ir um bikar blessunarinnar. Vera
má að einhverjum kunni að virðast
]>au orð harla óviðeigandi í |>essu
sambandi, því að af mörgum er því
haldið fram, að fátt geti verið í meiri
andstöðu við mannlega skynsemi en
það að ímynda sjer að nokkur andleg
blessun geti verið ]>ví samfara, að
neyta örlítils af brauði og víni með-
an nokkur gömul orð eru endurtekin.
En einmitt slík skoðun hlýtur að
vera trúuðum mönnum heimskuleg
ímyndun, bæði vegna |>ess, að þeir
finna ]>að eðlilegt að taka fult til-
ht til postula Krists og annara mikil-
roenna kristninnar, sem á liðnum
öldum hafa borið vitni um þá bless-
un, sem þeir mættu við náðarborð
Drottins, og einnig vegna þess, að
öll njótum við stöðugt blessunar
Guðs á ótal vegu, sem við hvoi'ki get-
um skilið eða skýrt, af þeirri ein-
földu ástæðu, að Guðs ráð er öllum
mannlegum skilningi æðra, og að
okkur ber þess vegna sem sönnum
börnum hans að „framganga í trú
en ekki í skoðun“.
En til þess að við getum það,
]>ui'fum við að viðui-kenna takmark-
aða skynsemi okkar, en það getum
við með því einu móti, að við í auð-
mýkt leggjum hana undir vilja og
stjórn Guðs. Það er að vísu erfitt,
en því ei'fiðara sem það er, því nauð-
synlegra er það, því Guð tekur aldrei
frá okkur í'jettinn eða möguleikana
til ]>ess að fullnota skynsemi okkar
heldur veitir hann okkur hjálp til
]>ess að nota hana á rjettan hátt. —
En gæturn þess umfram allt að vera
sönn í viðleitni okkar, hversu ófull-
komin sem hún annars kann að vera,
]>ví að: „sá sem iðkar sannleikann,
kemur til ljóssins', segir Jesús, og' i
ljósi hans sjáum við hvei'nig sam-
bandi okkar við Guð er varið. —
Vafalaust sjáum við ]>á ekkert fyr
eða greinilegar en ]>að, hve ]>ví fer
fjarri að líf okkar sje í samræmi við
vilja Guðs, og hvað langt við erum
fi'á því að við leggjum alt kapp á
að breyta eftir boði hans og dæmi og
kenningu Jesú Krists.
Syndir okkar umkringja okkur á
a)la vegu, ef við ekki lokum augun-
um fyrir þeim, því synd er ekki það
eitt að gjöi'a sjálfum sjer eða öðr-
um rnein með hugsunum, orðum eða
gjörðum, heldur engu síður hitt að
vanrækja að gjöra það sem okkur
ber að gjöra öðrum til blessunar
og Guði til dýrðar. — Myi'kur synd-
arinnar er alltof ægilegt til þess að
við lokum augunum fyrir því, heldur